του Alex Barker (Βρυξέλλες)
Λίγες ημέρες πριν λήξει η διορία για την τραπεζική ενοποίηση, οι
εκκρεμότητες παραμένουν πολλές και σπουδαίες. Μάχη στα παρασκήνια για
τον «λογαριασμό» των γαλλικών τραπεζών στο ταμείο διασώσεων. Οι μέθοδοι
μέτρησης, οι συντελεστές αξιολόγησης και οι εθνικοί καταμερισμοί.
Η Γαλλία και η Γερμανία δίνουν μάχη για το ποιος θα επωμιστεί τον
λογαριασμό της ευρωπαϊκής τραπεζικής ένωσης, καθώς το Παρίσι φοβάται
ότι οι τράπεζές του θα καταλήξουν να πληρώσουν το μεγαλύτερο μερίδιο στο
ταμείο διασώσεων των 55 δισ. ευρώ.Καθώς η Ε.Ε. εισέρχεται σε
μια, θεωρητικά, αποφασιστική εβδομάδα συνομιλιών για το κεντρικό σύστημα
διαχείρισης των τραπεζικών κρίσεων, η Γαλλία πολεμάει τα σχέδια που
θέλουν ο κλάδος των μεγάλων πολυεθνικών της τραπεζών να κάνει τις μεγαλύτερες εισφορές στο ταμείο κοινής ασφάλισης.
Αυτό είναι το ένα από τα πολλά σπουδαία πολιτικά ζητήματα που παραμένουν άλυτα, ενώ λίγες ημέρες απομένουν μέχρι την καταληκτική ημερομηνία της Τετάρτης για τη συμφωνία επί της νομοθεσίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ώστε να υπάρχει αρκετός χρόνος για να εγκριθεί πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές.
Αν και είναι άκρως τεχνική, η διαμάχη για την τραπεζική εισφορά αγγίζει ορισμένα ζωτικά ζητήματα της Ε.Ε.: Θα είναι το σύστημα διασώσεων πραγματικά ευρωπαϊκό ή εν τέλει μερικώς εθνικό; Τίνος το τραπεζικό σύστημα είναι πιο επικίνδυνο; Και τελικά τίνος οι τράπεζες θα πληρώσουν περισσότερα για ασφάλιση; Η Γαλλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, έχουν υποβάλει όλες τις εκθέσεις επί του θέματος;
Ένας κορυφαίος διπλωμάτης δήλωσε ότι ο καταμερισμός των εισφορών προκαλεί «τεράστια έκπληξη» δεδομένου ότι η μεγαλύτερη οικονομία της Ε.Ε. που πρωτοστατεί στις αντιδράσεις για αύξηση των κεφαλαίων του ταμείου διασώσεων ή στην επιτάχυνση της αμοιβαιοποίησής του είναι η Γερμανία. «Όλοι σκύβουν το κεφάλι στις γερμανικές ανοησίες διότι θεωρούν ότι οι γερμανικές τράπεζες θα πληρώσουν πολύ περισσότερα, αλλά εν τέλει αυτό δεν ισχύει. Αυτό το πάρτι θα χρηματοδοτηθεί με λεφτά των γαλλικών τραπεζών», σχολίασε ο αξιωματούχος.
Ορισμένοι ευρωβουλευτές θεωρούν ότι είναι σωστό να πληρώσουν περισσότερο οι περίπλοκες «πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν» τράπεζες. Ο Sven Giegold, Γερμανός Πράσινος που μετέχει στη διαπραγματευτική ομάδα του κοινοβουλίου, δήλωσε άναυδος με τις προσπάθειες κρατών μελών να χειραγωγήσουν τον υπολογισμό, δίνοντας «επιδότηση στις ριψοκίνδυνες τράπεζες».
Σε ανεπίσημη έκθεση των γαλλικών θέσεων που κυκλοφόρησε, παρατίθενται κάποιες χοντρικές εκτιμήσεις που δείχνουν τους συντελεστές της εθνικής εισφοράς, αναλόγως με τη μέθοδο που χρησιμοποιείται. Ένας σημαντικός παράγοντας είναι κατά πόσον ο στόχος χρηματοδότησης -που αναμένεται να καθοριστεί στο 1% περίπου των καλυμμένων καταθέσεων- θα τεθεί σε ευρωπαϊκό ή σε εθνικό επίπεδο.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο σε μεγάλο βαθμό συγκεντρωτικός γαλλικός τραπεζικός κλάδος, με τράπεζες όπως η BNP Paribas και η Société Générale, θα πρέπει να καλύψει το 21% του ταμείου, λίγο παραπάνω από τον γερμανικό κλάδο με τις μεγαλύτερες καταθέσεις.
Αντιθέτως, σε εθνικό επίπεδο, οι εισφορές των γερμανικών τραπεζών θα ανέλθουν στο 35% ενώ της Γαλλίας θα παραμείνουν στο 21%. Το Βερολίνο πάλεψε σκληρά για να περιοριστούν οι εισφορές των μεγάλων αποταμιευτικών τραπεζών του στο κεντρικό ταμείο.
Η Γαλλία ισχυρίζεται ότι αφού το ταμείο θα καθιερωθεί με εθνικές τμηματικές καταβολές που κατανέμονται σταδιακά σε διάστημα 10 ετών, θα πρέπει επίσης να αποκλιμακώνεται και το ευρωπαϊκό στοχευόμενο επίπεδο. Αν γίνει έτσι, οι γαλλικές τράπεζες θα διαθέσουν το 21% ή περίπου 11 δισ. ευρώ, ενώ οι γερμανικές θα πληρώσουν 28% ή 15 δισ. ευρώ.
«Η αναφορά σε εθνικό επίπεδο στόχου κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου συνάδει με την ύπαρξη των εθνικών καταβολών», αναφέρεται στην γαλλική έκθεση, και υπογραμμίζεται ότι η πρόσβαση μιας χρεοκοπημένης τράπεζας στα ταμεία διασώσεων ποικίλλει αναλόγως με την εθνική καταγωγή της.
Οι Γάλλοι αξιωματούχοι χρησιμοποιούν τα ριψοκίνδυνα ενεργητικά σαν βαρόμετρο για τις πιθανότητες κατάρρευσης και εκκαθάρισης. Αν χρησιμοποιηθούν κι άλλοι δείκτες όπως η μόχλευση ή τα επίπεδα των ομολόγων διάσωσης, οι γαλλικές εισφορές θα πρέπει να αυξηθούν παραπάνω.
Σε ξεχωριστή ανεπίσημη έκθεση θέσεων, η Ισπανία αναφέρει ότι είναι απαραίτητα τα ευρωπαϊκά επίπεδα στόχων, ώστε να μειωθεί ο κερματισμός, να είναι ίση η αντιμετώπιση των τραπεζών και να διασφαλιστεί ότι δεν θα τιμωρηθούν αυτές που εξαρτώνται από τις καταθέσεις.
Η Μαδρίτη είναι αντίθετη με τη χρήση των σταθμισμένων στον κίνδυνο ενεργητικών ως βαρόμετρο για την επικινδυνότητα. Αντίθετα θέλει τη χρήση εσωτερικών μοντέλων ως μέτρο για τον καθορισμό των τραπεζικών ομολόγων που μπορούν να λάβουν κεφάλαια διάσωσης. Με αυτόν τον τρόπο, θα μειωνόταν αισθητά ο αναμενόμενος λογαριασμός για τις ισπανικές τράπεζες.
Αυτό είναι το ένα από τα πολλά σπουδαία πολιτικά ζητήματα που παραμένουν άλυτα, ενώ λίγες ημέρες απομένουν μέχρι την καταληκτική ημερομηνία της Τετάρτης για τη συμφωνία επί της νομοθεσίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ώστε να υπάρχει αρκετός χρόνος για να εγκριθεί πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές.
Αν και είναι άκρως τεχνική, η διαμάχη για την τραπεζική εισφορά αγγίζει ορισμένα ζωτικά ζητήματα της Ε.Ε.: Θα είναι το σύστημα διασώσεων πραγματικά ευρωπαϊκό ή εν τέλει μερικώς εθνικό; Τίνος το τραπεζικό σύστημα είναι πιο επικίνδυνο; Και τελικά τίνος οι τράπεζες θα πληρώσουν περισσότερα για ασφάλιση; Η Γαλλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, έχουν υποβάλει όλες τις εκθέσεις επί του θέματος;
Ένας κορυφαίος διπλωμάτης δήλωσε ότι ο καταμερισμός των εισφορών προκαλεί «τεράστια έκπληξη» δεδομένου ότι η μεγαλύτερη οικονομία της Ε.Ε. που πρωτοστατεί στις αντιδράσεις για αύξηση των κεφαλαίων του ταμείου διασώσεων ή στην επιτάχυνση της αμοιβαιοποίησής του είναι η Γερμανία. «Όλοι σκύβουν το κεφάλι στις γερμανικές ανοησίες διότι θεωρούν ότι οι γερμανικές τράπεζες θα πληρώσουν πολύ περισσότερα, αλλά εν τέλει αυτό δεν ισχύει. Αυτό το πάρτι θα χρηματοδοτηθεί με λεφτά των γαλλικών τραπεζών», σχολίασε ο αξιωματούχος.
Ορισμένοι ευρωβουλευτές θεωρούν ότι είναι σωστό να πληρώσουν περισσότερο οι περίπλοκες «πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν» τράπεζες. Ο Sven Giegold, Γερμανός Πράσινος που μετέχει στη διαπραγματευτική ομάδα του κοινοβουλίου, δήλωσε άναυδος με τις προσπάθειες κρατών μελών να χειραγωγήσουν τον υπολογισμό, δίνοντας «επιδότηση στις ριψοκίνδυνες τράπεζες».
Σε ανεπίσημη έκθεση των γαλλικών θέσεων που κυκλοφόρησε, παρατίθενται κάποιες χοντρικές εκτιμήσεις που δείχνουν τους συντελεστές της εθνικής εισφοράς, αναλόγως με τη μέθοδο που χρησιμοποιείται. Ένας σημαντικός παράγοντας είναι κατά πόσον ο στόχος χρηματοδότησης -που αναμένεται να καθοριστεί στο 1% περίπου των καλυμμένων καταθέσεων- θα τεθεί σε ευρωπαϊκό ή σε εθνικό επίπεδο.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο σε μεγάλο βαθμό συγκεντρωτικός γαλλικός τραπεζικός κλάδος, με τράπεζες όπως η BNP Paribas και η Société Générale, θα πρέπει να καλύψει το 21% του ταμείου, λίγο παραπάνω από τον γερμανικό κλάδο με τις μεγαλύτερες καταθέσεις.
Αντιθέτως, σε εθνικό επίπεδο, οι εισφορές των γερμανικών τραπεζών θα ανέλθουν στο 35% ενώ της Γαλλίας θα παραμείνουν στο 21%. Το Βερολίνο πάλεψε σκληρά για να περιοριστούν οι εισφορές των μεγάλων αποταμιευτικών τραπεζών του στο κεντρικό ταμείο.
Η Γαλλία ισχυρίζεται ότι αφού το ταμείο θα καθιερωθεί με εθνικές τμηματικές καταβολές που κατανέμονται σταδιακά σε διάστημα 10 ετών, θα πρέπει επίσης να αποκλιμακώνεται και το ευρωπαϊκό στοχευόμενο επίπεδο. Αν γίνει έτσι, οι γαλλικές τράπεζες θα διαθέσουν το 21% ή περίπου 11 δισ. ευρώ, ενώ οι γερμανικές θα πληρώσουν 28% ή 15 δισ. ευρώ.
«Η αναφορά σε εθνικό επίπεδο στόχου κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου συνάδει με την ύπαρξη των εθνικών καταβολών», αναφέρεται στην γαλλική έκθεση, και υπογραμμίζεται ότι η πρόσβαση μιας χρεοκοπημένης τράπεζας στα ταμεία διασώσεων ποικίλλει αναλόγως με την εθνική καταγωγή της.
Οι Γάλλοι αξιωματούχοι χρησιμοποιούν τα ριψοκίνδυνα ενεργητικά σαν βαρόμετρο για τις πιθανότητες κατάρρευσης και εκκαθάρισης. Αν χρησιμοποιηθούν κι άλλοι δείκτες όπως η μόχλευση ή τα επίπεδα των ομολόγων διάσωσης, οι γαλλικές εισφορές θα πρέπει να αυξηθούν παραπάνω.
Σε ξεχωριστή ανεπίσημη έκθεση θέσεων, η Ισπανία αναφέρει ότι είναι απαραίτητα τα ευρωπαϊκά επίπεδα στόχων, ώστε να μειωθεί ο κερματισμός, να είναι ίση η αντιμετώπιση των τραπεζών και να διασφαλιστεί ότι δεν θα τιμωρηθούν αυτές που εξαρτώνται από τις καταθέσεις.
Η Μαδρίτη είναι αντίθετη με τη χρήση των σταθμισμένων στον κίνδυνο ενεργητικών ως βαρόμετρο για την επικινδυνότητα. Αντίθετα θέλει τη χρήση εσωτερικών μοντέλων ως μέτρο για τον καθορισμό των τραπεζικών ομολόγων που μπορούν να λάβουν κεφάλαια διάσωσης. Με αυτόν τον τρόπο, θα μειωνόταν αισθητά ο αναμενόμενος λογαριασμός για τις ισπανικές τράπεζες.
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
euro2day.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου