Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Τόση αγάπη, πες μου, πού θα ξαναβρείς...

Ο Παναγιώτης Γκαραγκάνης αποχαιρετά τον Κάιλ Χάινς, ο οποίος αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Απόψε δεν θα μακρηγορήσω. Άλλωστε, η άποψή μου είναι παγιωμένη και διατυπωμένη σε τούτη εδώ τη στήλη από την πρώτη στιγμή. Ο Ολυμπιακός είναι πάνω από πρόσωπα, τέλος.

Πίστευα, όμως, μέχρι και το βράδυ της Πέμπτης πως ο Κάιλ Χάινς είναι από τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Πίστευα, φίλε Κάιλ, ότι ήσουν διαφορετικός από τους άλλους ξένους παίκτες που πηγαίνουν σε μία ομάδα για να φορτώσουν με δολάρια τον τραπεζικό λογαριασμό τους. Εσύ, μας είχες κάνει να πιστεύουμε έτσι. Με απογοήτευσες, μας απογοήτευσες. Μας στενοχώρησες. Για κάποιο δικό σου λόγο ξενέρωσες και μας ξενέρωσες...


Τις τελευταίες ημέρες έβαλα τον εαυτό μου στη διαδικασία του ρομαντικού παιδιού. Ήμουν έτοιμος να γράψω στον τοίχο του Κάιλ στο facebook μία κουβέντα για να μείνει. Ένα προσωπικό ποντάρισμα στο συναίσθημα. Τελικά, δεν το έκανα. Τριανταρίζω πια...

Αυτό το παλικάρι για δύο χρόνια έδινε την ψυχή του είτε έπαιζε τελικό Ευρωλίγκας είτε ένα ματς ρουτίνας του ελληνικού Πρωταθλήματος. Έπαιζε πάντα το ίδιο, με τον ίδιο ζήλο. Και αν ποτέ τον ανταμώσω ξανά, θα του σφίξω το χέρι. Όταν βλέπεις έναν σέντερ με ύψος 1.96 να τα βάζει με τα θηρία και να βουτάει σε κάθε μέρος του παρκέ για να σώσει απλά μία κατοχή της μπάλας, παθιάζεσαι κι εσύ ακόμα περισσότερο. Νιώθεις μέρος του παιχνιδιού. Βλέπεις τον εαυτό σου στο πρόσωπο αυτού του παλικαριού. Θα μπορούσες κι εσύ να το κάνεις. Κι ας σου λείπει το μπόι κι ας έχεις λίγα κιλά παραπάνω κι ας μην έχεις το απαιτούμενο μπασκετικό ταλέντο...

Λάθος χειρισμοί έγιναν και από τις δύο πλευρές. Από τον Ολυμπιακό πέρυσι το καλοκαίρι και από τον παίκτη το φετινό. Δεν θα σταθώ στα πόσα δολάρια έδινε ο Ολυμπιακός και στα πόσα η ΤΣΣΚΑ. Ο αθλητισμός είναι πλέον καθαρά επαγγελματικός. Τόσα χρήματα δεν πρόκειται να έχω ποτέ στα χέρια μου και δεν θα με βάλω ποτέ στη συγκεκριμένη διαδικασία. Ο σύλλογος έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε κι εννοώ τη φετινή οικονομική προσφορά για νέο διετές συμβόλαιο. Ο Κάιλ είδε τόσα πολλά δολάρια και ψιλοτρελάθηκε. Γυάλισε το μάτι του. Μέχρι πριν από δύο χρόνια ήταν ένας Αμερικανός παίκτης της σειράς, που έψαχνε απλά ένα καλύτερο συμβόλαιο κάθε σεζόν.

Τώρα στα 27 του, κέρδισε το μεγαλύτερο συμβόλαιο της καριέρας του. Μπράβο και μαγκιά του... Πήγε εκεί που του έδιναν τα περισσότερα. Απλά, ένα μήνα πριν, θα μπορούσε να αποφύγει τις δηλώσεις τύπου "δεν θα παίξουν ρόλο τα λεφτά στην απόφασή μου". Είναι βαριά η φράση πως μας ξεγέλασε. Επαγγελματίας είναι ο άνθρωπος και έψαξε το καλύτερο για τον ίδιο και την οικογένειά του. Μπορεί στο μέλλον να μην του δοθεί ξανά η ευκαιρία. Είναι λογικό ένας άνθρωπος που μάχεται από μικρό παιδί, μόλις δει τον χορό εκατομμυρίων δολαρίων να στήνεται μπροστά του, να χάσει λίγο την μπάλα και να θολώσει. Άλλοι έχουν μάθει να ζουν με τα λίγα στη ζωή τους, άλλοι αναζητούν αυτό το άτιμο λαχείο, που έρχεται μία φορά, ενώ άλλοι έχουν μάθει να ζουν με τα πολλά και να επιζητούν ακόμα περισσότερα.

Μας συγκίνησες πολλές φορές, είναι η αλήθεια, ρε μάγκα. Και σε ευχαριστούμε για όλα. Πήγες, όμως, στον κύριο ευρωπαϊκό αντίπαλο, που θέλει να πάρει τους Πρωταθλητές Ευρώπης της τελευταίας διετίας, μήπως και δει χαρά στα σκέλια του. Όσα και να πληρώνει η ομάδα της Μόσχας, κάποια πράγματα στη ζωή δεν αγοράζονται. Ό,τι και να κάνει η ΤΣΣΚΑ, όμως, θα είμαστε εκεί. Μπροστά στη μάχη. Όσα χρήματα και να δώσει ο Βατούτιν, μετράει ήδη δύο στις δύο ηχηρές κατραπακιές από μία ομάδα με το 1/3 του μπάτζετ των Ρώσων.

Ο Χάινς έζησε μεγάλες στιγμές αυτά τα δύο χρόνια με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος. Βρέθηκε στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή. Εννοείται πρόσφερε πολλά. Πάρα πολλά... Πήρε και πάρα πολλά, όμως. Έφτιαξε το όνομά του στον Ολυμπιακό. Έχασε, πάντως, την ευκαιρία να διεκδικήσει την τρίτη σερί Ευρωλίγκα και να ταυτιστεί η καριέρα του σε απόλυτο βαθμό με τον μεγαλύτερο αθλητικό οργανισμό της χώρας. Δεν πειράζει. Ως αντίπαλος πια από εδώ και πέρα, πριν από κάθε ματς εναντίον της όποιας ομάδας του, θα τον χειροκροτήσω. Ως αντίπαλος όμως, στα 40 λεπτά του αγώνα, θα κάνω τα πάντα για να τον κερδίσω. Ο Πρωταθλητής Ευρώπης θα είναι εκεί. Ο Πρωταθλητής Ευρώπης δεν χάνεται επειδή έφυγε ο Χάινς.

Κάιλ, πήρες την απόφασή σου, έκανες την επιλογή σου. Τη σέβομαι απόλυτα. Θα παίζεις μπροστά σε κακομαθημένα και ξενέρωτα πλουσιόπαιδα, που πηγαίνουν στο γήπεδο με την γκόμενα για μόστρα. Μπροστά σε υπερήλικες χομπίστες. Και κάθε δύο ημέρες θα είσαι μέσα στο αεροπλάνο. Το άτιμο το χρήμα είναι τόσο γλυκό και όλα αυτά ξεπερνιούνται. Πουθενά, όμως, δεν θα βιώσεις αυτά που έζησες στον Ολυμπιακό. Ο λαός αυτής της ομάδας ξέρει να εκτιμά όλους όσοι προσφέρουν και μάχονται για την ερυθρόλευκη. Η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό σου δεν μετριέται σε δολάρια. "Γεννήθηκε" αγνά και Ολυμπιακά. Κι ας γύρισες την πλάτη "σε αυτήν την παρέα", όπως έλεγες κι εσύ. Προφανώς κάτι έσπασε μέσα σου το τελευταίο διάστημα και έκρινες πως η καλύτερη λύση για σένα είναι να φύγεις. Δικαίωμά σου.

Κλείνω με ένα αγαπημένο στιχάκι από ένα τραγούδι του Γιάννη Πλούταρχου. Φίλε Κάιλ: τόση αγάπη, πες μου, πού θα ξαναβρείς...

Η ζωή συνεχίζεται... Είναι σκληρή αυτή η φράση, αλλά η πραγματικότητα.

πηγή: redplanet.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου