O ασκός του Αιόλου

του Ι.Κ. Πρετεντέρη

Αν χρειαζόταν ένα συγκεκριμένο παράδειγμα για να εικονογραφηθεί η γενική υπανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας, νομίζω ότι το βρήκαμε. 

Είναι το Ειδικό Τέλος Ακινήτων.

Πώς προέκυψε; Από την ανικανότητα της κυβέρνησης να μαζέψει τα φορολογικά έσοδα και κυρίως από την αδυναμία της να εισπράξει τους άλλους τέσσερις(!) φόρους στα ακίνητα, που είχαν ήδη επιβληθεί την τελευταία διετία. Στους περισσότερους δεν έχουν σταλεί ακόμη ούτε τα εκκαθαριστικά.

Με άλλα λόγια, κάθε φορά που ο προηγούμενος φόρος δεν είχε εισπραχθεί επινοούσαν έναν καινούργιο φόρο μπας και μαζέψουν τα λεφτά που έλειπαν από τον προηγούμενο - χωρίς όμως και να τον καταργούν...

Πώς επιβλήθηκε; Ασυνάρτητα και ασχεδίαστα. Στην αρχή μίλησαν για έναν μέσο όρο 4 ευρώ το τετραγωνικό και τελικά (επειδή τους έλειπαν περισσότερα...) έφτασαν ακόμη και τα 20 ευρώ.

Πώς εφαρμόστηκε; Πρόχειρα. Η κυβέρνηση κατέφυγε στη μέθοδο των λογαριασμών της ΔΕΗ λόγω της αδυναμίας των φοροεισπρακτικών μηχανισμών να διασφαλίσουν την είσπραξη του τέλους. Η ΔΕΗ άλλωστε λειτουργεί ήδη ως εισπρακτικός μηχανισμός των δημοτικών τελών και της εισφοράς για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, άρα δεν ανακάλυψε κανείς την Αμερική.

Παράλογο ίσως, αλλά αποτελεσματικό.

Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν υπήρχε καμία σοβαρή πρόβλεψη για άτομα που αντικειμενικά αδυνατούν να πληρώσουν το τέλος ή για ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες - κάτι που έγινε μόνο εκ των υστέρων και με μεγάλη καθυστέρηση...

Κάπως έτσι, όμως, η ιδέα ενός γενικού φόρου στα ακίνητα που θα πληρώνεται από όλους ανάλογα με την περιουσία του καθενός (μια ιδέα καθόλου κακή...) υπονομεύτηκε από τη γενικότητα ενός μέτρου που δεν είχε εγκαίρως διασφαλίσει τις εύλογες εξαιρέσεις.

Με αποκορύφωμα την Αριστερά, η οποία στο όνομα των εξαιρέσεων έγινε η πρώτη Αριστερά στον κόσμο που διαδήλωσε την αντίθεσή της στη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας.

Από εκεί και πέρα άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. 

Το τέλος ακινήτων με μεγάλη ευκολία μετακινήθηκε από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ στα χέρια της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ - με άλλα λόγια, στα χέρια συνδικαλιστών που θέλουν να κάνουν το κομμάτι τους στην κοινωνία...

Κι επειδή οι συνδικαλιστές δεν είναι οι μόνοι ξύπνιοι σε αυτόν τον τόπο, τη σκυτάλη παρέλαβε ταχύτατα ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, το Πρωτοδικείο Καλαμάτας, τα πρωινάδικα στα κανάλια και μια ομάδα δημάρχων (από τους οποίους, πάντως, δεν έχω ακούσει την παραμικρή διαμαρτυρία όταν οι ίδιοι λογαριασμοί της ΔΕΗ εισπράττουν για λογαριασμό τους τα δημοτικά τέλη!).

Αποτέλεσμα; Μια σωστή βασικά ιδέα καταστράφηκε από την εφαρμογή της. Και ταυτοχρόνως η ελληνική κοινωνία εκδήλωσε με αυτή την αφορμή όλες τις παθογένειες που κουβαλάει.