Ο Μάνος Μίχαλος γράφει για τα προβλήματα που έγιναν πληγές, τους Έλληνες
που είναι αλλού, τους ξένους που είναι γι’ αλλού και τον Μπαρτζώκα που
πρέπει να βρει, ξανά, την ηρεμία του.
Στα 40 λεπτά του αγώνα με την Μπαρτσελόνα ο Ολυμπιακός έτρεξε ελάχιστα.
Τουλάχιστον, ελάχιστα έτρεξε σωστά, γιατί προς το τελευταίο δεκάλεπτο η
βιασύνη αρκετών παικτών (Σλούκας, Περπέρογλου, Σπανούλης) οδήγησε σε
επιθέσεις που δεν είχαν καμία λογική και ενώ το παιχνίδι ακόμη ήταν
κοντά στα χέρια των ερυθρολεύκων. Επιστρέφω, όμως, στην πρώτη σκέψη:
Ο Ολυμπιακός για 40 λεπτά, λοιπόν, δεν έτρεξε. Πήγε σε σετ παιχνίδι, προσπάθησε μάταια να υπερπηδήσει τα ματσαρίσματα με την ψηλότερη, βαθύτερη και πλήρη ομάδα του Πασκουάλ, τα σουτ δεν μπήκαν (το 30% στα τρίποντα το έφτασε με το ζόρι ο Ολυμπιακός) και μετά από δύο σφαλτσοφυρίγματα (που δεν χρειάζεται να σταθούμε πολύ, για το Θεό μας φτάνουν τα όσα γίνονται στην ΚΕΔ) και με τον Ναβάρο να δείχνει την τεστοστερόνη που κουβαλάει μέσα από το σορτσάκι του, η ήττα ήταν απλώς φυσιολογική εξέλιξη.
Και έτσι, ο Ολυμπιακός που δεν έτρεξε, τώρα θα αρχίσει να τρέχει για τα καλά. Μπορεί ο Γιώργος Πρίντεζης να είπε ότι “και πέρυσι είχαμε 1-3” στο Top-16 και να έχω προσωπικά ή και αρκετοί φίλοι του Ολυμπιακού τεράστιους λόγους (ολόκληρη κούπα ήταν αυτή πέρυσι) να στηρίξουμε την πίστη του για ανάκαμψη των πρωταθλητών Ευρώπης), αλλά δεν είναι κάθε χρονιά ίδια και δεν είναι και η ομάδα ίδια, Γιώργο μου. Μάλιστα, με τα προβλήματα τραυματισμών που έχουν οι ερυθρόλευκοι αυτήν την περίοδο, η ομάδα έχει χάσει και κάθε επαφή με το πώς ήταν σε επίπεδο ρόστερ, πριν 1-2 μήνες. Ο Λο εκτός, ο Πέτγουεϊ εκτός και παράλληλα κάποιοι παίκτες είτε έχουν εξαφανιστεί, είτε έχουν πελαγώσει.
Ο Λοτζέσκι είναι ντεφορμέ, ο Μάντζαρης πεσμένος, ο Σλούκας σε άλλο ημισφαίριο. Ο Πρίντεζης είναι μόνος του στο 4 και ο Περπέρογλου ανεβοκατεβαίνει θέσεις, όσο αντέχει το δικό του φορμάρισμα. Όσο για τους ψηλούς; Εκεί, το πρόβλημα δυστυχώς γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο. Ο Μπέγκιτς δεν, ο Ντάνστον με τα πάνω του και τα (περισσότερα τελευταία) κάτω του, ο Σίμονς είναι ο Σίμονς και πάλι καλά που αυτός δείχνει κάποια σημάδια ζωής και αίματος στις φλέβες του. Οι πιτσιρικάδες Κατσίβελης, Αγραβάνης και λοιποί δεν δείχνουν φέτος, να είναι για τα ζόρια του Top 16 και έτσι ο τσιτωμένος αρκετές φορές Γιώργος Μπαρτζώκας μοιάζει/δείχνει/είναι χαμένος στην κοιλάδα των 100 προβλημάτων.
Σίγουρα η προσαρμογή (στον όποιο ρόλο) του Κόλινς, η είσοδος του Μουν, η επιστροφή του Πέτγουεϊ και η κατάληξη του σήριαλ με τον Λο (που αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός, καθυστερεί σε μεγάλο βαθμό να δώσει ένα τέλος, με όποια απόφαση και αν υπάρξει) αποτελούν παραμέτρους που μπορούν να αλλάξουν εκ νέου τις ισορροπίες, τη χημεία και την απόδοση της ομάδας, πιθανότατα προς το καλύτερο. Ωστόσο, τώρα, για το επόμενο διάστημα, οι ερυθρόλευκοι δεν θα κάτσουν σε ησυχία.
Θα πάνε στο ΟΑΚΑ για σωματική και ψυχολογική ένταση απέναντι στον Παναθηναϊκό, θα ταξιδέψουν στην Ισπανία για τον αγώνα με την Κάχα και μετά θα υποδεχθούν τη Μάλαγα στο ΣΕΦ. Το κάθε ματς φωνάζει νίκη, για διαφορετικούς λόγους: Το ντέρμπι είναι ντέρμπι και μετά το ματς για το Κύπελλο ο Ολυμπιακός χρειάζεται μια ένεση ψυχολογίας απέναντι στον εντός (αλλά και εκτός για φέτος) συνόρων αντίπαλο του, ενώ τα δύο ματς με τις ισπανικές ομάδες προσφέρονται, θεωρητικά για να ισορροπήσει το 1-2 και μετά σε διάστημα δύο εβδομάδων (θα υπάρξει διακοπή στην Ευρωλίγκα) να κάνουν ό,τι πρέπει για να μοντάρουν πάλι την ομάδα.
Τίποτα, προφανώς, δεν έχει χαθεί, τίποτα δεν έχει κριθεί. Είναι πολλά τα ματς ακόμη και γι’ αυτό ο Μπαρτζώκας κοντεύει να χάσει τα μυαλά του. Ξέρει ότι υπάρχει δρόμος, αλλά βλέπει την ομάδα χωρίς βενζίνη και προσπαθεί να βρει τρόπο για ανεφοδιασμό. Πρώτα, όμως, χρειάζεται αυτός να ηρεμήσει, να καθαρίσει το μυαλό του, τη σκέψη του πριν αλλά και κατά τη διάρκεια των αγώνων, γιατί γιατρός δεν είναι για να κάνει καλά τους τραυματίες, αλλά προπονητής είναι και πρέπει να κάνει καλύτερα τους υγιείς. Κάποιοι παίκτες χρειάζονται ξεκούραση, κάποιοι αφύπνιση, αλλά κάποιοι, κόουτς, χρειάζονται και τις βαλίτσες στο χέρι. Οκ, δεν είναι καλό να γίνονται πολλές αλλαγές σε τέτοιες στιγμές, αλλά κάποιοι από τους ξένους του Ολυμπιακού αυτή τη στιγμή που τα πράγματα ζορίζουν, είναι κατώτεροι των περιστάσεων και των (πραγματικά σκληρών, λόγω κενών και άλλων απουσιών) απαιτήσεων και αυτό δεν φάνηκε μόνο στο ματς με την Μπαρτσελόνα.
Αν μπορούν να επανέλθουν ή να ανεβάσουν στροφές, οκ, μια χαρά. Όμως, αν αυτό είναι το ταβάνι τους, τότε είναι αρκετά χαμηλότερο από αυτό που έχει η ίδια η ομάδα στο σύνολο της και με βάση την πορεία της στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Είναι φανερό, πώς οι ντεφορμαρισμένοι Έλληνες, από αρχηγούς και οπλαρχηγούς μέχρι οπλίτες, χρειάζονται στήριξη και σε αυτό το επίπεδο, οι ξένοι είναι η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά. Στο αυτό το κομμάτι, ο Ολυμπιακός πονάει και μαζί με τους τραυματισμούς που έκατσαν, πονάει ακόμη περισσότερο και σε κάτι βράδια, σαν τα χθεσινά, οι αδυναμίες του τον προδίδουν.
Στο ματς με την Μπαρτσελόνα, ο Ολυμπιακός δεν έτρεξε για να έχει το εύκολο καλάθι και έτσι μάτωνε για το σκορ, ο Σπανούλης κλεισμένος και πιασμένος στη φάκα των Ισπανών, ενώ στο τέλος ο Πρίντεζης έμεινε έξω, ενώ ήταν ο καλύτερος παίκτης σε όλο το ματς και την ίδια ώρα ο Λοτζέσκι δεν προσέφερε ούτε καν το σουτ που διαθέτει και ο Ολυμπιακός πονούσε στον έλεγχο των ριμπάουντ. Ο Μπαρτζώκας, έπαιξε μέχρι και ζώνη, αλλά σε κάποια σημεία δεν είχε την ηρεμία που χρειάζονταν οι παίκτες του, δεδομένου ότι οι ίδιοι είχαν χάσει τη λογική τους και την υπομονή τους σε πάρα πολλές φάσεις.
Δεν θέλω να σταθώ, σε θέματα τακτικής, transition και άλλα παρεμφερή, γιατί από ένα σημείο και μετά, τα συστήματα δεν φτάνουν για να αντέξεις σε αυτήν την Ευρωλίγκα. Πέρυσι, λέγαμε όλοι, ότι το σύστημα αυτό αποτελεί τεράστιο βουνό για να διανύσεις και θες ομάδα με βάθος, με ρόστερ, με επιλογές και λύσεις. Προφανώς, θες και χρήματα για να τα έχεις όλα αυτά, γιατί δεν είναι πάντα εύκολο ή εφικτό να κάνεις την καλύτερη δυνατή ομάδα με στενούς οικονομικούς περιορισμούς.
Ηρεμία, υγεία (σαν αυτή που επέδειξε ο κόσμος της ομάδας με το γεμάτο ΣΕΦ και το ακόμη πιο γεμάτο χειροκρότημα στο τέλος του αγώνα), παίκτες, ενίσχυση, λύσεις και δουλειά από τον προπονητή. Με αυτά το 1-2 ανατρέπεται και τότε, ναι, ο Πρίντεζης δεν θα εκτεθεί για τη δήλωση του, αλλά θα δικαιωθεί από την πορεία του Ολυμπιακού.
πηγή: sport24.gr
Στα 40 λεπτά του αγώνα με την Μπαρτσελόνα ο Ολυμπιακός έτρεξε ελάχιστα.
Τουλάχιστον, ελάχιστα έτρεξε σωστά, γιατί προς το τελευταίο δεκάλεπτο η
βιασύνη αρκετών παικτών (Σλούκας, Περπέρογλου, Σπανούλης) οδήγησε σε
επιθέσεις που δεν είχαν καμία λογική και ενώ το παιχνίδι ακόμη ήταν
κοντά στα χέρια των ερυθρολεύκων. Επιστρέφω, όμως, στην πρώτη σκέψη:Ο Ολυμπιακός για 40 λεπτά, λοιπόν, δεν έτρεξε. Πήγε σε σετ παιχνίδι, προσπάθησε μάταια να υπερπηδήσει τα ματσαρίσματα με την ψηλότερη, βαθύτερη και πλήρη ομάδα του Πασκουάλ, τα σουτ δεν μπήκαν (το 30% στα τρίποντα το έφτασε με το ζόρι ο Ολυμπιακός) και μετά από δύο σφαλτσοφυρίγματα (που δεν χρειάζεται να σταθούμε πολύ, για το Θεό μας φτάνουν τα όσα γίνονται στην ΚΕΔ) και με τον Ναβάρο να δείχνει την τεστοστερόνη που κουβαλάει μέσα από το σορτσάκι του, η ήττα ήταν απλώς φυσιολογική εξέλιξη.
Και έτσι, ο Ολυμπιακός που δεν έτρεξε, τώρα θα αρχίσει να τρέχει για τα καλά. Μπορεί ο Γιώργος Πρίντεζης να είπε ότι “και πέρυσι είχαμε 1-3” στο Top-16 και να έχω προσωπικά ή και αρκετοί φίλοι του Ολυμπιακού τεράστιους λόγους (ολόκληρη κούπα ήταν αυτή πέρυσι) να στηρίξουμε την πίστη του για ανάκαμψη των πρωταθλητών Ευρώπης), αλλά δεν είναι κάθε χρονιά ίδια και δεν είναι και η ομάδα ίδια, Γιώργο μου. Μάλιστα, με τα προβλήματα τραυματισμών που έχουν οι ερυθρόλευκοι αυτήν την περίοδο, η ομάδα έχει χάσει και κάθε επαφή με το πώς ήταν σε επίπεδο ρόστερ, πριν 1-2 μήνες. Ο Λο εκτός, ο Πέτγουεϊ εκτός και παράλληλα κάποιοι παίκτες είτε έχουν εξαφανιστεί, είτε έχουν πελαγώσει.
Ο Λοτζέσκι είναι ντεφορμέ, ο Μάντζαρης πεσμένος, ο Σλούκας σε άλλο ημισφαίριο. Ο Πρίντεζης είναι μόνος του στο 4 και ο Περπέρογλου ανεβοκατεβαίνει θέσεις, όσο αντέχει το δικό του φορμάρισμα. Όσο για τους ψηλούς; Εκεί, το πρόβλημα δυστυχώς γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο. Ο Μπέγκιτς δεν, ο Ντάνστον με τα πάνω του και τα (περισσότερα τελευταία) κάτω του, ο Σίμονς είναι ο Σίμονς και πάλι καλά που αυτός δείχνει κάποια σημάδια ζωής και αίματος στις φλέβες του. Οι πιτσιρικάδες Κατσίβελης, Αγραβάνης και λοιποί δεν δείχνουν φέτος, να είναι για τα ζόρια του Top 16 και έτσι ο τσιτωμένος αρκετές φορές Γιώργος Μπαρτζώκας μοιάζει/δείχνει/είναι χαμένος στην κοιλάδα των 100 προβλημάτων.
Σίγουρα η προσαρμογή (στον όποιο ρόλο) του Κόλινς, η είσοδος του Μουν, η επιστροφή του Πέτγουεϊ και η κατάληξη του σήριαλ με τον Λο (που αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός, καθυστερεί σε μεγάλο βαθμό να δώσει ένα τέλος, με όποια απόφαση και αν υπάρξει) αποτελούν παραμέτρους που μπορούν να αλλάξουν εκ νέου τις ισορροπίες, τη χημεία και την απόδοση της ομάδας, πιθανότατα προς το καλύτερο. Ωστόσο, τώρα, για το επόμενο διάστημα, οι ερυθρόλευκοι δεν θα κάτσουν σε ησυχία.
Θα πάνε στο ΟΑΚΑ για σωματική και ψυχολογική ένταση απέναντι στον Παναθηναϊκό, θα ταξιδέψουν στην Ισπανία για τον αγώνα με την Κάχα και μετά θα υποδεχθούν τη Μάλαγα στο ΣΕΦ. Το κάθε ματς φωνάζει νίκη, για διαφορετικούς λόγους: Το ντέρμπι είναι ντέρμπι και μετά το ματς για το Κύπελλο ο Ολυμπιακός χρειάζεται μια ένεση ψυχολογίας απέναντι στον εντός (αλλά και εκτός για φέτος) συνόρων αντίπαλο του, ενώ τα δύο ματς με τις ισπανικές ομάδες προσφέρονται, θεωρητικά για να ισορροπήσει το 1-2 και μετά σε διάστημα δύο εβδομάδων (θα υπάρξει διακοπή στην Ευρωλίγκα) να κάνουν ό,τι πρέπει για να μοντάρουν πάλι την ομάδα.
Τίποτα, προφανώς, δεν έχει χαθεί, τίποτα δεν έχει κριθεί. Είναι πολλά τα ματς ακόμη και γι’ αυτό ο Μπαρτζώκας κοντεύει να χάσει τα μυαλά του. Ξέρει ότι υπάρχει δρόμος, αλλά βλέπει την ομάδα χωρίς βενζίνη και προσπαθεί να βρει τρόπο για ανεφοδιασμό. Πρώτα, όμως, χρειάζεται αυτός να ηρεμήσει, να καθαρίσει το μυαλό του, τη σκέψη του πριν αλλά και κατά τη διάρκεια των αγώνων, γιατί γιατρός δεν είναι για να κάνει καλά τους τραυματίες, αλλά προπονητής είναι και πρέπει να κάνει καλύτερα τους υγιείς. Κάποιοι παίκτες χρειάζονται ξεκούραση, κάποιοι αφύπνιση, αλλά κάποιοι, κόουτς, χρειάζονται και τις βαλίτσες στο χέρι. Οκ, δεν είναι καλό να γίνονται πολλές αλλαγές σε τέτοιες στιγμές, αλλά κάποιοι από τους ξένους του Ολυμπιακού αυτή τη στιγμή που τα πράγματα ζορίζουν, είναι κατώτεροι των περιστάσεων και των (πραγματικά σκληρών, λόγω κενών και άλλων απουσιών) απαιτήσεων και αυτό δεν φάνηκε μόνο στο ματς με την Μπαρτσελόνα.
Αν μπορούν να επανέλθουν ή να ανεβάσουν στροφές, οκ, μια χαρά. Όμως, αν αυτό είναι το ταβάνι τους, τότε είναι αρκετά χαμηλότερο από αυτό που έχει η ίδια η ομάδα στο σύνολο της και με βάση την πορεία της στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Είναι φανερό, πώς οι ντεφορμαρισμένοι Έλληνες, από αρχηγούς και οπλαρχηγούς μέχρι οπλίτες, χρειάζονται στήριξη και σε αυτό το επίπεδο, οι ξένοι είναι η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά. Στο αυτό το κομμάτι, ο Ολυμπιακός πονάει και μαζί με τους τραυματισμούς που έκατσαν, πονάει ακόμη περισσότερο και σε κάτι βράδια, σαν τα χθεσινά, οι αδυναμίες του τον προδίδουν.
Στο ματς με την Μπαρτσελόνα, ο Ολυμπιακός δεν έτρεξε για να έχει το εύκολο καλάθι και έτσι μάτωνε για το σκορ, ο Σπανούλης κλεισμένος και πιασμένος στη φάκα των Ισπανών, ενώ στο τέλος ο Πρίντεζης έμεινε έξω, ενώ ήταν ο καλύτερος παίκτης σε όλο το ματς και την ίδια ώρα ο Λοτζέσκι δεν προσέφερε ούτε καν το σουτ που διαθέτει και ο Ολυμπιακός πονούσε στον έλεγχο των ριμπάουντ. Ο Μπαρτζώκας, έπαιξε μέχρι και ζώνη, αλλά σε κάποια σημεία δεν είχε την ηρεμία που χρειάζονταν οι παίκτες του, δεδομένου ότι οι ίδιοι είχαν χάσει τη λογική τους και την υπομονή τους σε πάρα πολλές φάσεις.
Δεν θέλω να σταθώ, σε θέματα τακτικής, transition και άλλα παρεμφερή, γιατί από ένα σημείο και μετά, τα συστήματα δεν φτάνουν για να αντέξεις σε αυτήν την Ευρωλίγκα. Πέρυσι, λέγαμε όλοι, ότι το σύστημα αυτό αποτελεί τεράστιο βουνό για να διανύσεις και θες ομάδα με βάθος, με ρόστερ, με επιλογές και λύσεις. Προφανώς, θες και χρήματα για να τα έχεις όλα αυτά, γιατί δεν είναι πάντα εύκολο ή εφικτό να κάνεις την καλύτερη δυνατή ομάδα με στενούς οικονομικούς περιορισμούς.
Ηρεμία, υγεία (σαν αυτή που επέδειξε ο κόσμος της ομάδας με το γεμάτο ΣΕΦ και το ακόμη πιο γεμάτο χειροκρότημα στο τέλος του αγώνα), παίκτες, ενίσχυση, λύσεις και δουλειά από τον προπονητή. Με αυτά το 1-2 ανατρέπεται και τότε, ναι, ο Πρίντεζης δεν θα εκτεθεί για τη δήλωση του, αλλά θα δικαιωθεί από την πορεία του Ολυμπιακού.
πηγή: sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου