Καμένη γη...

Δάφνη Κάππα

ΚΑΜΕΝΗ ΓΗ

Όλα γύρω μου θολά.

Και η κορυφή του Ταυγέτου,

Με την χιονισμένη κορυφή,

Ανεμοδέρνεται στα ύψη,

Χαμένη στην αντάρα του κάμπου.

Τα δένδρα κλαψουρίζουν,

Για την καμένη γή,

Τα σκαθάρια αναζητούν την τελευταία ανάσα,

Οι πυγολαμπίδες τρεμοσβύνουν,

Μήπως και ξυπνήσουν χαμένες συνειδήσεις.

Από τα γκρεμισμένα μαντεία,

Ιέρειες ξυπνούν κλαίγοντας,

Με σκισμένους μανδύες,

Ερινύες και λάμιες τραβούν τα μαλλιά τους

Μοιρολογώντας,

Μήπως και ξυπνήσουν τους θεούς.