του Σταύρου Καρκαλέτση *
Γράφω αυτό το άρθρο έχοντας κατά νου ένα άλλο, πρόσφατο και εξαιρετικά διδακτικό: Πρόκειται για μια ανάλυση του Μάικλ Ρούμπιν, ο οποίος ανήκει στο δυναμικό του ”Αmerican Enterprise Institute”. Τι γράφει και επεξηγεί ο Ρούμπιν; Τα περί Τουρκίας αυτονόητα και πασιφανή, που οι εγχώριοι πολιτικοί φωστήρες μας καμώνονται πως ”δεν βλέπουν”.

Ο Αμερικανός αρθρογράφος εξωτερικεύει την βαθιά του δυσπιστία (και προφανώς και συγκεκριμένων πολιτικών ελίτ στις ΗΠΑ) ως προς του που οδηγεί την Τουρκία ο Ερντογάν. Ο Ρούμπιν ανασύρει κάποιες από τις αποκαλύψεις του Wikileaks, για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως ”…ο Ερντογάν τρέφει κανονικό μίσος κατά του Ισραήλ, όχι πρωτίστως για την πρόσφατη και συνεχιζόμενη μεταξύ τους πολιτική έχθρα, όσο για καθαρά θρησκευτικούς λόγους”.

Ο Ρούμπιν θεωρεί πως προχωρά η απομάκρυνση της Άγκυρας από Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον, και τονίζει με ανησυχία πως ενώ η Τουρκία συζητά με τις ΗΠΑ για το υπερεξελιγμένο μαχητικό F35, ταυτόχρονα καλεί τους Κινέζους και εκτελεί κοινά αεροπορικά γυμνάσια μαζί τους, μεγαλώνοντας την αμερικανική δυσπιστία. Στηλιτεύει επίσης τα αλληθωρίσματα του Ερντογάν προς τη Συρία, το Ιράν, την Χαμάς και την Χεζμπολλάχ.

Με τα παραπάνω ως αφορμή, αξίζει να τεθούν μερικά ερωτήματα ως προς τις προθέσεις των δικών μας πολιτικών, απέναντι στο ”πάγωμα” των σχέσεων Τουρκίας με ΕΕ-ΗΠΑ.

-Έχει η κυβέρνηση Παπανδρέου επεξεργασμένο σχέδιο, ώστε να εκμεταλλευτεί η χώρα την σταδιακή ”έκλειψη” της Τουρκίας στα μάτια των δυτικών; Προφανώς ΟΧΙ.

-Καταρτίζονται αναλύσεις στο ελληνικό ΥΠΕΞ για πιθανές παρενέργειες, μεσοπρόθεσμα ιδίως, από μια πιό ”ανεξέλεγκτη” Τουρκία, που θα συμπεριφερθεί ακόμη πιό επιθετικά απέναντι σε Ελλάδα / Κύπρο; Προφανώς ΟΧΙ.

-Υπάρχει αναθεώρηση στο κυρίαρχο, πλην ψοφοδεές, κουτοπόνηρο και εκτός πραγματικότητας, ελληνικό (;) δόγμα περί ΄΄ευρωπαικής προοπτικής΄΄ της Τουρκίας ή το αναμασούμε ως εκγιουσουφακισμένα μυρηκαστικά, την ώρα που πολιτικές πλειοψηφίες στην Ευρώπη αλλά και οι ευρωπαικές κοινωνίες τάσσονται αναφανδόν εναντίον μιας πλήρους τουρκικής ένταξης; Προφανώς ΟΧΙ, αφού η κυβέρνηση Παπανδρέου εμμένει μαζοχιστικά στην αποτυχημένη συνταγή ΄΄εξημερώνω τα θηρία κάνοντάς τους Ευρωπαίους΄΄.

Το ερώτημα που προκύπτει για την ΄΄συμπονετική΄΄ Αριστερά, την χαπακωμένη με τουρκολιγούρα διανόηση του ΠΑΣΟΚ αλλά και για τμήμα της ΝΔ (ξέρουμε, ξέρετε ποιό….) είναι παραπάνω από σαφές: Τουρκία ως πλήρες μέλος στην ΕΕ συνεπάγεται ελεύθερη διακίνηση. Ας μας απαντήσουν λοιπόν οι παραπάνω ΄΄πολιτικά ορθοί΄΄: Την ώρα που η Αλβανία των τριών εκατομμυρίων εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας, μας έστειλε ΠΑΡΑΝΟΜΑ το ένα, η Τουρκία των 76 εκατομ. εξαθλιωμένων, πόσους θα μας στείλει ΝΟΜΙΜΑ;

Ο επόμενος Αττίλας, εποικιστικός αυτή τη φορά, δεν θα αφορά μόνο την Κύπρο αλλά ολόκληρη την Ελλάδα, και θα είναι ΝΟΜΙΜΟΣ και ΜΟΝΙΜΟΣ. Όταν έχεις ένα (ακόμα) δικό σου σπίτι (έστω και χρεωμένο), σύζυγο και δυό παιδιά, δεν βάζεις μέσα συγκάτοικο τον εξαθλιωμένο της απέναντι παράγκας με τα οκτώ κουτσούβελα, με το αφελές σκεπτικό πως θα τον εξημερώσεις. Τόσο απλά!

Η Τουρκία αμπαλάρεται, αγκαζάρεται και σπρώχνεται με το στανιό στην ευρωπαική οικογένεια, ακριβώς για να την διαλύσει. Το λέει όχι μόνο ο Ρούμπιν, όπως προαναφέρθηκε, αλλά σπουδαίες μορφές του πρόσφατου ευρωπαικού παρελθόντος, όπως ο Χέλμουτ Σμιτ, ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, ο Χέλμουτ Κολ, ο Σαρκοζί και η Μέρκελ σήμερα. Φυσικά, οι παραπάνω ”ασημαντότητες” ενδεχομένως να ανησυχούν υπερβολικά για το γκρέμισμα του (ό,ποιου) ευρωπαικού οικοδομήματος από τόν τουρκικό οδοστρωτήρα, αφού εγχώριοι τιτάνες της πολιτικής σκέψης, με πρώτη και καλύτερη την Μπακογιάννη, έχουν ξεπεράσει σε φιλοτουρκικό παραλήρημα και τους ίδιους τους νεοσουλτάνους της Άγκυρας.

Η ΝΔ, στο θέμα αυτό, καθοριστικό για την εθνική μας επιβίωση στα χώματα αυτά, οφείλει να κάνει την αυτονόητη υπέρβαση, όπως οφείλει να πράξει και στο μεταναστευτικό, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το κυπριακό: Να εγκαταλείψει τα κομψά και επιτηδευμένα μισόλογα, τα ναι μεν αλλά, τις ”εποικοδομητικές αοριστολογίες” και να μιλήσει στον ελληνικό λαό καθαρά, με συγκεκριμένες θέσεις και ορίζοντας κόκκινες γραμμές.

Εκτός και αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης παραμένει ιδεολογικά φοβισμένο, από τις κάθε λογής σύριζα απεθνοποιημένες φωνασκίες, που εκφράζουν απελπισμένες ανθυπομειοψηφίες. Αυτές που μετά την Υπατία ψάχνουν για νέες εργολαβίες.

Η ΝΔ οφείλει να συμπορευτεί με τα μεγάλα λαικά κεντροδεξιά ευρωπαικά κόμματα, που τάσσονται όλο και πιό έντονα εναντίον μιας τουρκικής ένταξης. Η ΝΔ, ως αυριανή κυβέρνηση, οφείλει να καταστήσει σαφές στην Άγκυρα πως συζητάει ειδική εταιρική σχέση, και αυτό μόνο κατόπιν απόσυρσης Αττίλα και σεβασμού στο αιγαιακό status.

Και κάτι ακόμα: Η ΝΔ να προσφέρει, στην πατρίδα πρώτα και μετά στον ευατό της, κάτι που λείπει. Την ώρα που ακόμα και η Αλβανία έχει επεξεργασμένο εθνικό δόγμα (και όλοι οι άλλοι επίσης), η κυβέρνηση ασχολείται με σοβαρότερα ζητήματα: Υπατίες, ποινικοποίηση σκέψεων και συνειδήσεων, τρυφερότητες με τους λαθρομετανάστες και άφθονο ξύλο στους Έλληνες, από την Κερατέα ως το Σύνταγμα.

Η ΝΔ λοιπόν, να επεξεργαστεί σήμερα, με τους κατάλληλους επιστήμονες, ένα νέο στρατηγικό δόγμα, που θα χαράζει στρατηγική, στόχους, τακτικές και κόκκινες γραμμές στην εξωτερική μας πολιτική. Για να μην αυτοσχεδιάζει όταν γίνει κυβέρνηση.

Όμως για την εθνική αυτή ανάγκη, για ένα Εθνικό Στρατηγικό Δόγμα, λεπτομέρειες σε επόμενο άρθρο, στο πάντα φιλόξενο ”Αntinews”.

* Iστορικός, αμυντικός αναλυτής με ειδίκευση στο κυπριακό και πρόεδρος του ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.