Τροχοπέδη για την ανάκαμψη οι πολιτικοί

του Γιώργου Παπαϊωάννου

Πριν από περίπου δύο χρόνια, με την κρίση χρέους να βρίσκεται στα σπάργανα, η Ελλάδα βγήκε στις αγορές να δανειστεί. Ζητούσε 3 - 5 δισ. ευρώ για πέντε χρόνια και η αγορά της πρόσφερε 25 δισ. ευρώ. Παρά τις παραινέσεις αρκετών παραγόντων της αγοράς προς τον τότε υπουργό Οικονομίας να πάρει όλο το προσφερόμενο ποσό, ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου θεώρησε ότι το επιτόκιο 6,2% ήταν ακριβό και τελικά δανείστηκε 8 δισ. ευρώ. Σύντομα όμως χρειάστηκε να επιστρέψει στις αγορές για δανεικά, όμως τότε οι συνθήκες είχαν αλλάξει. Η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου δεν έπειθε ότι μπορούσε να εφαρμόσει τις απαιτούμενες αλλαγές, οι αγορές έκλεισαν για την Ελλάδα και η χώρα οδηγήθηκε στο ΔΝΤ και στο μνημόνιο.

Οταν ο Μάριο Μόντι διαδέχθηκε τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι τον περασμένο Νοέμβριο, η Ιταλία πλήρωνε επιτόκιο πάνω από 7%, υψηλότερο από αυτό που οδήγησε την Ελλάδα στο ΔΝΤ. Oμως, ο ιταλός τεχνοκράτης πρωθυπουργός συνέχισε να δανείζεται και παράλληλα έκανε αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα, απελευθέρωσε αγορές και επαγγέλματα, κυνήγησε τη φοροδιαφυγή και πήρε μέτρα για τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας, όπως η ακύρωση της παραγγελίας για 41 μαχητικά αεροπλάνα και η απόσυρση της Ρώμης από την υποψηφιότητα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. Μάλιστα, την περασμένη εβδομάδα ζήτησε την κατάργηση των φορολογικών προνομίων που απολαμβάνει η Καθολική Εκκλησία, κίνηση που σχολιάστηκε από τον διεθνή Τύπο ως ενδεικτική της διάθεσής του να έρθει σε αντιπαράθεση με ισχυρά λόμπι.

Σήμερα, το επιτόκιο των 10ετών ομολόγων της Ιταλίας έχει υποχωρήσει στα επίπεδα του 5,5%, τα οποία μπορεί να είναι υψηλά, όμως το κόστος δανεισμού της χώρας βαίνει μειούμενο. Και τούτο διότι το πρόγραμμα που εφαρμόζει ο ιταλός πρωθυπουργός και το γεγονός ότι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έφυγε από το προσκήνιο πείθουν τις αγορές ότι η χώρα θα πετύχει τον στόχο της.

Δύο χρόνια τώρα μετά το ξέσπασμα της κρίσης χρέους έχει γίνει πλέον σαφές ότι χώρες με υψηλά χρέη όπως η Ιταλία και η Ελλάδα είναι ευάλωτες σε αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Δηλαδή, αν οι πιστωτές (που στη δική μας περίπτωση δεν είναι οι αγορές αλλά η ΕΕ και το ΔΝΤ) θεωρούν ότι η χώρα θα «σκάσει», το κόστος δανεισμού ανεβαίνει και η χρεοκοπία έρχεται πιο κοντά. Αν όμως θεωρούν ότι η χώρα θα τα καταφέρει, το κόστος δανεισμού υποχωρεί και η χρεοκοπία απομακρύνεται.

Τη βασική αυτή αρχή οι έλληνες πολιτικοί την αγνοούν. Αφού έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να χάσει η χώρα και την τελευταία σταγόνα αξιοπιστίας που διέθετε, τώρα δεν κάνουν στην άκρη και συνεχίζουν με την μικροπολιτική τους να υπονομεύουν την ανάκαμψη και τις προοπτικές της χώρας.

 πηγη:tovima