O καπνός με τις εκλογές

 "...Συνοµιλητές του µεταφέρουν την εικόνα ενός καταφανώς κουρασµένου και καταβεβληµένου ανθρώπου..."

του Ι.Κ. Πρετεντέρη

Θεωρητικά δεν τίθεται θέµα εκλογών. Εξίσου θεωρητικά όµως οι εκλογές µπορούν να πραγµατοποιηθούν την Κυριακή 27 Νοεµβρίου, 4 ∆εκεµβρίου ή 11 ∆εκεµβρίου – εξαρτάται από το τι θα γίνει τελικά µε τον προϋπολογισµό...

(Αν, δηλαδή, θα ψηφιστεί την πρώτη εβδοµάδα του Νοεµβρίου όπως έχει σχεδιαστεί ή αν θα αποτελέσει το πρόσχηµα για να πάµε σε εκλογές.)
Η κρατούσα άποψη στους περισσότερους πολιτικούς παράγοντες αλλά και σε πολλούς υπουργούς είναι ότι εφόσον ευοδωθεί η διαπραγµάτευση µε την τρόικα και τους ιδιώτες δανειστές, εκταµιευτεί η έκτη δόση και επικυρωθεί η συµφωνία της 21ης Ιουλίου, το τοπίο θα είναι σχετικώς καθαρό και µπορούν να δροµολογηθούν εξελίξεις χωρίς κίνδυνο εκτροχιασµού.

Αυτή η διασφάλιση είναι σηµαντική.

Οι εκλογές είναι λύση εφόσον η χώρα δεν θα πτωχεύσει την πρώτη ηµέρα που θα προκηρυχθούν, είπε ρητά κορυφαίος υπουργός σε πρόσφατη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν θέλει «να της σκάσει η χώρα στα χέρια» (κατά την έκφραση κυβερνητικών παραγόντων) την ίδια στιγµή που δεν ξέρει για πόσο ακόµη θα µπορεί να το αποτρέπει µε όλο και βαρύτερο πολιτικό κόστος.

– Να το δείτε σαν θυσία, είπε στους υπουργούς του ο Πρωθυπουργός αλλά δεν είναι καθόλου σαφές πόσοι εξ αυτών έχουν κατακτήσει τα απαιτούµενα ύψη προσωπικής αυταπάρνησης. Και γι’ αυτό γλυκοκοιτάζουν τις κάλπες προτού βουλιάξουν εντελώς.

– Στο ΠΑΣΟΚ οι µόνοι που δεν θέλουν εκλογές είναι όσοι φοβούνται ότι δεν θα εκλεγούν, εξηγούσε έµπειρος κοινοβουλευτικός παράγοντας της κυβερνητικής παράταξης.

Αλλά δεν είναι λίγοι. Με τους σηµερινούς υπολογισµούς (οι οποίοι θα γίνονται χειρότεροι όσο περνάει ο χρόνος...) εκτιµούν ότι οι δύο στους τρεις εν ενεργεία βουλευτές του ΠαΣΟΚ δεν πρόκειται να επιστρέψουν στη Βουλή. Ως εκ τούτου, δεν έχουν κανέναν λόγο να βιάζονται να στήσουν κάλπες.

Ακόµη περισσότερο που, σύµφωνα µε όλες τις πληροφορίες, ριζικά αντίθετος µε το εκλογικό σενάριο είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, στον οποίο προφανώς ανήκει ο πρώτος και ο τελευταίος λόγος για τις όποιες εξελίξεις. Συνοµιλητές του µεταφέρουν την εικόνα ενός καταφανώς κουρασµένου και καταβεβληµένου ανθρώπου, ο οποίος παίρνει όλο και λιγότερο τον λόγο στις κυβερνητικές συνεδριάσεις. Οι δηµόσιες εµφανίσεις του σπανίζουν, το ίδιο και οι δηµόσιες τοποθετήσεις του.

Χρειάστηκε να περάσουν δέκα ηµέρες από τη συνέντευξη Τύπου της ∆ΕΘ και παρ’ όλο που βάθαινε η κρίση µε την τρόικα, για να εµφανιστεί και να µιλήσει µε αφορµή µια επουσιώδη συνάντηση µε κάποιους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Λέγεται, µάλιστα, ότι η συνάντηση οργανώθηκε επί τούτου επειδή πολλά µέσα ενηµέρωσης είχαν αρχίσει να απορούν µε την απόσυρσή του από το προσκήνιο.

Ακόµη όµως κι αν είναι καταφανέστατο ότι η διεύθυνση των επιχειρήσεων έχει αφεθεί στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονοµικών, δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι ο Πρωθυπουργός εκδηλώνει τάσεις αναχωρητισµού. Οπως έλεγε τακτικός συνοµιλητής του «είναι εξαιρετικά δύσκολο για έναν πρωθυπουργό να προκηρύξει εκλογές στις οποίες γνωρίζει ότι θα ηττηθεί και ενδεχοµένως βαρύτατα. Γιατί να το κάνει αν δεν υποχρεωθεί από κάτι;». 

Σκέψεις εκλογών δεν καλλιεργεί ούτε το άµεσο πρωθυπουργικό περιβάλλον, το αντίθετο! Αντιλαµβάνονται προφανώς ότι το εκλογικό αποτέλεσµα που προδιαγράφεται θα σηµάνει κατά πάσα πιθανότητα και τη δική τους απόσυρση από το προσκήνιο και το παρασκήνιο των µετεκλογικών εξελίξεων και διεργασιών.

Υποδηλώνουν αντιθέτως την πρόθεση του στενού πρωθυπουργικού πυρήνα «να αντέξουµε όσο µπορούµε και ό,τι προκύψει». Η στάση αυτή ενισχύεται και από το επιχείρηµα ότι εκλογές τώρα «µπορούν να αποδειχθούν καταστροφικές για τη χώρα» και κυρίως «δεν θα δώσουν λύση» – εννοώντας προφανώς ότι δεν θα δώσουν τη λύση που εκείνοι επιθυµούν!

Η στάση τους αυτή ενισχύεται από την εκτίµηση ότι η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να δηµιουργήσει προβλήµατα κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από τη στιγµή, µάλιστα, που οι εν ενεργεία βουλευτές κινδυνεύουν να πληρώσουν το βαρύτερο τίµηµα στην κάλπη.

Ολα αυτά, είναι αλήθεια, δεν συνηγορούν υπέρ της δροµολόγησης των εξελίξεων. Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι οι εξελίξεις στην πολιτική είναι πάντα προϊόν σχεδίου και επιλογής. ∆ιότι, από την άλλη πλευρά, έχουν ενεργοποιηθεί δύο ωρολογιακές βόµβες.

Πρώτον, η κυβερνητική πολιτική όχι µόνο δεν παράγει αποτελέσµατα που να συντηρούν κάποια προοπτική αλλά συλλέγει όλο και περισσότερα αποδεικτικά αποτυχίας –εντός και εκτός Ελλάδας...

∆εύτερον, το πολιτικό κεφάλαιο και οι ψυχολογικές αντοχές της κυβερνητικής παράταξης εξαντλούνται µε απίστευτη ταχύτητα – γεγονός που εκ των πραγµάτων συντηρεί ένα σενάριο εκλογών.

Με άλλα λόγια, είναι µάλλον δύσκολο ακόµη και στην πολιτική να υπάρξει καπνός χωρίς φωτιά. Αλλά φωτιά χωρίς καπνό, αυτό είναι περίπου ανήκουστο.
ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής