O μεγαλύτερος κίνδυνος για τον νικητή των γερμανικών εκλογών

Ο εφησυχασμός για την οικονομία είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον νικητή των γερμανικών εκλογών, υποστηρίζει ο Michael Steen στους Financial Times.
Η ανεργία είναι σχεδόν σε χαμηλά επίπεδα ρεκόρ. Η οικονομία αναπτύσσεται. Και ο πληθωρισμός ελέγχεται στο βαθμό που οι Γερμανοί έχουν βρεθεί από την παραδοσιακή αγωνία  στο να ανησυχούν για τα χαμηλά επιτόκια που προσελκύσουν οι αποταμιεύσεις τους. Η αντίθεση μεταξύ της Γερμανίας και των εταίρων της στην ευρωζώνη που πλήττονται από την κρίση δεν θα μπορούσε να είναι πιο έντονη. Αλλά τίποτα από αυτά δεν θα πρέπει να εφησυχάζει την επόμενη γερμανική κυβέρνηση. Ρωτήστε τους Ολλανδούς πολιτικούς ηγέτες, οι οποίοι το 2007 βρέθηκαν σε παρόμοια οικονομική άνθηση, αλλά τώρα βρίσκονται σε μία από τις χειρότερες οικονομίες της βόρειας ευρωζώνης , κολλημένοι σε ύφεση με μια καταρρέουσα αγορά κατοικίας.

Ενώ οι αυξανόμενες τιμές των κατοικιών έχουν προκαλέσει κάποια ανησυχία για μια πιθανή φούσκα, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη Γερμανία είναι αναμφισβήτητα ότι εγκαταλείπει τα κέρδη που πραγματοποίησε από την ανταγωνιστικότητα κατά την τελευταία δεκαετία. Αυτά ήταν σε μεγάλο βαθμό ο καρπός των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας της «Ατζέντας 2010» που Γκέρχαρντ Σρέντερ εισήγαγε, και που κόστισε στον πρώην ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών τη θέση του στην καγκελαρία το 2005.
Η μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας σε συνδυασμό με τη συγκράτηση των μισθών που εφάρμοσαν οι επιχειρήσεις και τα συνδικάτα μείωσε το κόστος εργασίας ανά μονάδα σε σχέση με πολλές χώρες της ευρωζώνης. Μαζί με αυτό που για την Γερμανία είναι μια τεχνητά αδύναμη ισοτιμία, ήταν ένας τύπος που βοήθησε τους εξαγωγείς. Αλλά επειδή οι ​​εργασιακές μεταρρυθμίσεις δημιούργησαν επίσης μια νέα κατηγορία εργαζομένων με χαμηλότερα εισοδήματα και πιο επισφαλείς προοπτικές, υπήρξε μια πολιτική αντίδραση. Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα που επιδίωκε να ανατρέψει την Άνγκελα Μέρκελ από την καγκελαρία έχει δεσμευθεί να εφαρμόσει τα 8,50 ευρώ ως εθνικό ελάχιστο ωρομίσθιο. Η Μέρκελ, με τη σειρά της, έκανε μια εκστρατεία υποσχόμενη να εισάγει ελάχιστους μισθούς σε διαπραγμάτευση με τη βιομηχανία, σε περιοχές και τομείς που δεν περιλαμβάνονται στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
«Επειδή οι ​​θέσεις εργασίας είναι τόσο άφθονες, η δημόσια συζήτηση μετατοπίστηκε από το πώς να παράγουν εισόδημα στο πώς να αναδιανείμουν το εισόδημα», δήλωσε ο Holger Schmieding, επικεφαλής οικονομολόγος της Berenberg Bank. «Αν η  Μέρκελ θα έπρεπε να ενδώσει στις απαιτήσεις του SPD για τον κατώτατο μισθό και άλλες ρυθμίσεις της αγοράς εργασίας, το εξαιρετικό θαύμα της Γερμανίας στις θέσεις εργασίας θα μπορούσε να εξαλειφθεί μέσα σε μερικά χρόνια». Ως απάντηση σε αυτό το επιχείρημα είναι ότι οι υψηλότεροι γερμανικοί μισθοί μπορεί να αυξήσουν τις δαπάνες λιανικής και την κατανάλωση, κάτι που αφενός θα συμβάλει στη στροφή της οικονομίας από την προσανατολισμένη στις εξαγωγές ανάπτυξη και θα αποκαταστήσει την ισορροπία της χώρας με άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Αλλά σε αυτές τις εκλογές με τις ήδη χαλαρές διαμάχες για συγκεκριμένα θέματα πολιτικής, η βασική μορφή της γερμανικής οικονομίας δεν συζητήθηκε ιδιαίτερα. Πολύ μεγαλύτερη ήταν η λαϊκή ανησυχία για την κατάσταση των δαπανών για υποδομές, μετά και το μερικό κλείσιμο αρκετών γεφυρών που συνδέουν αυτοκινητόδρομους λόγω ανησυχιών για την ασφάλεια, καθώς και τα έξοδα που συνδέονται με την αποκοπή της Γερμανίας από την πυρηνική ενέργεια. Η συζήτηση για τη δημιουργία δρόμων έφτασε σε τέτοιο σημείο στη Βαυαρία, που η Χριστιανική Κοινωνική Ένωση, το τοπικό αδελφό κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ, δεσμεύτηκε προεκλογικά για την εισαγωγή διοδίων για τους αλλοδαπούς, κατά τις τοπικές εκλογές πριν από μία εβδομάδα, παρόλο που η πολιτική αυτή φαίνεται μη εφαρμόσιμη.
Ωστόσο, όπως υποστηρίζει η μεγαλύτερη λέσχη αυτοκινήτου της χώρας ADAC, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει έλλειψη χρημάτων, που συγκεντρώνονται από το φόρο των καυσίμων και τις διάφορες επιβαρύνσεις στην ιδιοκτησία αυτοκινήτων. Από τα 53 δις ευρώ που συγκεντρώνονται από τους αυτοκινητιστές κάθε χρόνο, τα 19 δις δαπανώνται για υποδομές μεταφορών και, από αυτά, μόλις 5 δις ευρώ για τη συντήρηση των αυτοκινητόδρομων, σύμφωνα με τα στοιχεία της ADAC. Υποστηρίζει ότι αυτό αντιπροσωπεύει ένα έλλειμμα μεγαλύτερο των 3 δις ευρώ ετησίως για τη συντήρηση των  αυτοκινητόδρομων – σχεδόν ένας καταλυτικός παράγοντας σε μια χώρα που συγκεντρώθηκαν πάνω από 550 δις ευρώ φόροι το 2012.
Μια πιο σοβαρή ανησυχία για οποιαδήποτε μελλοντική συμμαχία είναι το πώς θα προχωρήσει με το φιλόδοξο Energiewende, την πυρηνική διακοπή, χωρίς επιπτώσεις στη βιομηχανία ή απομακρύνοντας περεταίρω ψηφοφόρους που πληρώνουν τα περισσότερα στην ενέργεια από τους ευρωπαίους ομολόγους τους. Ο Peter Altmaier, υπουργός περιβάλλοντος της απερχόμενης κυβέρνησης, είπε ότι οι δαπάνες για τη ριζική αλλαγή από το μείγμα ηλεκτρικής ενέργειας της Γερμανίας θα μπορούσαν να ανέλθουν σε 1 τρις σε δύο δεκαετίες. Ο στόχος είναι να αυξηθεί το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο 35 τοις εκατό της ενέργειας το 2010, σε σύγκριση με 23 τοις εκατό πέρυσι, και να αυξηθεί περαιτέρω ως το 80 τοις εκατό ως το 2020. Αλλά με την ευρεία συναίνεση, υπήρξε ελάχιστη πραγματική συζήτηση για τον καλύτερο τρόπο στην κατανομή του βάρους, τη διατήρηση του κόστους υπό έλεγχο, ή ακόμη και την προσπάθεια κέρδους από πιθανά οικονομικά οφέλη από την απασχόληση και την τεχνογνωσία.
http://www.ft.com/intl/cms/s/0/4460c686-238d-11e3-98a1-00144feab7de.html#axzz2feC5bBbz
πηγή: antinews.gr