Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τον
Ατρόμητο που δυσκολεύει στο έπακρο τον Ολυμπιακό και την... παγίδα της
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Ντέιβιντ Μόγιες.
Δεν είναι υπερβολή, αλλά αν ο Ολυμπιακός παίξει βάσει των
δυνατοτήτων του στην συνέχεια του κυπέλλου, αυτό που θα ‘χει να θυμάται
όταν κατακτήσει-ξανά- το τρόπαιο, θα είναι ότι ο Ατρόμητος τον δυσκόλεψε
στο έπακρο. Αυτή είναι η ουσία της αναμέτρησης στο Περιστέρι. Η
συνέχεια προβλέπει μεγάλα ματς για τους "ερυθρόλευκους" και μάλλον έναν
ΠΑΟΚ που δεν θα αστειεύεται και θα τα δώσει όλα για να πάει στον τελικό
και να διεκδικήσει μετά από χρόνια μια κούπα. Ο Ατρόμητος, για τρίτο
συνεχόμενο αγώνα δεν έχασε από τους Πειραιώτες και έχουν κάθε δικαίωμα
να χαίρονται για αυτό. Αποκλεισμός με δυο ισοπαλίες. Ξέρετε πολλούς να
το παθαίνουν αυτό με αντίπαλο τον Ολυμπιακό; Όχι βέβαια...
Όσο για το πιο ουσιαστικό, που καλούνται να σκεφτούν στο
λιμάνι, αυτό έχει να κάνει με την Γιουνάιτεντ. Κακά τα ψέματα, το
90λεπτο απέναντι στην ομάδα του Παράσχου, ήταν το πιο γερό τεστ ενόψει
της αναμέτρησης με τους Άγγλους. Δεν πρέπει ο Ολυμπιακός να παίξει έτσι
με την Γιουνάιτεντ, αν και θεωρώ ότι σε καμία περίπτωση δεν θα το
αντιμετωπίσουν κατά αυτό τον τρόπο οι ποδοσφαιριστές του. Μια γιορτή,
ένα μεγάλο ματς, ένα κάλεσμα στα τρομερά σαλόνια του Τσάμπιονς Λίγκ, δεν
μοιάζει με 90 λεπτά προημιτελικού στο κύπελλο. Απλά, ο Μίτσελ θα πρέπει
τώρα να τους... πιέσει. Οι "στροφές" επιβάλλεται να ανέβουν, οι
ταχύτητες να αυξηθούν και η ομάδα να κινηθεί πιο πειστικά πάνω στο
χορτάρι. Στη μπάλα όλα πρέπει να τα περιμένεις, απλά οι εκτιμήσεις και
οι αναλύσεις γίνονται πάντα αναλόγως της δυναμικής ενός συνόλου. Ο
Ολυμπιακός μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα απ’ ότι με τον Ατρόμητο και θα
πρέπει να το κάνει σε λίγες μέρες από τώρα. Από ‘κει και πέρα:
Αν το παιχνίδι, ήταν ένα ωραίο δείπνο και έπρεπε ο Παράσχος να κάνει μια παραγγελία, για το πρώτο 45λεπτο, θα ζητούσε ακριβώς αυτό που συνέβη στο σπίτι της ομάδας του. Σωστή πίεση στον χώρο, κάλυψη της άμυνας διαγώνια, κάθε φορά που οι Πειραιώτες θα άλλαζαν θέσεις και ένα γκολάκι προς τη... δύση του ημιχρόνου. Ε, αυτό το μενού το είχε μπροστά του ο κόουτς των "κυανόλευκων" και απλά κλήθηκε να το διαχειριστεί στην συνέχεια. Οι περιστεριώτες, σε μια συνέχεια των εξαιρετικών τους εμφανίσεων, έδειξαν να ‘χουν πάρει τον "αέρα" του Ολυμπιακού. Και μην σας φαίνεται υπερβολή. Είχαν περάσει 180 λεπτά δίχως να "φάνε" γκολ και δεν κάθισαν μόνο σε αυτό.
Άλλο ένα 45λεπτο που ακολούθησε , όχι μόνο τους βρήκε στο "μηδέν" παθητικό, αλλά μπόρεσαν να ανοίξουν και το σκορ. Καμιά φορά δεν θέλει... κόπο, θέλει τρόπο. Και αυτό έγινε, με το φάουλ του Ούμπιδες από αριστερά. Δεν το έπιασε όπως θα ‘θελε, αλλά η δουλειά έγινε. Ο Μέγκιερι δεν μπλόκαρε, αναμπουμπούλα και ο Ταυλαρίδης αρχικά εκτεθειμένος ευστόχησε, στο πιο εύκολο γκολ της καριέρας του. Μέχρι εκείνο το σημείο, κάποιες κάθετες μπάλες των χαφ του Ατρομήτου, αντιμετωπίστηκαν σχετικά εύκολα. Ο Ολυμπιακός είχε δοκάρι στο 15’ αλλά μετά δεν απείλησε έξυπνα, ο Κάμπελ ήταν περιορισμένος, ενώ η καλή φάση έγινε μετά το 1- 0, όταν ο Ολαϊτάν πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του, όμως πλάσαρε άσχημα πάνω στον Σηφάκη.
Κι εκεί που όλοι περίμεναν τον... πόλεμο στο δεύτερο μέρος, ο Ολυμπιακός κέρδισε το πέναλτι με το οποίο ισοφάρισε και στην συνέχεια αποδείχθηκε πολύ εύκολο με την εμπειρία του να οδηγήσει τον αγώνα εκεί που ήθελε. Χάθηκαν κάποιες καλές φάσεις, ο Μπρίτο είχε μια όμορφη κεφαλιά, με τον Μέγκιερι να διώχνει σε κόρνερ, αλλά επί της παικτικής ουσίας, όσο πέρναγε η ώρα, ο ρυθμός έπεφτε. Ο Μίτσελ έβαλε τον Σάμαρη αντί του Κάμπελ και "έδεσε" το κέντρο, οι νταμπλούχοι αυτομάτως άρχισαν να παίζουν με τον χρόνο. Η αλήθεια είναι, ότι πήρε γήπεδο ο Ατρόμητος, αποδεικνύοντας και πάλι την ποιότητα και το πείσμα των ποδοσφαιριστών τους. Η ατυχία τους ήταν, ότι μπροστά τους υπήρχε ο Ολυμπιακός. Στα "μπράβο" για το σύνολο των δυτικών προαστίων φυσικά περνάει το ότι για άλλο ένα παιχνίδι δεν ηττήθηκε από τους Πειραιώτες. Ενώ άλλοι έχουν βαρεθεί να... μετράνε, ο Ατρόμητος επιβεβαιώνει το όνομά του και δεν φοβάται να κοιτάξει στα ίσια μια ομάδα με τρομερό ρόστερ και υπέροχο ώρες- ώρες ξεδίπλωμα στο γήπεδο.
Για τις γραμμές του Ολυμπιακού δεν θα γράψω πολλά. Είμαστε εναντίον της αναλυτικής κριτικής σε αγώνες που ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Γιατί μπορεί έξω από τον χορό, όλοι να γνωρίζουν τα τραγούδια, όμως αυτοί που καλούνται να... χορέψουν είναι οι παίκτες. Ο Ολυμπιακός πήγε με ύπουλο σκορ να παίξει στο Περιστέρι και έκανε τελικά τη δουλειά του. Ε, τεσσάρες δε μπορείς να ρίχνεις πάντα, ειδικά σε καλοδουλεμένα σύνολα. Προσοχή στην Γιουνάιτεντ. Όλοι ασχολούνται με την κατάσταση της ομάδας του Μόγιες. Αυτό είναι παγίδα...
πηγή: sport24.gr
Αν το παιχνίδι, ήταν ένα ωραίο δείπνο και έπρεπε ο Παράσχος να κάνει μια παραγγελία, για το πρώτο 45λεπτο, θα ζητούσε ακριβώς αυτό που συνέβη στο σπίτι της ομάδας του. Σωστή πίεση στον χώρο, κάλυψη της άμυνας διαγώνια, κάθε φορά που οι Πειραιώτες θα άλλαζαν θέσεις και ένα γκολάκι προς τη... δύση του ημιχρόνου. Ε, αυτό το μενού το είχε μπροστά του ο κόουτς των "κυανόλευκων" και απλά κλήθηκε να το διαχειριστεί στην συνέχεια. Οι περιστεριώτες, σε μια συνέχεια των εξαιρετικών τους εμφανίσεων, έδειξαν να ‘χουν πάρει τον "αέρα" του Ολυμπιακού. Και μην σας φαίνεται υπερβολή. Είχαν περάσει 180 λεπτά δίχως να "φάνε" γκολ και δεν κάθισαν μόνο σε αυτό.
Άλλο ένα 45λεπτο που ακολούθησε , όχι μόνο τους βρήκε στο "μηδέν" παθητικό, αλλά μπόρεσαν να ανοίξουν και το σκορ. Καμιά φορά δεν θέλει... κόπο, θέλει τρόπο. Και αυτό έγινε, με το φάουλ του Ούμπιδες από αριστερά. Δεν το έπιασε όπως θα ‘θελε, αλλά η δουλειά έγινε. Ο Μέγκιερι δεν μπλόκαρε, αναμπουμπούλα και ο Ταυλαρίδης αρχικά εκτεθειμένος ευστόχησε, στο πιο εύκολο γκολ της καριέρας του. Μέχρι εκείνο το σημείο, κάποιες κάθετες μπάλες των χαφ του Ατρομήτου, αντιμετωπίστηκαν σχετικά εύκολα. Ο Ολυμπιακός είχε δοκάρι στο 15’ αλλά μετά δεν απείλησε έξυπνα, ο Κάμπελ ήταν περιορισμένος, ενώ η καλή φάση έγινε μετά το 1- 0, όταν ο Ολαϊτάν πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του, όμως πλάσαρε άσχημα πάνω στον Σηφάκη.
Κι εκεί που όλοι περίμεναν τον... πόλεμο στο δεύτερο μέρος, ο Ολυμπιακός κέρδισε το πέναλτι με το οποίο ισοφάρισε και στην συνέχεια αποδείχθηκε πολύ εύκολο με την εμπειρία του να οδηγήσει τον αγώνα εκεί που ήθελε. Χάθηκαν κάποιες καλές φάσεις, ο Μπρίτο είχε μια όμορφη κεφαλιά, με τον Μέγκιερι να διώχνει σε κόρνερ, αλλά επί της παικτικής ουσίας, όσο πέρναγε η ώρα, ο ρυθμός έπεφτε. Ο Μίτσελ έβαλε τον Σάμαρη αντί του Κάμπελ και "έδεσε" το κέντρο, οι νταμπλούχοι αυτομάτως άρχισαν να παίζουν με τον χρόνο. Η αλήθεια είναι, ότι πήρε γήπεδο ο Ατρόμητος, αποδεικνύοντας και πάλι την ποιότητα και το πείσμα των ποδοσφαιριστών τους. Η ατυχία τους ήταν, ότι μπροστά τους υπήρχε ο Ολυμπιακός. Στα "μπράβο" για το σύνολο των δυτικών προαστίων φυσικά περνάει το ότι για άλλο ένα παιχνίδι δεν ηττήθηκε από τους Πειραιώτες. Ενώ άλλοι έχουν βαρεθεί να... μετράνε, ο Ατρόμητος επιβεβαιώνει το όνομά του και δεν φοβάται να κοιτάξει στα ίσια μια ομάδα με τρομερό ρόστερ και υπέροχο ώρες- ώρες ξεδίπλωμα στο γήπεδο.
Για τις γραμμές του Ολυμπιακού δεν θα γράψω πολλά. Είμαστε εναντίον της αναλυτικής κριτικής σε αγώνες που ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Γιατί μπορεί έξω από τον χορό, όλοι να γνωρίζουν τα τραγούδια, όμως αυτοί που καλούνται να... χορέψουν είναι οι παίκτες. Ο Ολυμπιακός πήγε με ύπουλο σκορ να παίξει στο Περιστέρι και έκανε τελικά τη δουλειά του. Ε, τεσσάρες δε μπορείς να ρίχνεις πάντα, ειδικά σε καλοδουλεμένα σύνολα. Προσοχή στην Γιουνάιτεντ. Όλοι ασχολούνται με την κατάσταση της ομάδας του Μόγιες. Αυτό είναι παγίδα...
πηγή: sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου