Πρόβλημα δημοκρατίας

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Ο Μισέλ Ροκάρ είπε προχθές μια μεγάλη αλήθεια: δεν γίνεται να κυβερνηθεί ένας λαός δημοκρατικά όταν του αφαιρείς το 25% του εισοδήματός του.

Με άλλα λόγια, ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας διατύπωσε κάτι που αντιλαμβανόμαστε όλοι στην καθημερινότητά μας. Οτι το πρόβλημα της οικονομίας στην Ελλάδα εξελίσσεται με μεγάλη ταχύτητα σε πρόβλημα της δημοκρατίας.

Το συμπέρασμα του Ροκάρ είναι ότι «μόνη διέξοδος είναι ένα στρατιωτικό πραξικόπημα».

Δεν είναι παράλογο συμπέρασμα. Αλλωστε στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής, όπου το ΔΝΤ εκλήθη να εφαρμόσει στο παρελθόν τις ευάρεστες συνταγές του, ξεκινούσαν συνήθως από το πραξικόπημα. Πρώτα κατέβαιναν τα τανκς και μετά έρχονταν οι εμπειρογνώμονες με τα κοστουμάκια.

Θέλω να ελπίζω ότι στη σημερινή Ελλάδα δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε σκέψεις για τέτοια πράγματα. Και ότι το πρόβλημα δημοκρατίας θα αντιμετωπιστεί με κατ' εξοχήν δημοκρατικές μεθόδους.

Πρώτον, με εκλογές μόλις ολοκληρωθούν οι εκκρεμότητες ώστε να ανανεωθεί η λαϊκή νομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος.

Δεύτερον, με αυθεντικά πολιτικές λύσεις στο ζήτημα της διακυβέρνησης που θα ακολουθήσει.

Καλώς Ή κακώς, η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια πειραματισμών και ακροβασιών.

Είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα δημοκρατίας (που δημιουργείται από το πρόβλημα της οικονομίας) μέσα από καθαρές και σαφείς λύσεις. Μέσα από λύσεις που θα ενισχύουν και δεν θα αποδυναμώνουν τη δημοκρατική νομιμότητα.

Να το πούμε καθαρά.

Υπάρχουν δυνάμεις (κυρίως στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος) που επιζητούν και προωθούν τον εκτροχιασμό της δημοκρατίας.

Υπάρχουν πολίτες (απελπισμένοι ή οργισμένοι…) που ακούν σήμερα με μεγαλύτερη ευπιστία τα κηρύγματά τους.

Υπάρχουν συμφέροντα που επενδύουν στην εκτροπή και τον εκτροχιασμό για δικούς τους, ιδιοτελείς λόγους.

Το μείγμα αυτών των τριών παραγόντων είναι εκρηκτικό. Επικίνδυνο. Και πιο υπαρκτό από την απειλή ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος που επικαλείται ο Ροκάρ.

Διότι το μεγάλο ζητούμενο είναι αυτό που προκύπτει από το αρχικό του ερώτημα: πώς μπορεί να κυβερνηθεί δημοκρατικά ένας λαός, από τον οποίο στερούν το 25% του εισοδήματός του;

Αυτό ενδεχομένως δεν απασχολεί το ΔΝΤ ούτε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ούτε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ούτε καν το Βερολίνο. Κόψτε τον λαιμό σας, μας λένε.

Θα έπρεπε, όμως, να απασχολήσει σοβαρά τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα και την ηγεσία τους. Να δουν το πρόβλημα κατάματα και χωρίς υπεκφυγές. Ωστε να αναζητήσουν (από κοινού, ελπίζω…) μια διέξοδο που θα συνδυάζει τη δημοκρατία με την οικονομική ανάκαμψη και την κοινωνική συνοχή.

Διαφορετικά, πολύ φοβούμαι ότι η χώρα μπορεί να οδηγηθεί σε καταστάσεις των οποίων η έξοδος από το ευρώ θα αποτελεί μάλλον την ηπιότερη εκδοχή.

 πηγη:tanea.gr