Το άδικο να λέγεται!

Νίκος Γ. Δρόσος 

 

Το κύριο χαρακτηριστικό του προσχεδίου του προϋπολογισμού είναι η σημαντική αύξηση των έμμεσων φόρων. Των μόνων που θεωρούνται εξ ορισμού άδικοι καθώς πλήττουν τους ασθενέστερους και που -επιπλέον- ενισχύουν τις τάσεις φοροδιαφυγής. Αρκεί; 

 

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν η κυβέρνηση επιθυμεί, όντως, μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα από τους έμμεσους φόρους, δεν έχει παρά να πατάξει τη φοροδιαφυγή.

Αντ’ αυτού, η αύξηση της έμμεσης φορολογίας που προβλέπει το προσχέδιο προϋπολογισμού το οποίο κατατέθηκε χθες στη Βουλή, κατά 1,464 δισ. ευρώ, στα 26,268 δισ. ευρώ, όχι μόνον αυξάνει το κίνητρο -και άρα τη ροπή- για πράξεις φοροδιαφυγής, αλλά φαλκιδεύει και την όποια αναπτυξιακή προοπτική διαθέτει αυτός ο τόπος.

Ο Ολυμπιακός του Πειραιά είστε;

Ο Παντελής Διαμαντόπουλος άλλη ομάδα ήξερε, άλλη βλέπει, όμως στο ποδόσφαιρο τίποτα δε γίνεται στην τύχη.

Ο Ολυμπιακός πίεζε να «γυρίσει» το ματς με τον ΑΠΟΕΛ. Πάνω στο γήπεδο έβλεπες έναν Ιταλό, μπροστά του, δυο Πορτογάλους και δυο Ισπανούς. Μπροστά από αυτούς έναν Αργεντίνο και έναν Σέρβο. Στη μια πλευρά έναν Βραζιλιάνο , στην άλλη έναν Νορβηγό και ανάμεσά τους έναν Γερμανό.


Μπροστά τους έναν δύστυχο Νιγηριανό, να τρέχει για όλους τους παραπάνω! Όχι, δε το γράφω για να πω ότι δεν έπαιζε Έλληνας(ξεκίνησε ο Φορτούνης), μη ξεγελιέστε. Αλλού θέλω να καταλήξω: Αυτοί όλοι πότε έπαιξαν μαζί; Εκτός αν το έκαναν σε κανα οικογενειακό διπλό στου Ρέντη. Η ομάδα του Πειραιά δεν καταστράφηκε καλοί μου φίλοι από το αποτέλεσμα στο ματς με τους Κύπριους. Το κακό και εκνευριστικό είναι, ότι βλέπεις παίκτες χωρίς ενέργεια, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς δυναμική στο παιχνίδι τους.

Από το Σύ.ρι.ζα στο Διό.ρι.ζα

 

Ο Σύριζα, ήρθε στην εξουσία καταγγέλλοντας σε όλους τους τόνους και σε όλες τις δυνατές αποχρώσεις το παλιό κομματικό σύστημα για τις παθογένειες που κουβαλούσε. Ήταν αρκετοί όμως λίγοι μήνες, για να αποκαλυφθεί ότι το νέο που επαγγελλόταν ήταν πιο παλιό και από το παλιό. Εφοδος για την κατάληψη του κράτους με όλα τα μέσα, με όλες τις μεθόδους. Κομματικά στελέχη, πρώην βουλευτές συγγενείς, φίλοι σε μια επέλαση αναξιοκρατίας διορίζονται καθημερινά σε υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες, πολιτικά γραφεία.

Δεν είναι όμως μόνο η διάψευση των υποσχέσεων, η απίστευτη  αναντιστοιχία με την πραγματικότητα. Είναι και η πέρα από κάθε ηθική παράδοση της αριστεράς, προσπάθεια δικαιολόγησης της κομματικής κατάληψης του κράτους, εν ονόματι των... αγώνων και των θυσιών του παρελθόντος. Με αποκορύφωμα τη θρασύτατη παρέμβαση του γραμματέα της νεολαίας, με την οποία επαιρόταν για το διορισμό συγγενών και φίλης του εν ονόματι των υπηρεσιών που έχουν προσφέρει στο κόμμα και της αγωνιστικής παράδοσης της οικογένειας του!

