O μεγάλος κερδισμένος είναι το Ιράν!

Σε αντίθεση με τη Λιβύη, όπου οι όποιες συνέπειες είναι κυρίως εσωτερικές, τυχόν αναταραχές στο Μπαχρέιν εμπλέκουν και τη Σαουδική Αραβία.
Όπως εμπλέκουν τις ΗΠΑ, και το Ιράν.
Το Μπαχρέιν είναι το σημείο εκείνο όπου οι Ιρανοί έχουν τη καλύτερή τους ευκαιρία.
Πρόκειται για έθνος Σιιτών, στο οποίο όμως οι Σιίτες είναι και οι πλέον δυσαρεστημένοι.

Οι Ιρανοί έχουν κι άλλους στόχους, στην ευρύτερη περιοχή της Σ. Αραβίας, όπου ζουν Σιίτες, αλλά υπάρχουν και αμερικανικά στρατεύματα. Σε αυτή τη περιοχή συμπεριλαμβάνεται το Ομάν, που οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν ως υποστηρικτική εγκατάσταση. Υπάρχει επίσης το Κατάρ, έδρα της αμερικανικής κεντρικής στρατιωτικής διοίκησης, και της αεροπορικής βάσης του Al Udeid.

Υπάρχει και το Κουβέιτ, εφοδιαστικό κέντρο για τις επιχειρήσεις στο Ιράκ, με πολύ στρατό, αλλά και λιμενικές εγκαταστάσεις.

Λογικά, αυτοί είναι οι βασικοί στόχοι του Ιράν. Με μεγαλύτερο πάντα στόχο, τη Σ. Αραβία. Αυτή αποτελεί τη καρδιά της αραβικής χερσονήσου, και οποιαδήποτε αποσταθεροποίησή της θα άλλαζε τις ισορροπίες της περιοχής, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο κόσμος.

Το Ιράν ποτέ δεν έκρυψε την εχθρότητά του προς τη Σ. Αραβία. Σήμερα υπάρχει μεγάλη αστάθεια στην Υεμένη που μπορεί να ξεχυθεί και στη νότια πλευρά της  Σ. Αραβίας.

Η κατάσταση στο Ιράκ εξελίσσεται υπέρ των Ιρανών. Μια ανατροπή καθεστώτος σε κάποια από αυτές τις χώρες του Περσικού Κόλπου, θα προκαλούσε τεράστιες ανακατατάξεις στο εσωτερικό της Σ. Αραβίας, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε προβλήματα για τη βασιλική οικογένεια. Για αυτό και οι Σαουδάραβες είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι.

Οι Ιρανοί επιδιώκουν αλλαγές καθεστώτων στη περιοχή, αλλά κάτι τέτοιο είναι αρκετά δύσκολο να γίνει. Εξίσου όμως χαρούμενοι θα ήταν και αν απλά υπήρχε αποσταθεροποίηση. Με τις ΗΠΑ να αποσύρονται από το Ιράκ, οι Σαουδάραβες αποτελούν τον μεγαλύτερο εχθρό και υποστηρικτή των Ιρακινών Σουνιτών. Αν λοιπόν υπάρξει αντιπερισπασμός για τους Σαουδάραβες, τότε το Ιράν θα μπορούσε ανενόχλητο να αυξήσει την επιρροή του στο Ιράκ.

Εδώ υπάρχουν τρεις επιλογές: Να παρέμβει η Τουρκία, που ίσως να μη το θέλει. Να αλλά ξει ρότα η Αμερική, και να αρχίσει να ξαναστέλνει στρατό στη περιοχή για να στηρίξει τα αμφίρροπα καθεστώτα (κάτι για το οποίο δεν υπάρχει πολιτική θέληση στις ΗΠΑ), και τρίτον, οι ΗΠΑ να αποδεχτούν την αλλαγή της ισορροπίας δυνάμεων στη περιοχή.

Αν το Ιράν εκμεταλλευτεί τα γεγονότα του Μπαχρέιν, και αν το καθεστώς  ανατραπεί, τότε ανοίγουν οι δρόμοι. Το αν το Ιράν έβαλε το χεράκι του στις διαδηλώσεις του Μπαχρέιν είναι άγνωστο. Πάντως τώρα είναι αναμιγμένο, όπως είναι και η Σ. Αραβία.

Η θέση του Ιράν είναι ενισχυμένη ότι και να γίνει, εφόσον βεβαίως αποχωρήσουν από το Ιράκ οι ΗΠΑ. Αν το συνδυάσουμε αυτό με τις τυχόν αλλαγές καθεστώτων, ή απλά μια γενική αποσταθεροποίηση, τότε υπάρχουν δυο ενδεχόμενα: Πρώτον, η  Σαουδική Αραβία θα πρέπει να διαπραγματευτεί με το Ιράν, και όχι προς το συμφέρον της. Δεύτερον, η θέση των ΗΠΑ στη περιοχή θα αποδυναμωθεί, και άρα θα είναι δύσκολη η οποιαδήποτε επέμβαση.

Το πρόβλημα είναι η αμερικανική αποχώρηση από το Ιράκ, χωρίς να έχει εγκατασταθεί μια ισχυρή φιλοαμερικανική κυβέρνηση. Έτσι, η αστάθεια στη περιοχή του Κόλπου επιτρέπει στους Ιρανούς να ακολουθούν μια κερδοφόρα στρατηγική , με ελάχιστο κόστος, που αν πετύχει θα αλλάξει όλα τα δεδομένα.

Το ενδεχόμενο αναταραχών στο ίδιο το Ιράν φαίνεται απίθανο, αφού το καθεστώς έχει δείξει πως δεν διστάζει να καταστείλει με βία τις διαφωνίες. Αν όμως επέλθει η «τέλεια καταιγίδα», με το Ιράν να αυξάνει την επιρροή του, και μια γενικότερη αστάθεια στην αραβική χερσόνησο, η Αμερική θα τρέχει και δεν θα φτάνει, ψάχνοντας τρόπους να ελέγξει το Ιράν, και παράλληλα να διατηρεί σε λογικά πλαίσια τις τιμές του πετρελαίου.
πηγή: http://www.antinews.gr/