Ο Αλέξης και οι αντιευρωπαϊκές λέξεις...

«Η σοσιαλδημοκρατία δεν αντιπροσωπεύει ένα ιδανικό μέλλον, δεν αντιπροσωπεύει καν ένα ιδανικό παρελθόν. Απ όλες όμως τις επιλογές που διαθέτουμε σήμερα είναι η καλύτερη».
Τόνυ Τζάντ 

του Σήφη Πολυμίλη

Δεν ξέρω αν ποτέ, είχε κάνει τον κόπο ο κ. Τσίπρας να διαβάσει τις απόψεις του Τ. Τζάντ - μια από τις πιο ριζοσπαστικές φωνές που υπήρξαν τα τελευταία χρόνια - αν και θα είχε να αντλήσει πολλά επιχειρήματα για τις απόψεις του, αλλά είναι προφανές ότι βρίσκεται σε άλλο μήκος κύματος. Η λογική του αν κρίνουμε από την επίθεση που εξαπέλυσε στον κ. Ολάντ, παραπέμπει πιο πολύ στην αυτοκαταστροφική συνταγή που κυριαρχούσε στην τριτοδιεθνιστική Αριστερά του μεσοπολέμου, όπου συλλήβδην Δεξιοί, σοσιαλιστές και λοιποί συγγενείς τσουβαλιάζονταν σε ένα πακέτο, ως επάρατοι αντίπαλοι και εχθροί... Με την έπαρση και την αλαζονεία που διακρίνει πλέον την πλειονότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας, που όπως δηλώνει διεκδικεί καθαρή εντολή για να κυβερνήσει, θεωρεί ότι δεν χρειάζεται συμμάχους.

Οτι μπορεί μόνος του να αλλάξει την Ευρώπη, ότι μπορεί παίζοντας πόκερ με το μέλλον μας, να σπάσει τα νεύρα των ευρωπαίων ηγετών και να κερδίσει την παρτίδα... Από αδιαφορία ή από άγνοια γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του, ένα βασικό αξίωμα της πολιτικής, ότι κανένα συλλογικό εγχείρημα - και πολύ περισσότερο η αλλαγή της κοινωνίας- δεν μπορεί να πετύχει χωρίς εμπιστοσύνη και χωρίς συμμάχους.

Ο κ. Τσίπρας όμως έχει διαλέξει τον εύκολο δρόμο, για τον οποίο η Αριστερά κατηγορούσε ως τώρα τα κόμματα εξουσίας: Την καταγγελία πάντων και πασών, τις δημαγωγικές υποσχέσεις, τη λογική του άσπρου- μαύρου, της κόλασης των άλλων και του δικού μας παράδεισου... Αυτή τη μονοδιάστατη πολιτική, της άρνησης συμμαχιών και της επιμονής στη μία και μοναδική αλήθεια του κόμματος την έχει πληρώσει πολλές φορές και η Αριστερά και η χώρα. Πώς θα αλλάξει η Ελλάδα σε μια Ευρώπη που αλλάζει, όπως μας υπόσχεται ο κ.Τσίπρας, όταν οι υποτιθέμενες ευρωπαϊκές δυνάμεις της αλλαγής θεωρούνται, με την εξαίρεση των κ.κ.Μελανσόν και Γκίζι, νεοφιλελεύθεροι δημαγωγοί;

Καλά είναι τα ταξίδια και οι επαφές στην Ευρώπη, αλλά μόνο αν θέλεις να αντιληφθείς την πραγματικότητα που θα κληθείς να αντιμετωπίσεις και όχι απλώς για να μπορέσεις να τα εκμεταλλευτείς για ένα εσωτερικό επικοινωνιακό σόου. Μπορείς πολύ εύκολα για παράδειγμα να αντιστρέψεις την προειδοποίηση που απηύθυνε ο ηγέτης των γερμανών σοσιαλδημοκρατών, ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί την Ελλάδα σε αδιέξοδο και να τον εντάξεις κι αυτόν στους υπηρέτες της Μαντάμ Μέρκελ που καταδυναστεύει τους λαούς της Ευρώπης, χαϊδεύοντας τα αυτιά των ψηφοφόρων. Μόνο που θα τον βρεις αύριο μπροστά σου, όπως και τον κ. Ολάντ όταν υποτίθεται θα θέλεις να διαπραγματευτείς μια καλύτερη λύση για την Ελλάδα. 

Και εξ όσων έχουμε δει και έχουμε καταλάβει εκεί οι δηλώσεις περί ελλήνων ηγετών που αντιστέκονται, σε αντίθεση με τους... προσκυνημένους που έσπευσαν να υποταχτούν, δεν έχουν και μεγάλη πέραση... Γιατί καλό είναι να ξέρεις πόκερ, αλλά χωρίς κάποια ισχυρά χαρτιά, μόνο με μπλόφες, πολύ εύκολα βρίσκεσαι ταπί και ψύχραιμος. Και ως γνωστόν οι έλληνες δεν φημίζονται για την ψυχραιμία τους...

 πηγη:tovima