Τέρμα τα ψέματα

Ηταν μια φορά κι έναν καιρό ένας υποψήφιος που ήθελε να γίνει πρωθυπουργός. Πήγε λοιπόν στους ψηφοφόρους και τους είπε: «μήπως θέλετε νερό παραπανίσιο; Θα σας το φέρω. Ποτάμι θα σας φέρω. Ποτάμι από διπλανό νομό θα μεταφέρω». Οι ψηφοφόροι μπορούσαν να τον διαολοστείλουν. Προτίμησαν να χάψουν την  υπόσχεση. 

Είκοσι χρόνια αργότερα ο γιος του, πρωθυπουργός κι εκείνος, υποσχέθηκε τα ίδια, να κάνει την εκτροπή. Και τον πίστεψαν και τον ψήφισαν. Τα έργα ξεκίνησαν, το  νερό ποτέ δεν έφτασε στον προορισμό του. Σαράντα χρόνια αργότερα ο εγγονός του άλλαξε τη ρητορική, μίλησε για οικολογία και σταμάτησε το έργο. Είχε δαπανηθεί για το τίποτα σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ευρώ.

Δημιούργημα του κ. Τσίπρα το τρίτο Μνημόνιο

Το τρίτο Μνημόνιο όχι μόνο φέρει την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα αλλά είναι δημιούργημα της διακυβέρνησης που αυτοαποκαλείται «πρώτη φορά Αριστερά».

Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που εφήρμοσε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα με πρώτο «βιολί» τον Γιάννη Βαρουφάκη.

Και τούτο διότι για να μπει μια χώρα σε πρόγραμμα και να υπογράψει Μνημόνιο πρέπει να συντρέχουν οι εξής τρεις προϋποθέσεις:      

Πρώτον, να έχει πρωτογενές έλλειμμα.

Δεύτερον, να βρίσκεται σε ύφεση.

Τρίτον, το τραπεζικό της σύστημα να χρειάζεται κεφαλαιακή ενίσχυση.

Πως την πάτησε ο κ. Τσίπρας

Του Γιώργου Παπαϊωάννου

Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές βάζοντας κόκκινες γραμμές, αλλά χωρίς να έχει Σχέδιο Β.

Πίστευε ότι η απειλή για έξοδο από το ευρώ και η σκληρή και ανυποχώρητη στάση, αρκούσαν για να χαλαρώσουν οι ευρωπαίοι τη λιτότητα.

Πως οι πιστωτές θα ήταν αυτοί που τελικά θα υποχωρούσαν στο chicken game* που έπαιξε με οδηγό τον Γιάννη Βαρουφάκη, γιατί η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα τους δημιουργούσε ανυπέρβλητα προβλήματα.

Όμως, θα έπρεπε να είχε στοιχειωδώς προετοιμαστεί για την έξοδο. Να τους δείξει ότι το εννοεί. Οσο δεν είχε Σχέδιο Β, οι πιστωτές γνώριζαν ότι αργά ή γρήγορα θα βρεθεί στριμωγμένος στα σκοινιά.

Από το «ηρωικό» ΟΧΙ στο ορθολογικό ΝΑΙ

του Νότη Παπαδόπουλου

Προφανώς φταίει η Παιδεία μας ή κι ο τρόπος με τον οποίο έχουμε μεγαλώσει  - δεν εξηγείται αλλιώς. Πως γίνεται  ξαφνικά να προβάλλεται ως εθνικό πρότυπο από μεγάλο μέρος του  ελληνικού πληθυσμού  το Κούγκι του καλόγερου Σαμουήλ, οι τριακόσιοι  του Λεωνίδα ή ο χορός του Ζαλόγγου;

Καλύτερα περήφανοι, δοξασμένοι και πάμφτωχοι με καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και επιστροφή στη δραχμή  παρά να αποδεχτούμε τα μνημόνια λιτότητας του κ. Σόιμπλε, να υποστούμε δηλαδή κάποιες θυσίες ακόμη παραμένοντας μέσα στην Ευρωζώνη.

Μόνο που αντίστοιχα προγράμματα λιτότητας έχουν ακολουθήσει πριν από μας η ίδια η Γερμανία για  χρόνια (η περίφημη ατζέντα 2010 του Σρέντερ), η Ισπανία, η Ιταλία και φυσικά όλες οι χώρες που μπήκαν σε μνημόνιο   - η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος. Οι πρώτες δύο βρίσκονται ήδη στις αγορές και έχουν βγει στην ανάπτυξη ενώ η Κύπρος θα βγει το επόμενο εξάμηνο.

Η στρατηγική της σύγκρουσης και πως Τσίπρας και Βαρουφάκης πτώχευσαν τη χώρα!

του Κώστα Ροδινού

Παλιός καθηγητής μου, φίλος πια που οδεύει προς τα μέσα της 8^ης δεκαετίας του, με είχε προειδοποιήσει, εκεί στις αρχές της του 1982, στο πλαίσιο ενός μαθήματος για τις διεθνείς σχέσεις, να είμαι πολύ επιφυλακτικός με τους καθηγητές που αναλαμβάνουν να ασκήσουν εξουσία. Για δύο λόγους, όπως μου εξήγησε. Είτε επειδή προσπαθούν να χωρέσουν την πραγματικότητα στις θεωρίες τους, είτε επειδή είναι τόσο εμμονικοί μ’ αυτές που η δικαίωσή τους αποτελεί αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Δεν αντέχουν να διαψεύδονται!

«Και στις δυο περιπτώσεις», είχε πει προφητικά «το αποτέλεσμα, στο επίπεδο της εφαρμοσμένης πολιτικής, θα καταλήξει, μετά βεβαιότητος, σε μια μεγαλοπρεπή αποτυχία! Μια αποτυχία που θα τους δώσει το έναυσμα για το επόμενο βιβλίο τους!»

H κατάρα της Κασσάνδρας

του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ο λαός ανέλαβε με θάρρος και παρρησία την ευθύνη της διαπραγμάτευσης, της σωτηρίας της χώρας, κοινώς την τύχη του. Θεωρώ ότι το έκανε έχοντας πλήρη γνώση όλων των παραμέτρων, οικονομικών, πολιτικών, πολιτισμικών. Είναι πάντως, βέβαιο, ότι πήρε τις αποφάσεις του αγνοώντας όσες Κασσάνδρες ισχυρίζονταν πως ένα «Οχι» θα οδηγούσε στην αποκοπή της χώρας από τον φυσικό της χώρο, την Ευρώπη, το κοινό νόμισμα και την κοινή πολιτική και πολιτισμική υπόσταση. Είναι η μοίρα της Κασσάνδρας από τότε που μας τη γνώρισε η αρχαία ελληνική τραγωδία. Ο θεός Απόλλων έφτυσε στο στόμα την κόρη του Πριάμου όταν αρνήθηκε να ενδώσει στις ερωτικές του προτάσεις για να την καταραστεί, με αποτέλεσμα να μην πιστεύουν τις προφητείες της οι οποίες, δυστυχώς και για τους Τρώες και για τον Αγαμέμνονα που την ηράσθη επιβεβαιώνονταν. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η αλήθεια είναι ισχυρότερη από την πειθώ, τη βασική δύναμη της δημοκρατίας.

Ο λαός μίλησε, η ώρα του κ. Τσίπρα

Ο ελληνικός λαός με μεγάλη πλειοψηφία έδωσε την δυνατότητα στον Πρωθυπουργό, να διαπραγματευτεί μια νέα συμφωνία που θα στηρίζεται στις υποσχέσεις που έδωσε. Οι πολίτες αγνόησαν όσους επισήμαναν τους κινδύνους που δημιουργεί η σημερινή κατάσταση και θεώρησαν ότι δεν είναι υπαρκτός ο κίνδυνος εξόδου από το ευρώ.

Είναι σαφές όμως,ότι σε ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, έχει διαρραγεί η εμπιστοσύνη προς την Ευρώπη και τους θεσμούς της. Οι δραματικές επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών τα τελευταία χρόνια,έχουν επιδράσει καθοριστικά στις επιλογές και την ψυχοσύνθεση τους. Εξίσου σαφές είναι ότι έκλεισαν τα αυτιά τους στα σήματα κινδύνου που εξέπεμπαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς εξακολουθούν να τα θεωρούν υπεύθυνα για τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Η αναδιάταξη και η προσαρμογή της αντιπολίτευσης στα νέα δεδομένα είναι αναπόφευκτη. Το επιβεβαιώνει και η παραίτηση Σαμαρά από την ηγεσία της ΝΔ,που δρομολογεί καθοριστικές εξελίξεις στην αξιωματική αντιπολίτευση.