Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Back to back πόνος...

Ο Παναγιώτης Γκαραγκάνης γράφει για τον πόνο που προκάλεσαν στη μισή αντι-Ολυμπιακή Ελλάδα οι back to back Πρωταθλητές Ευρώπης.

Λίγο η οργή για ένα ακόμα "ετσιθελικό" Πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό, λίγο η απεργία, καθυστέρησε την επικοινωνία μας μέσα από τη στήλη. Να πω την αμαρτία μου, δεν έχω και πολλή διάθεση. Τα δύο τελευταία άρθρα στα "Γκαρακόκκινα" ήταν λίγο ρισκαδόρικα γιατί στο μπάσκετ οι περισσότεροι έχουν συνηθίσει να στέκονται προσοχή στο "σύστημα". Με στοχοποίησαν έπειτα από τους δύο πρώτους τελικούς, αλλά οι αλήθειες, βλέπετε, πονάνε. Είπα και την προηγούμενη φορά πως όσο αντέχω κι όσο είμαι εδώ, θα βρίσκομαι διαρκώς απέναντι σε αυτούς που νομίζουν ότι υποτιμούν τη νοημοσύνη μου. Ξεκάθαρα πράγματα.


Ήρθε και το άρθρο του "Πέρπε", ο οποίος αποτύπωσε την πραγματικότητα με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Και να σας αποκαλύψω ένα μικρό μυστικό: μετά τον πρώτο τελικό είπα στον Γιώργο, "δεν θα γράψεις κάτι για αυτά που γίνονται τις τελευταίες ημέρες;". Μου απάντησε, "κρατιέμαι όσο μπορώ, αλλά θα γράψω μόλις τελειώσει η σειρά, ανεξάρτητα με την κατάληξη του Πρωταθλήματος. Περίμενε και θα δεις". Το είπε και το έκανε. Στο RedPlanet.gr, διαβάζετε μόνο αλήθειες, φίλες και φίλοι. Απλά, φίλε και συνάδελφε Γιώργο, ξέχασες τρία πραγματάκια: τί έγινε και ο Ντρου Νίκολας σταμάτησε το μπάσκετ το 2012, σε ηλικία μόλις 31 ετών... Το 2011 έφυγε από τον Παναθηναϊκό, πήγε στην Αρμάνι Μιλάνο και αποχώρησε στο εξάμηνο λόγω ανεπαρκούς απόδοσης. Έπειτα πήγε στις Μπαχάμες για διακοπές και αποτοξίνωση. Από το μπάσκετ... Τί έγινε και τη φετινή σεζόν ο Μάικ Μπατίστ σερνόταν αγωνιστικά στη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ και έπειτα από ένα χρόνο στην Τουρκία αποχώρησε. Στα 35 στον Παναθηναϊκό στεκόταν καλά, στα 36 στη Φενέρ δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του. Συμβαίνουν αυτά, στον επαγγελματικό αθλητισμό, όταν περνάνε τα χρόνια... Και τρίτον, την απαίτηση του Τσαρτσαρή για απέλαση στον Τεόντοσιτς.

 
Καταδικάζω τα επεισόδια που έγιναν στον τρίτο αγώνα του ΣΕΦ και έγιναν η αφορμή για να διακοπεί το ματς περίπου ενάμιση λεπτό πριν από τη λήξη. Η αιτία, όμως, είναι γνωστή. Ο ηθικός αυτουργός των όσων συνέβησαν το βράδυ της 12ης Ιουνίου έχει ονοματεπώνυμο. Μέχρι και το μεσημέρι της ημέρας του τρίτου αγώνα, προκαλούσε τον λαό του Ολυμπιακού και το μπασκετικό τμήμα. Ο εφευρέτης της αλητείας νίκησε. Τέτοιες νίκες, όμως, να τις χαίρεται. Το παρασκήνιο θριάμβευσε για μία ακόμα φορά. Ναι, ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλά αγωνιστικά και φάνηκε στο παρκέ. Ωστόσο, το παιχνίδι δεν παίχθηκε επί ίσοις όροις και οι γνωστοί-άγνωστοι στέρησαν στον Πρωταθλητή Ευρώπης τις πιθανότητες που είχε για να κατακτήσει το Πρωτάθλημα. ΕΟΚ, ΚΕΔ, Πολιτεία και διαιτησία δεν επέτρεψαν στον Ολυμπιακό να διεκδικήσει το τρόπαιο.

 
Πονάω που το γράφω, αλλά μπράβο σε αυτούς τους 200-300, οι οποίοι δεν έφευγαν από το ΣΕΦ και δεν βοήθησαν στην εκκένωση του γηπέδου προκειμένου να συνεχιστεί ο αγώνας. Κάποια στιγμή, αυτό θα γινόταν. Με μαθηματική ακρίβεια. Ήμουν στα δημοσιογραφικά, είδα αρκετά πρόσωπα, άκουσα αρκετές ενστάσεις από τον απλό κόσμο. Από τη δική μου γενιά, τη γενιά των 30άρηδων, που έχουν νιώσει στο πετσί τους την αδικία. Κι εγώ αν ήμουν στην εξέδρα, δεν θα αποχωρούσα. Είδα νορμάλ ανθρώπους να λένε "όχι, δεν φεύγουμε. Και τί θα αλλάξει; Θα πάρουμε το Πρωτάθλημα; Και να νικήσουμε απόψε, την Κυριακή μας περιμένει ο Τανατζής. Θα μας σεβαστούν στο ΟΑΚΑ ή την επόμενη σεζόν στην Ελλάδα;". Αυτές οι ατάκες και άλλες πολλές ειπώθηκαν στους ανθρώπους του Ολυμπιακού από απλούς φιλάθλους της ομάδας. Πότε εκκενώθηκε το γήπεδο στο ΟΑΚΑ; Ο "θαρραλέος" Σχινάς και οι υπόλοιποι, μόνο στο ΣΕΦ φτάνουν στα άκρα. Έχουν γίνει τόσα και τόσα στο ΟΑΚΑ, αλλά κανένα γκρι χεσμένο ανθρωπάκι δεν βρήκε το θάρρος να πάρει την απόφαση και να εκκενώσει το γήπεδο. Θα γράψω και κάτι άλλο: οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν ήθελαν με τίποτα να βγουν για να παιχθεί ο υπολειπόμενος χρόνος. Τόσες αδικίες στο ΟΑΚΑ, τόσα έκτροπα στην έδρα του Παναθηναϊκού, αλλά ποτέ δεν πήραμε την ομάδα για να φύγουμε. Στο δεύτερο τελικό της φετινής σεζόν, άπαντες στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο είχαν ενημερωθεί έγκαιρα για το "ντου" και τις "απειλές" του εφευρέτη της αλητείας στον Φούφη. Γιατί να μην πάρουν την ομάδα και να φύγουν; Είναι πολλά τα 16 χρόνια συστηματικής αδικίας και απαξίωσης κάθε ερυθρόλευκης προσπάθειας.

 
Ήταν μία ακραία, αλλά ανθρώπινη, αντίδραση από αυτούς τους 200-300 φίλους, που είπαν ορθά-κοφτά "δεν πάει άλλο". Και να γύριζε ο Ολυμπιακός από το -4, δεν θα άλλαζε κάτι. Θα πήγαινε στο ΟΑΚΑ χαμένος από χέρι, σαν πρόβατο στη σφαγή, όπως στο δεύτερο ημίχρονο του δεύτερου τελικού. Προφανώς, η τιμωρία θα είναι βαριά για τη νέα σεζόν, καθώς ο Ολυμπιακός τιμωρείται βάσει νόμων και κανονισμών σε αντίθεση με μία άλλη ομάδα, της οποίας ο πρόεδρος δεν θα μπορεί να μπαίνει στο γήπεδο τον Ιούνιο, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, όπου δεν υπάρχει αθλητική δραστηριότητα στη χώρα μας. Και αφαίρεση βαθμών να προκύψει, μήπως μας αφήνουν να χαρούμε το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς; Στον πρώτο τελικό στο ΣΕΦ, η απόδοση της ομάδας "επισκίασε" τη διαιτησία και τα διαφορετικά κριτήριά της στα σφυρίγματα. Στον τρίτο τελικό στο φαληρικό γήπεδο και με την ατμόσφαιρα τεταμένη στις εξέδρες, οι Σχινάς, Κορομηλάς και Καρακατσούνης έδωσαν όλες τις κρίσιμες φάσεις υπέρ του Παναθηναϊκού. Για παράδειγμα, "ανακάλυψαν" φάουλ του Περπέρογλου στον Λάσμε, ο οποίος ευστόχησε σε δύο βολές, ενώ στη συνέχεια δεν καταλόγισαν το φάουλ πάνω στον Σλούκα στον αιφνιδιασμό, με τον Ολυμπιακό να έχει βολές και να είναι πίσω στο σκορ με δύο πόντους. Πλεονέκτημα στο μπάσκετ δεν υπάρχει. Ούτε με τον κόσμο έτοιμο να μπει μέσα ανά πάσα στιγμή, δεν έπαιξαν 50%-50%. Για μένα, εκεί κρίθηκε το παιχνίδι. Δεν αντέχεται, δεν το αντέχουν. Είδατε, πάντως, κανέναν αντικειμενικό να γράφει πως ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τον τίτλο στα χαρτιά; Μπα, για αυτούς το ματς έληξε 72-76... Μόνο στο ποδόσφαιρο γίνονται αυτά.

 
Το μεγάλο μου παράπονο από τη διοίκηση είναι πως δεν προστάτεψε την ομάδα το τελευταίο διάστημα. Προς Θεού, δεν υπαινίσσομαι ότι έπρεπε να παίξουν το παιχνίδι του εφευρέτη της αλητείας, αλλά τουλάχιστον να βάλουν τον "βαλτό" του εφευρέτη της αλητείας στη θέση του για τη μέγιστη προβοκάτσιά τους. Είτε μέσω ανακοίνωσης είτε μέσω δικαστηρίων. Κατά τα λοιπά, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος έχουν αποδείξει την ποιότητά τους, φτάνοντας στην κορυφή της Ευρώπης και της Ελλάδας με το δικό τους τρόπο. Είναι στάση ζωής και δεν πρόκειται να την αλλάξουν παρά τις διαδοχικές προκλήσεις από το "σάπιο σύστημα" της τρομοκρατίας των πάντων.

 
Από αγωνιστικής πλευράς, η ομάδα δεν ήταν πνευματικά και αγωνιστικά προετοιμασμένη για αυτούς τους αγώνες της τελικής σειράς του Πρωταθλήματος. Μεσολάβησε ένα σημαντικό χρονικό διάστημα από το ολοκληρωτικό μπάσκετ του Λονδίνου και πιστεύω πως άπαντες επηρεάστηκαν. Μην ξεχνάμε πως πέρυσι οι τελικοί άρχισαν αμέσως μετά το Έπος της Κωνσταντινούπολης και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είχε την εμπειρία και το "εκτόπισμα" να διαχειριστεί την όλη κατάσταση. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, από την πλευρά του, είδε τις δυσκολίες του να είσαι προπονητής του Ολυμπιακού στις εγχώριες διοργανώσεις. Οι αντίπαλοι "έπαιξαν με το μυαλό μας", μας αποσυντόνισαν, για αυτό και πέσαμε στην παγίδα τους. Κάποιοι παίκτες δεν βρέθηκαν σε καλή κατάσταση στη σειρά των τελικών, με αποκορύφωμα το πρόβλημα υγείας και την ανετοιμότητα του Έισι Λο, ο οποίος αγωνίστηκε ελάχιστα και έλειψε πολύ, όπως και ο Βαγγέλης Μάντζαρης. Ενόψει της νέας σεζόν, πάντως, όλοι οι παίκτες του ρόστερ πρέπει να είναι αγωνιστικά ενεργοί, κάτι που δεν ίσχυσε τη φετινή μπασκετική χρονιά (π.χ. Γκετσεβίτσιους, Μαυροειδής). Και φυσικά να γίνουν καλύτερες επιλογές στις θέσεις των ξένων (π.χ. Πάουελ, Πέρκινς, Γκετσεβίτσιους).

 
Ένας επιτυχημένος κύκλος κλείνει για την μπασκετική ομάδα του Ολυμπιακού έπειτα από δύο χρόνια. Αρκετοί παίκτες θα αποχωρήσουν, αρκετοί θα αποκτηθούν αυτό το καλοκαίρι, το οποίο δεν είναι σαν το περυσινό, όπου οι προσθαφαιρέσεις ήταν ελάχιστες. Η ευχή μου είναι να διατηρηθεί αναλλοίωτος ο βασικός κορμός της ομάδας και να διεκδικήσουμε όλοι μαζί τον ανεπανάληπτο στόχο με την τρίτη συνεχόμενη κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Η πρόκληση είναι τεράστια.

 
Αυτά τα δύο χρόνια ζήσαμε μοναδικές στιγμές. Και όπως έγραψα μετά το Λονδίνο, στα βαθιά μας γεράματα θα συνειδητοποιήσουμε τι κατάφερε αυτή η ομάδα. Αυτοί οι παίκτες, αυτοί οι προπονητές, μας έδωσαν κίνητρο και ελπίδα. Να μην τα παρατάμε ποτέ, να μην παραδινόμαστε, ακόμα κι όταν οι καταστάσεις δείχνουν ότι δεν υπάρχει επιστροφή. Μέσα και έξω από το παρκέ, λειτουργούσαν σαν οικογένεια. Σε μία Ελλάδα, όπου καταρρέουν τα πάντα και οι "επαναστάσεις" γίνονται μέσα από το facebook και το twitter, αυτή η παρέα δίδαξε σε όλους μας πως αν είμαστε αγαπημένοι και μία γροθιά με τους δικούς μας ανθρώπους, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα και μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Μάχες θα χαθούν, αλλά η αγνότητα, η καθαρότητα και το καθαρό κούτελο μένουν για μια ζωή. Αυτή η ομάδα χειροκροτήθηκε σε όλες τις έδρες της Ευρώπης για το μπάσκετ που έπαιξε. Είτε κέρδιζε είτε έχανε. Στέφθηκε δύο συνεχομενες φορές Πρωταθλήτρια Ευρώπης με ισάριθμους εκπληκτικούς τρόπους, προκαλώντας τον θαυμασμό από όπου υπάρχει μπάσκετ. Δεν το έχουν ζήσει ποτέ και ούτε πρόκειται να το ζήσουν ποτέ οι απέναντι. Ο εφευρέτης της αλητείας και οι όμοιοί του. Οι back to back Πρωταθλητές Ευρώπης πόνεσαν πολύ κόσμο. Τη μισή αντι-Ολυμπιακή Ελλάδα, για την ακρίβεια. Έχουμε κερδίσει το σεβασμό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη αυτού του κόσμου, πλην της πατρίδας μας.


Στην επόμενη επικοινωνία μας, επιστρέφουμε σε ποδοσφαιρικά μονοπάτια...

πηγή: redplanet.gr
 

1 σχόλιο: