Η πολιτική ζωή της χώρας ζει από τη στιγμή αποδοχής και εφαρμογής του μνημονίου σε καθεστώς διαρκούς έντασης και μόνιμης αντιπαράθεσης, η οποία στις περισσότερες των περιπτώσεων υπερβαίνει τα όρια, αναδεικνύοντας μίση και πάθη ανεπίτρεπτα για μια δημοκρατικά οργανωμένη πολιτεία και κοινωνία.
Ως ένα βαθμό οι σκληρές αντιπαραθέσεις είναι κατανοητές και δικαιολογούνται από το εύρος της μεταβολής και των αλλαγών που συντελέσθηκαν και συνεχίζουν να συντελούνται στη χώρα μας.
Ωστόσο, οφείλουν να αναγνωρίσουν όλοι οι συμμετέχοντες στο πολιτικό σύστημα, με την ευρεία έννοια του όρου, ότι η Ελλάδα διήλθε συμπληγάδων και ότι τέλος πάντων έφθασε ή φθάνει - τραυματισμένη είναι η αλήθεια - στο σημείο καμπής, στη στιγμή που θα μπορεί να ελευθερωθεί από το μεγάλο βάσανο και να μπορέσει να δημιουργήσει συνθήκες επανεκκίνησης.
Ουσιαστικά κινείται αυτή την ώρα σε μεταβατική φάση και φθάνει ο χρόνος για το πέρασμα στην επόμενη φάση.
Σε αυτή λοιπόν τη φάση μετάβασης - οικονομική, κοινωνική, πιθανώς και πολιτική - οφείλουν άπαντες αυτοέλεγχο και αυτοσυγκράτηση.
Η Ελλάδα δεν έχει περιθώρια, μετά όσα υπέστη ο λαός της, να παλινδρομήσει σε αυτή την διαδικασία μετάβασης και να χάσει τα πάντα, να πνιγεί δηλαδή σε κλίμα εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα πολιτικής σύγκρουσης.
Τα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης, που πολλοί ανοήτως οικτίρουν, άφησαν πέραν των άλλων αγαθών και ευεργετημάτων, παρακαταθήκες πολιτικού πολιτισμού και διαμόρφωσαν συνθήκες ομαλού δημοκρατικού βίου.
Αυτά είναι αγαθά μη αποτιμώμενα, δεν γίνεται να θυσιασθούν, ούτε να χαθούν επειδή κάποιοι φανατικοί όλων των πτερύγων δεν αντιλαμβάνονται την αξία τους.
Με άλλα λόγια σ' αυτή την μεταβατική φάση ας καταλαγιάσουν τα πάθη και ας επικρατήσουν κατά το δυνατόν συνθήκες συννενόησης και κατευνασμού.
Η Ελλάδα δεν αντέχει, οι πολίτες δεν αντέχουν...
ΤΟ ΒΗΜΑ
πηγή: tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου