Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για την
αρένα του "Καραϊσκάκης", για τη... μικρούλα Γιουνάιτεντ και για την
παικτάρα τον Τσόρι που πήγε να βάλει το γκολ του Μαραντόνα.
Το Καραϊσκάκη ήταν... αρένα και ο κόσμος του Ολυμπιακού, περίμενε απλά να δει την ομάδα του σε ρόλο αξιοπρεπή μονομάχου. Κι όμως, δεν ήταν έτσι. Ήταν ακόμη καλύτερα. Τα παιδιά του Πειραιά, έφτασαν σε μια από τις μεγαλύτερες νίκες της ιστορίας του σωματείου. Ένα από τα πιο λαμπρά αποτελέσματα του Ολυμπιακού, που θα αργήσουν να το ξεχάσουν.
Η Γιουνάιτεντ ήταν τόσο... μικρούλα, μπροστά στον τρόπο που έπαιξαν ο Μίτσελ και οι ποδοσφαιριστές του. Το ποδόσφαιρο είναι απλό άθλημα και για αυτό είναι ωραίο! Έχεις συνοχή; Είσαι αποφασισμένος; Θες να βοηθήσεις τον διπλανό σου και να «σκοτωθείς» για αυτόν; Θα κερδίσεις, ο κόσμος να χαλάσει! Και οι νταμπλούχοι Ελλάδας το έπραξαν, σε όλο το μεγαλείο.
Όσο και να ήθελαν οι Άγγλοι να πιέσουν, να παίξουν, να αμυνθούν, η αναμέτρηση αυτή ήταν δεδομένο πως θα αποτελέσει τον απόλυτο εφιάλτη τους. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο Καραϊσκάκη, σαν μια αλυσίδα που δεν μπορεί να την σπάσει ούτε ο... διάολος. Δεν υπήρξε ποδοσφαιριστής να έχει λίγο πιο χαμηλή απόδοση από τον διπλανό του. Η άμυνα, στο δικό της ρεσιτάλ. Ο Χολέμπας κι ο Σαλίνο στο 100% των ρόλων τους. Ο Μανωλάς με τον Μαρκάνο σε εμφάνιση βγαλμένη από... Μουντιάλ. Ο Ν’Ντιγκά στο καλύτερο ματς της καριέρας του και ο Μανιάτης γεμάτος ηρεμία και αυταπάρνηση. Κάμπελ και Πέρεζ έκαναν όσα έπρεπε για να διαλύσουν τα μπακ της Γιουνάιτεντ. Ένας Τσόρι απλά υπέροχος και ο Ολαϊτάν που πέρυσι έπαιζε στην Βέροια, να δίνει... ρέστα για να βοηθήσει. Ναι, δεν είχε παίκτη να πατήσει περιοχή ο Ολυμπιακός σε συχνότητα, αλλά και τι έγινε; Φουστέρ, Μασάδο και Βαλντέζ, μπήκαν κι αυτοί και έκαναν τα πάντα για να αφήσουν το στίγμα τους. Όλοι ήταν αποφασισμένοι. Όλοι ήταν ενωμένοι και μαζί θα πάνε και στο Ολντ Τράφορντ για άλλη μια σπουδαία μάχη.
Είναι πολύ δύσκολο να πρέπει να βγάλεις από το μυαλό σου τις... εσωτερικές υποθέσεις ,όπου ρίχνεις τεσσάρες(κι έχεις και τον καθένα να ειρωνεύεται βλέποντάς σε με κιάλια στην βαθμολογία) και να ετοιμαστείς να παίξεις με έναν πολύ δύσκολο αντίπαλο από την Αγγλία. Ο Μίτσελ όμως το έκανε υπέροχα. Καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Αυτό που είδαμε πάνω στο χορτάρι, ήταν ένας Ολυμπιακός έτοιμος στο... 500%. Ένας Ολυμπιακός διαβασμένος μέχρι... αηδίας και τελευταίας τελείας! Αποφασισμένος και πάνω απ’ όλα «δεμένος»! Στο πρώτο μέρος «έπνιξε» τους Άγγλους, δεν ανησύχησε στιγμή. Και όσο πέρναγε η ώρα, γινόταν όλο και πιο απειλητικός. Το γκολ του Τσόρι απέδωσε δικαιοσύνη. Η ομάδα του Πειραιά, έπρεπε να προηγηθεί και αυτό έγινε. Πολύ μεγάλο πράγμα, να βάλεις και γκολ στο 38’ . Να αυξήσεις δηλαδή τους μπελάδες στον Μόγιες που δεν ήξερε τι να ζητήσει από τους δικούς του ποδοσφαιριστές.
Η εικόνα δεν χάλασε και στο δεύτερο μέρος. Παικτικά ο Ολυμπιακός, έκανε το τέλειο. Και το έκανε για τεράστιο χρονικό διάστημα. Ντουμπλαρίσματα, συνεχείς σωστές καλύψεις. Μιλάω ανασταλτικά. Βοήθειες, την ώρα που έπρεπε, αποφασιστικότητα. Και πάντα πρώτοι στη μπάλα. Κάθε τάκλιν, κάθε κεφαλιά, κάθε πάσα, κάθε διώξιμο, όλα ήταν μια ξεχωριστή στιγμή για τους «ερυθρόλευκους». Μια στιγμή δική τους, την οποία δεν δέχονταν να διαπραγματευθούν. Έτσι δείχνεις και στο αντίπαλο, ότι δεν έχεις όρεξη για αστεία. Το έκανε ποδοσφαιρικά υπέροχα ο Ολυμπιακός. Και ήρθε και η γκολάρα του Κάμπελ για να κάνει το Καραϊσκάκη... Βεζούβιο! Έτσι θέλουν να βλέπουν την ομάδα τους οι Ολυμπιακοί και έτσι την καμάρωσαν. Αν μπορούσαν να βάλουν και τρίτο; Φυσικά και μπορούσαν! Αλλά και τι έγινε;
Ένας Τσόρι που ήρθε και αμφισβητήθηκε το καλοκαίρι, γονάτισε μπροστά του, όλους τους Άγγλους. Η παικτάρα αυτή, που κόντεψε να βάλει το γκολ του Μαραντόνα (Μουντιάλ ’86) στο πρώτο μέρος. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ! Σε δύσκολη θέση (δεκάρι), χωρίς να ‘χει μπροστά του σέντερ φορ περιοχής και να αντιμετωπίζει την Γιουνάιτεντ. Ήταν συγκλονιστικός. Υπόκλιση στην ποιότητά του και στις εμπνεύσεις του αυτό το μεγάλο βράδυ!
Θα αδικήσω να μην γράψω κάτι ξεχωριστό και για τον Μίτσελ! Αντιμετωπίζει τους παίκτες, σαν τα παιδιά του(ο ίδιος το δήλωσε) και σε αυτό το ματς τα παιδιά του, του φέρθηκαν μπεσαλίδικα. Ο Ισπανός δεν χρειάστηκε να κουραστεί στο 90λεπτο. Δεν χρειάστηκε να,,, ανακατέψει τράπουλες και να ψαχτεί. Έκανε τις σωστές αλλαγές την ώρα που έπρεπε. Είχε φροντίσει όμως, να κατεβάσει ένα τρομερό σύνολο. Διαβασμένο, έτοιμο, οργανωμένο και παθιασμένο. Πάνω απ’ όλα ήρεμο. Στις πάσες, στα πλάγια, στις μικρές στιγμές, στις λεπτομέρειες. Ο Μίτσελ ήταν τεράστιος παίκτης και τούτο το βράδυ έβγαλε και μια τεράστια ομάδα. Η μαγκιά του, είναι αδιαπραγμάτευτη...
Τέτοια μεγάλα βράδια, τέτοιες απίστευτες νίκες, τέτοια μπαλάρα που την χάρηκαν και στον Παράδεισο, εκτόξευσε τις μετοχές του Ολυμπιακού στα ύψη.
Επόμενος στόχος να πάει στο θέατρο των ονείρων για το δικό του όνειρο. Ό,τι και να κάνει όμως, αυτό το πρώτο ματς, ήταν κατακόκκινο!!! Και Ολυμπιακό...
Η Γιουνάιτεντ ήταν τόσο... μικρούλα, μπροστά στον τρόπο που έπαιξαν ο Μίτσελ και οι ποδοσφαιριστές του. Το ποδόσφαιρο είναι απλό άθλημα και για αυτό είναι ωραίο! Έχεις συνοχή; Είσαι αποφασισμένος; Θες να βοηθήσεις τον διπλανό σου και να «σκοτωθείς» για αυτόν; Θα κερδίσεις, ο κόσμος να χαλάσει! Και οι νταμπλούχοι Ελλάδας το έπραξαν, σε όλο το μεγαλείο.
Όσο και να ήθελαν οι Άγγλοι να πιέσουν, να παίξουν, να αμυνθούν, η αναμέτρηση αυτή ήταν δεδομένο πως θα αποτελέσει τον απόλυτο εφιάλτη τους. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο Καραϊσκάκη, σαν μια αλυσίδα που δεν μπορεί να την σπάσει ούτε ο... διάολος. Δεν υπήρξε ποδοσφαιριστής να έχει λίγο πιο χαμηλή απόδοση από τον διπλανό του. Η άμυνα, στο δικό της ρεσιτάλ. Ο Χολέμπας κι ο Σαλίνο στο 100% των ρόλων τους. Ο Μανωλάς με τον Μαρκάνο σε εμφάνιση βγαλμένη από... Μουντιάλ. Ο Ν’Ντιγκά στο καλύτερο ματς της καριέρας του και ο Μανιάτης γεμάτος ηρεμία και αυταπάρνηση. Κάμπελ και Πέρεζ έκαναν όσα έπρεπε για να διαλύσουν τα μπακ της Γιουνάιτεντ. Ένας Τσόρι απλά υπέροχος και ο Ολαϊτάν που πέρυσι έπαιζε στην Βέροια, να δίνει... ρέστα για να βοηθήσει. Ναι, δεν είχε παίκτη να πατήσει περιοχή ο Ολυμπιακός σε συχνότητα, αλλά και τι έγινε; Φουστέρ, Μασάδο και Βαλντέζ, μπήκαν κι αυτοί και έκαναν τα πάντα για να αφήσουν το στίγμα τους. Όλοι ήταν αποφασισμένοι. Όλοι ήταν ενωμένοι και μαζί θα πάνε και στο Ολντ Τράφορντ για άλλη μια σπουδαία μάχη.
Είναι πολύ δύσκολο να πρέπει να βγάλεις από το μυαλό σου τις... εσωτερικές υποθέσεις ,όπου ρίχνεις τεσσάρες(κι έχεις και τον καθένα να ειρωνεύεται βλέποντάς σε με κιάλια στην βαθμολογία) και να ετοιμαστείς να παίξεις με έναν πολύ δύσκολο αντίπαλο από την Αγγλία. Ο Μίτσελ όμως το έκανε υπέροχα. Καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Αυτό που είδαμε πάνω στο χορτάρι, ήταν ένας Ολυμπιακός έτοιμος στο... 500%. Ένας Ολυμπιακός διαβασμένος μέχρι... αηδίας και τελευταίας τελείας! Αποφασισμένος και πάνω απ’ όλα «δεμένος»! Στο πρώτο μέρος «έπνιξε» τους Άγγλους, δεν ανησύχησε στιγμή. Και όσο πέρναγε η ώρα, γινόταν όλο και πιο απειλητικός. Το γκολ του Τσόρι απέδωσε δικαιοσύνη. Η ομάδα του Πειραιά, έπρεπε να προηγηθεί και αυτό έγινε. Πολύ μεγάλο πράγμα, να βάλεις και γκολ στο 38’ . Να αυξήσεις δηλαδή τους μπελάδες στον Μόγιες που δεν ήξερε τι να ζητήσει από τους δικούς του ποδοσφαιριστές.
Η εικόνα δεν χάλασε και στο δεύτερο μέρος. Παικτικά ο Ολυμπιακός, έκανε το τέλειο. Και το έκανε για τεράστιο χρονικό διάστημα. Ντουμπλαρίσματα, συνεχείς σωστές καλύψεις. Μιλάω ανασταλτικά. Βοήθειες, την ώρα που έπρεπε, αποφασιστικότητα. Και πάντα πρώτοι στη μπάλα. Κάθε τάκλιν, κάθε κεφαλιά, κάθε πάσα, κάθε διώξιμο, όλα ήταν μια ξεχωριστή στιγμή για τους «ερυθρόλευκους». Μια στιγμή δική τους, την οποία δεν δέχονταν να διαπραγματευθούν. Έτσι δείχνεις και στο αντίπαλο, ότι δεν έχεις όρεξη για αστεία. Το έκανε ποδοσφαιρικά υπέροχα ο Ολυμπιακός. Και ήρθε και η γκολάρα του Κάμπελ για να κάνει το Καραϊσκάκη... Βεζούβιο! Έτσι θέλουν να βλέπουν την ομάδα τους οι Ολυμπιακοί και έτσι την καμάρωσαν. Αν μπορούσαν να βάλουν και τρίτο; Φυσικά και μπορούσαν! Αλλά και τι έγινε;
Ένας Τσόρι που ήρθε και αμφισβητήθηκε το καλοκαίρι, γονάτισε μπροστά του, όλους τους Άγγλους. Η παικτάρα αυτή, που κόντεψε να βάλει το γκολ του Μαραντόνα (Μουντιάλ ’86) στο πρώτο μέρος. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ! Σε δύσκολη θέση (δεκάρι), χωρίς να ‘χει μπροστά του σέντερ φορ περιοχής και να αντιμετωπίζει την Γιουνάιτεντ. Ήταν συγκλονιστικός. Υπόκλιση στην ποιότητά του και στις εμπνεύσεις του αυτό το μεγάλο βράδυ!
Θα αδικήσω να μην γράψω κάτι ξεχωριστό και για τον Μίτσελ! Αντιμετωπίζει τους παίκτες, σαν τα παιδιά του(ο ίδιος το δήλωσε) και σε αυτό το ματς τα παιδιά του, του φέρθηκαν μπεσαλίδικα. Ο Ισπανός δεν χρειάστηκε να κουραστεί στο 90λεπτο. Δεν χρειάστηκε να,,, ανακατέψει τράπουλες και να ψαχτεί. Έκανε τις σωστές αλλαγές την ώρα που έπρεπε. Είχε φροντίσει όμως, να κατεβάσει ένα τρομερό σύνολο. Διαβασμένο, έτοιμο, οργανωμένο και παθιασμένο. Πάνω απ’ όλα ήρεμο. Στις πάσες, στα πλάγια, στις μικρές στιγμές, στις λεπτομέρειες. Ο Μίτσελ ήταν τεράστιος παίκτης και τούτο το βράδυ έβγαλε και μια τεράστια ομάδα. Η μαγκιά του, είναι αδιαπραγμάτευτη...
Τέτοια μεγάλα βράδια, τέτοιες απίστευτες νίκες, τέτοια μπαλάρα που την χάρηκαν και στον Παράδεισο, εκτόξευσε τις μετοχές του Ολυμπιακού στα ύψη.
Επόμενος στόχος να πάει στο θέατρο των ονείρων για το δικό του όνειρο. Ό,τι και να κάνει όμως, αυτό το πρώτο ματς, ήταν κατακόκκινο!!! Και Ολυμπιακό...
πηγή: sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου