ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΚΑΛΑ, ο Πρωθυπουργός µάζεψε κυριακάτικα τους υπουργούς για να τους ανακοινώσει ότι δεν θα κάνει ανασχηµατισµό. Κρίµα! ∆ιότι ο ανασχηµατισµός είναι τόσο απαραίτητος για την επιµήκυνση της ζωής της κυβέρνησης όσο ήταν η Μέρκελ για την επιµήκυνση του δανείου. ΥΠΑΡΧΈΙ, βλέπετε, ένα βασικό παράδοξο. Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ κήρυξε από πέρυσι τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και είχε δίκιο. Αυτήν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ήλθε να αντιµετωπίσει µια πολιτική έκτακτης ανάγκηςπου περιγράφεται στο Μνηµόνιο και τα συναφή – ανεξάρτητα αν κάποιος συµφωνεί ή διαφωνεί µαζί της.
ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ καλείται µετά να διεκπεραιώσει µια κυβέρνηση, η οποία σε καµία περίπτωση δεν µπορεί να θεωρηθεί κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης. Το αντίθετο: είναι µια κυβέρνηση η οποία δυσκολεύεται να χειριστεί όχι µόνο τα έκτακτα αλλά ακόµη και τα καθηµερινά. Και σε µια χώρα η οποία, ούτως ή άλλως, είναι εξαιρετικά δύσκολο να κυβερνηθεί.
ΠΑΡΤΈ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ του οικονοµικού επιτελείου. Οταν η Ελλάδα απειλείται µε χρεοκοπία, όταν (κατάτην εκτίµηση της ίδιας της κυβέρνησης...) αντιµετωπίζει έναν οικονοµικό πόλεµο, όταν καλείται «να ζήσει ή να πεθάνει» στο οικονοµικό πεδίο, τότε δεν περιµένεις από έναν υπουργό και έναν υφυπουργό να βγάλουν µόνοι τους το φίδι από την τρύπα – όσο ικανοί και να είναι!
ΚΑΛΕΙΣ ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ, µαζεύεις ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα στον οικονοµικό τοµέα,µοιράζεις ρόλους και ευθύνες, αναθέτεις αρµοδιότητες και κατεβάζεις στο γήπεδο όχι κάνα δυο «δικά µας παιδιά» αλλά την Εθνική Ελλάδος.
ΑΥΤΟ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, δεν έχει συµβεί. Κι όσο δεν συµβαίνει τόσο δυσκολότερο είναι να συµβεί. ∆ιότι πέρυσι, ας πούµε, ο Πρωθυπουργός θα έβρισκε πολλούς περισσότερους πρόθυµους «να βάλουν πλάτη» από όσους θα βρει σήµερα. Και σήµερα θα βρει σίγουρα περισσότερους από αύριο.
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ, από αυτούς που έχουν ακατανόητα αγνοηθεί έως τώρα, µου έλεγε µόλις την περασµένη εβδοµάδα: «Αλλο πράγµα είναι να µπεις σε µια κυβέρνηση όσο υπάρχουν ακόµη κάποιες προοπτικές επιτυχίας κι άλλο να αγοράζεις εισιτήριο για να ταξιδέψεις µε τον “Τιτανικό”». ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ κι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγµατα, ένας ουσιαστικός ανασχηµατισµός της κυβέρνησης δεν είναι άλλη µια µοιρασιά υπουργικών αυτοκινήτων, ούτε ένα ανακάτεµα της τράπουλας µεταξύ γνωστών και φίλων. Αποτελεί ίσως την τελευταία ευκαιρία ανασυγκρότησης του πολιτικού κεφαλαίου που χρειάζεται η κυβέρνηση για να φέρει σε πέρας τη δύσκολη δουλειά.
ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ... ∆ιότι ο άλλος δρόµος είναι οι εκλογές και δεν βλέπω πολλούς υποψηφίους να τον βαδίσουν.
πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ καλείται µετά να διεκπεραιώσει µια κυβέρνηση, η οποία σε καµία περίπτωση δεν µπορεί να θεωρηθεί κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης. Το αντίθετο: είναι µια κυβέρνηση η οποία δυσκολεύεται να χειριστεί όχι µόνο τα έκτακτα αλλά ακόµη και τα καθηµερινά. Και σε µια χώρα η οποία, ούτως ή άλλως, είναι εξαιρετικά δύσκολο να κυβερνηθεί.
ΠΑΡΤΈ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ του οικονοµικού επιτελείου. Οταν η Ελλάδα απειλείται µε χρεοκοπία, όταν (κατάτην εκτίµηση της ίδιας της κυβέρνησης...) αντιµετωπίζει έναν οικονοµικό πόλεµο, όταν καλείται «να ζήσει ή να πεθάνει» στο οικονοµικό πεδίο, τότε δεν περιµένεις από έναν υπουργό και έναν υφυπουργό να βγάλουν µόνοι τους το φίδι από την τρύπα – όσο ικανοί και να είναι!
ΚΑΛΕΙΣ ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ, µαζεύεις ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα στον οικονοµικό τοµέα,µοιράζεις ρόλους και ευθύνες, αναθέτεις αρµοδιότητες και κατεβάζεις στο γήπεδο όχι κάνα δυο «δικά µας παιδιά» αλλά την Εθνική Ελλάδος.
ΑΥΤΟ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, δεν έχει συµβεί. Κι όσο δεν συµβαίνει τόσο δυσκολότερο είναι να συµβεί. ∆ιότι πέρυσι, ας πούµε, ο Πρωθυπουργός θα έβρισκε πολλούς περισσότερους πρόθυµους «να βάλουν πλάτη» από όσους θα βρει σήµερα. Και σήµερα θα βρει σίγουρα περισσότερους από αύριο.
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ, από αυτούς που έχουν ακατανόητα αγνοηθεί έως τώρα, µου έλεγε µόλις την περασµένη εβδοµάδα: «Αλλο πράγµα είναι να µπεις σε µια κυβέρνηση όσο υπάρχουν ακόµη κάποιες προοπτικές επιτυχίας κι άλλο να αγοράζεις εισιτήριο για να ταξιδέψεις µε τον “Τιτανικό”». ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ κι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγµατα, ένας ουσιαστικός ανασχηµατισµός της κυβέρνησης δεν είναι άλλη µια µοιρασιά υπουργικών αυτοκινήτων, ούτε ένα ανακάτεµα της τράπουλας µεταξύ γνωστών και φίλων. Αποτελεί ίσως την τελευταία ευκαιρία ανασυγκρότησης του πολιτικού κεφαλαίου που χρειάζεται η κυβέρνηση για να φέρει σε πέρας τη δύσκολη δουλειά.
ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ... ∆ιότι ο άλλος δρόµος είναι οι εκλογές και δεν βλέπω πολλούς υποψηφίους να τον βαδίσουν.
πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου