Ποιoς θα βάλει τάξη στο Δημόσιο;

Παρά τις περικοπές μισθών και επιδομάτων, παρά την απειλή της διαθεσιμότητας που επικρέμαται επί δικαίων και αδίκων, είναι δεδομένο ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι, έχουν πληγεί λιγότερο από την κρίση από τους συμπολίτες τους που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Με σχεδόν ενάμισι εκατομμύριο άνεργους, με δεκάδες χιλιάδες υποαπασχολούμενους ή αμειβόμενους κατά περίσταση, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα έχουν υποστεί τις συντριπτικά μεγαλύτερες συνέπειες της κρίσης.
Εξίσου δεδομένο είναι επίσης ότι ένα καθόλου αμελητέο, κομμάτι των δημοσίων υπαλλήλων ελάχιστες έως μηδαμινές υπηρεσίες προσέφερε, σε σχέση με τις αμοιβές του και την ασφάλεια της εργασίας του. Προφανώς υπήρχαν και υπάρχουν αρκετοί ευσυνείδητοι υπάλληλοι, που οι αμοιβές τους δεν ανταποκρίνονται στις υπηρεσίες που προσφέρουν. Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι η κρίση που συντάραξε τις ζωές όλων μας, θα κινητοποιούσε κι εκείνο το τμήμα των δημοσίων υπαλλήλων που μέχρι τώρα περί άλλα ετύρβαζαν...

Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα δείχνει ότι κάποιοι επιμένουν στις ίδιες παλιές νοοτροπίες που μας οδήγησαν ως εδώ.Τα στοιχεία από τους ελέγχους, που δημοσιοποίησε το Σώμα Ελεγκτών δημόσιας διοίκησης για τον ΕΟΤ και το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης αποδεικνύουν ότι ένα σημαντικό τμήμα υπαλλήλων επιμένει στις ίδιες συνήθειες. Δεν γίνεται στην Ελλάδα της κρίσης σχεδόν το 70% των υπαλλήλων που ελέγχθηκαν να μην τηρούν τουλάχιστον το ωράριο τους. Κι ακόμα χειρότερα δεν γίνεται οι προϊστάμενοι τους να μην τους ελέγχουν, να μην υποβάλουν κυρώσεις, αλλά αντιθέτως να τους επιβραβεύουν και με υπερωρίες...

Η συνέπεια στις, ελάχιστες, υποχρεώσεις όπως είναι η τήρηση του ωραρίου και η συμπεριφορά απέναντι στους πολίτες, δεν μπορεί να επαφίεται στον πατριωτισμό του καθένα. Oσο συντηρείται αυτό το καθεστώς της ανοχής και της αναξιοκρατίας, τόσο απαξιώνεται το σύνολο των δημόσιων υπηρεσιών αλλά και την πληρώνουν δυστυχώς και αυτοί, που σέβονται τη δουλειά τους, όπως γίνεται τώρα, με το καθεστώς της διαθεσιμότητας.
Και είναι ευθύνη των πολιτικών ηγεσιών να επιβάλλουν επιτέλους ένα καθεστώς αξιοκρατίας, να επιλέξουν με διαφανή και ορθολογικά κριτήρια, τους πιο άξιους να διοικούν και να ελέγχουν τις υπηρεσίες τους. Οι κομματικοί παρατρεχάμενοι, οι ρουσφετολόγοι που συντηρούν αυτό το φαύλο καθεστώς δεν μπορεί να έχουν θέση σε ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό δημόσιο τομέα που θα σέβεται τον εαυτό του και δεν θα ταλαιπωρεί τους πολίτες. Αρκετά πληρώσαμε - και πληρώνουμε ακόμα - την κομματοκρατία και τη ρουσφετολογία των ημετέρων. Κι αυτό δεν είναι καμιά απαίτηση της τρόικας και του ΔΝΤ. Είναι απαίτηση των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων και βαρέως φορολογούμενων πολιτών.... 

 

πηγή: tovima.gr