Ο Ολυμπιακός θα είναι πλέον μόνο στα… λόγια πρωταθλήτης Ευρώπης, μέχρι να τελειώσει το φάιναλ- φορ στο Μιλάνο και να το σηκώσει ψηλά ένας εκ τον Φερνάντεθ, Ναβάρο, Μπλού(ή Πνίνι), Κριάπα! Η παρέα από τον Πειραιά, λύγισε το βράδυ της 25 του Απρίλη στην Μαδρίτη. Η Ρεάλ ήταν καλύτερη, δεν πιέστηκε για να τρομάξει, λειτούργησε έξυπνα και πήρε το παιχνίδι! Αυτοί που μοίρασαν ευτυχία και δίδαξαν αγάπη στα εκατομμύρια των φιλάθλων τους, θα συνεχίσουν να μάχονται, να αγωνίζονται και θα περιμένουν ξανά του χρόνου, να δείξουν την αξία τους.
Ίσως και με ένα καλύτερο ρόστερ. Ίσως και με πιο «γεμάτη» φροντ λαιν από παίκτες με γρήγορα πόδια(ως δεύτερες και τρίτες αλλαγές). Πάνω απ’ όλα, ίσως με ΥΓΕΙΑ, αφού η μοίρα δε φέρθηκε σωστά στον Ολυμπιακό. Έφτασε στα προημιτελικά χωρίς τον Λο και έπαιξε με την Ρεάλ δίχως τον Περπέρογλου.
Όπως και να ‘χει οι φίλοι της ομάδας του λιμανιού, θα ‘χουν να σκέφτονται και να θυμούνται όλα τα ταξίδια μέχρι Πόλη και Λονδίνο. Αλλά και τούτη την αναθεματισμένη χρονιά, που βρήκε τον Λάσο να επιλέγει Ολυμπιακό και παραλίγο να περνάει δτο εγκεφαλικά, μετά από αυτά που του έτυχαν στο Ειρήνης και Φιλίας. Καθαρά μπασκετικά, σε μια σειρά πέντε αγώνων, η Ρεάλ άπλωσε το ταλέντο κάποιων παικταράδων που έχει.
Ο Γιούλ στο πέμπτο ματς έβγαλε ένα πρώτο 20λεπτο συγκλονιστικά. Ο Ρούντι «τρελάθηκε» στο τρίτο δεκάλεπτο και ο Ρέγες πήρε ριμπάουντ και έδωσε πόντους στο φινάλε. Ο Ολυμπιακός υποχρεώθηκε από νωρίς να κυνηγάει. Κι όταν κυνηγάς, πρέπει να αμυνθείς. Αν χάνεις λοιπόν τα ριμπάουντ(οι κοντοί δεν άντεχαν να πάνε στις μπάλες), απογοητεύεσαι και είναι πιο εύκολο να σε βλάψει ο αντίπαλος. Αυτό έγινε και έμεινε ο Σπανούλης να παλεύει ως το τέλος. Όσο δεν πάει. Ο Ολυμπιακός δεν ήθελε να παραδοθεί. Δεν ήθελε ούτε να χάσει 3- 0, ούτε 3- 1.
Βρε ούτε να αποκλειστεί ήθελε, αλλά όσον αφορά στο σκέλος των αγώνων του ΣΕΦ, παρέα με τους φιλάθλους τους, οι «ερυθρόελυκοι» κατάφεραν να καλύψουν και ατέλειες και πόνους και προβλήματα τραυματισμών. Δείτε τον Ντάνστον για παράδειγμα. Το παλικάρι έδωσε την ψυχούλα του. Στον πέμπτο αγώνα, προσπαθούσε με τις τελευταίες του ικμάδες να τα βάλει με όλους. Και είχε τον Πέτγουεϊ στο πλευρό του και έναν εξοντωμένο(μετά από έναν μήνα απουσίας) Πρίντεζη.
Η Ρεάλ όσες φορές βρήκε τα… πατήματα που της έδωσε ο Ολυμπιακός έκανε την δουλειά της στο πρώτο μέρος. Ήταν αγχωμένοι οι Καστιλιάνοι, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο, στην ίδια κατάσταση ήταν και οι «ερυθρόλευκοι». Ο Σπανούλης βέβαια δεν χαμπάριαζε και δικά του καλάθια ήρθαν για να φέρουν το… ζύγι σχεδόν στα ίσια. Δεν κινδύνευε (πλην Ρέγες) μέσα από το ζωγραφιστό η ομάδα του Πειραιά, αλλά η είσοδος του Σέρχιο Ροντρίγκεθ, που συνδυάζεται (λόγοω ροτέισον) με την έξοδο του Ντάνστον) έδινε σταθερότητα και πόντους στους Ισπανούς. Την ίδια ώρα, ο Γιούλ έβγαλε όλο το πρώτο μέρος (παρά 49 δευτερόλεπτα).
Τα 8 λάθη(5 του Σπανούλη) ήταν ένα ζήτημα, αλλά ακόμη μεγαλύτερο θέμα για τον Μπαρτζώκα αποτελούσε το πώς θα έπαιρνε πραγματάκια από Μάντζαρη και Σλούκα. Ο Κόλινς ήταν ο πιο ήρεμος περιφερειακός και έβγαλε και δυο σωστές μπάλες, ενώ οι Λοτζέσκι- Παπαπέτρου ντούμπλαραν άνετα στο «3». Ο Ολυμπιακός έχανε με 6 πόντους ημίχρονο, θα μπορούσε να ‘ταν και χειρότερα, θα μπορούσε όμως και να βρισκόταν σε ακόμη καλύτερη κατάσταση, αν αποφεύγονταν κάποια σφάλματα. Ο παίκτης που «σημάδευε» το ματς ήταν ο Σέρχιο Γιούλ. Έβγαλε το ημίχρονο αγωνιζόμενος 19’21’’, πετυχαίνοντας 15 πόντους.
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί θα περιμένατε αντεπίθεση στο δεύτερο ημίχρονο. Δύσκολα όμως. Δεν άντεχε η ομάδα, πιστέψτε με. Το έφτασαν ως εκεί που δεν πήγαινε. Η Ρεάλ είχε ροτέισον, πείσμα, εγωισμό(κάποιοι από αυτούς πάνε ΝΒΑ του χρόνου) και κράτησε το ροζ φύλλο στο δικό της σπίτι. Με τον τρόπο που έγραψα πιο πάνω...
Μετά τον τέταρτο προημιτελικό σας έγραψα για τις «δικές του Θερμοπύλες»! Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό, το φινάλε ήταν ίδιο! Πολέμησε δίχως άλλο, έκανε τα πάντα να σταθεί όρθιος και έτσι όρθιος «έπεσε». Μαχητής, ψυχωμένος. Η φανέλα ίδρωσε και αυτό ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν θα το αφήσει έτσι. Η ομάδα θα στηριχθεί γιατί το αξίζει και γιατί δεν ρεζιλεύτηκε σε καμία στιγμή, παρότι πέρασε τόσα πολλά φέτος!
Τα λάθη εννοείται ότι έχουν γίνει και τα ξέρουν άπαντες. Όμως αυτή είναι καλοκαιρινή συζήτηση. Ο Ολυμπιακός πρέπει να κοιτάξει το πρωτάθλημα και τίποτ’ άλλο! Όσο για τους φιλάθλους του; Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να πιστέψουν μερικούς από τους στίχους του τραγουδιού:
"Πέρασε και αυτή η μέρα
χάνεται στο δειλινό
και μαζί της παίρνει πέρα
όσα δε θα θυμηθώ.
Ότι έχω στην καρδιά μου
κι είναι όλη μου η ζωή
είναι ο χρόνος που θυμάμαι
αυτός που ζήσαμε μαζί.
Σ’ ευχαριστώ για όσα μου `χεις χαρίσει
για τις μέρες που μου `δωσες να ζω
για όσα μαζί σου μέχρι τώρα έχω ζήσει
δε σου είπα πόσο σ’ αγαπώ..."
πηγή: sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου