Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

SOS να είναι ο εαυτός του

Tου Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net

Μετά την νίκη στη Βιτόρια επί της Λαμποράλ Κούτσα, έγραφα ότι είναι απαραίτητο και αυτονόητο πως ο Ολυμπιακός έχοντας χάσει από την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ, πρέπει πάση θυσία να προστατεύσει την έδρα του και να κάνει δύο νίκες απέναντι στις Μάλαγα και Εφές. Όπερ και εγένετο με την ομάδα να δείχνει συνέπεια και σταθερότητα πάνω στις βασικές της αρχές στο μεγαλύτερο κομμάτι και των δύο αυτών αναμετρήσεων.

Ο Ολυμπιακός πήγε στο 4-2, βρίσκει ρυθμό, πατήματα και ψυχολογία και σίγουρα αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι όλες τις τελευταίες μέρες οι προπονήσεις διεξάνονται υπό ευνοϊκές προϋποθέσεις. Τουτέστιν, ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει όλους τους παίκτες στην διάθεσή του, υπάρχει η αριθμητική πληρότητα σε όλες τις θέσεις για να είναι ανταγωνιστικές οι προπονήσεις κι αυτό βγαίνει σε μεγάλο βαθμό στο παρκέ.


Όχι, η ομάδα δεν έκανε κάτι το φοβερό απέναντι στην Εφές Αναντολού και τώρα υπάρχει ενθουσιασμός, λέω πως τα συναισθήματα υπερβολικής ασφάλειας και σιγουριάς – λόγω και της εικόνας του Παναθηναϊκού στην Μάλαγα – είναι ο χειρότερος δυνατός σύμβουλος για τον Ολυμπιακό ενόψει της νέας επίσκεψης στο ΟΑΚΑ. Θυμίζω πως με τα δεδομένα που είχαν διαμορφωθεί πριν τον ημιτελικό κυπέλλου, πολύς κόσμος, ακόμα και ειδικοί του αθλήματος, έλεγαν πως δεν βρίσκουν τρόπο για να χάσει η ομάδα.

Όχι ότι από πλευράς τακτικής και μπάσκετ είχαν άδικο, αλλά όλοι είδαμε ότι ο Ολυμπιακός μια… χαρά τον βρήκε τον τρόπο και να χάσει και να δώσει πολύτιμο “οξυγόνο” στον Παναθηναίκό για την συνέχεια, όπως κι έγινε. Επειδή ξανά υφίσταται η ίδια περιρρέουσα ατμόσφαιρα, δηλαδή οι κόκκινοι πάνε φορτσάτοι στο ΟΑΚΑ και ο Παναθηναϊκός προέρχεται από 3 σερί ευρωπαϊκές ήττες, χρειάζεται προσοχή, αυτογνωσία, η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ προσέγγιση για αυτό τον αγώνα, που είναι ο πιο ΚΡΙΣΙΜΟΣ που θα έχουν δώσει ως τώρα στον Παναθηναϊκό για πολλούς και ευνόητους λόγους. 

Οι έξυπνοι μαθαίνουν από τα λάθη των άλλων.

Αν δεν γίνεται αυτό, οφείλεις να μαθαίνεις τουλάχιστον από τα δικά σου σφάλματα…

Αν ο Ολυμπιακός πάει στο ΟΑΚΑ και υποπέσει πάλι στα ίδια λάθη σε ό,τι αφορά πάνω από όλα την πνευματική προσέγγιση, αλλά και το αγωνιστικό στιλ (δευτερευόντως, γιατί αυτό έχει να κάνει και με το πως θα παίξει ο αντίπαλος), θα είναι πραγματικά κάτι πολύ χαζό.

Η ιστορία της νίκης


Εύκολο το ματς με την Εφές στην “ανάγνωσή” του. Όσα είπε ο Μπαρτζώκας στη συνέντευξη τύπου πριν τον αγώνα ήταν to the point και φάνηκαν μια χαρά το βράδυ της Πέμπτης στο παρκέ.
Ο Ολυμπιακός είχε να κάνει με μια ομάδα που διαθέτει πολύ λιγότερες λύσεις από αυτόν και προερχόταν από διαδοχικά ματς και από 3 do or die παιχνίδια σε 3 ουσιαστικά μέρες, στο τουρκικό Final 8.

Ο Χόπσον που ήταν πρώτος σκόρερ τους στην κανονική περίοδο δεν υπάρχει τώρα στην ομάδα, ο πιο πληθωρικός περιφερειακός τους, ο Τζαμόν Γκόρντον δεν έπαιξε, ο Ερντέν τώρα επέστρεψε στο ροτέισον μετά την “τιμωρία” και ο Αγγέλου του έδωσε 7 λεπτά, ενώ ο ψηλός με τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής, ο Γκονλούμ, τραυματίστηκε στις αρχές της δεύτερης περιόδου.
Αν σε αυτά προσθέσουμε ότι η Εφές είναι μια ομάδα που ναι μεν έχει βελτιωθεί στην αμυντική της συμπεριφορά, αλλά παραμένει ξεκάθαρα “δυσκοίλια” επιθετικά, τότε τι χρειαζόταν ο Ολυμπιακός για να “καθαρίσει”;

Υψηλά επίπεδα ενέργειας σε διάρκεια μέσα στο παιχνίδι και σοβαρή άμυνα, απέναντι σε μια ομάδα που δεν μπορεί να σε εκπλήξει επιθετικά, τουλάχιστον στην παρούσα φάση. Με εξαίρεση το δεύτερο δεκάλεπτο που ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός και έχασε με επί μέρους σκορ 12-17, στα 30 υπόλοιπα λεπτά το ματς κύλησε ακριβώς στο μοτίβο που είχαν σχεδιάσει οι πρωταθλητές Ευρώπης και το 66-43 που εξάγεται ως σκορ στα άλλα τρία δεκάλεπτα, τα λέει όλα!

Ο Ολυμπιακός πήρε τα ριμπάουντ, ήλεγξε τον ρυθμό, είχε ΣΩΣΤΟ προσανατολισμό και προτεραιότητες στην επίθεση με 42 εκτελεσμένα δίποντα και 13 τρίποντα κι έτσι δεν είχε κανένα πρόβλημα, παρότι η σχέση ασίστ/λαθών έκλεισε μόλις στο +1. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ζήτημα απέναντι σε μια εύστοχη ομάδα. Η Εφές είχε 16/44 δίποντα και σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να απειλήσει τους γηπεδούχους.

Ήταν, άλλωστε, από τα ελάχιστα ματς του τοπ16 που πριν το τζάμπολ ο Ολυμπιακός είχε ξεκάθαρη υπεροχή όχι στην περιφέρεια που είναι το σήμα κατατεθέν του – στο επιθετικό κομμάτι – αλλά στη φροντ λάιν. Αυτό το ήξεραν στο λιμάνι, “σημάδεψαν” το ζωγραφιστό σε πολλές περιπτώσεις και κάπως έτσι οι κόκκινοι πήραν 25 πόντους ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από τα πεντάρια τους, επίδοση που αν την είχε σταθερά ο Ολυμπιακός θα ήταν σε… άλλο επίπεδο!

Ο κόουτς Μπαρτζώκας για μια ακόμα φορά χρησιμοποίησε ευρύ ροτέισον με 11 παίκτες κι αυτή η διαχείριση αποδεικνύεται ευεργετική στο συγκεκριμένο κομμάτι της σεζόν, που έχει τις περισσότερες απαιτήσεις αναφορικά με τον όγκο των αγώνων. Όπως ευεργετικό θα αποδειχτεί σε βάθος χρόνου με απαρχή το πως θα ολοκληρωθεί ο “μαραθώνιος” του τοπ-16, αν ο Έλληνας προπονητής στα ματς της Α1 συνεχίσει στην ΙΔΙΑ λογική που υιοθέτησε στον αγώνα με τον Κολοσσό.
Ατομικά! 


Θα ξεκινήσω από τον παίκτη που δεν έκανε θραύση στα στατιστικά, αλλά αποδεικνύει πως μπορεί να αποτελέσει τον συνεκτικό ιστό της ομάδας και το κλειδί σε τομείς όπως η ενέργεια, η συνοχή στην άμυνα, η αποτελεσματικότητα στα ριμπάουντ και το τρανζίσιον παιχνίδι στην επίθεση. Τις… λεπτομέρειες δηλαδή που κρίνουν την απόσταση από τις πολύ καλές ομάδες ως τις… τοπ!

Πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στον Μπρεντ Πετγουέι! Ο Αμερικανός έμεινε στο παρκέ για 19 λεπτά και οι 9 πόντοι, τα 6 ριμπάουντ και μια τάπα, ΔΕΝ λένε την αλήθεια για την προσφορά του που ήταν απείρως περισσότερη από όσα του… καταλογίζουν οι αριθμοί.

Με τον Μπρεντ ανεβαίνουν τα επίπεδα ενέργειας, αυτόματα ο Ολυμπιακός γίνεται καλύτερη ομάδα στο αμυντικό ριμπαουντ και όλοι σας ξέρετε πως όταν η συγκεκριμένη ομάδα έχει το εύκολο αμυντικό ριμπάουντ, σίγουρα προκύπτουν και περισσότερες ευκαιρίες για επιθέσεις σε καταστάσεις αιφνιδιασμού, ένα στιλ στο οποίο οι πρωταθλητές Ευρώπης ήταν και παραμένουν από τις καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκας, πίσω από την μετρ του είδους, Ρεάλ.

Ενόψει ΟΑΚΑ η παρουσία ενός πληθωρικού και συνεπή Μπρεντ, μπορεί να αποβεί κλειδί. Πάμε και στον Ντάνστον, για τον οποίο όταν έκανε την μεγάλη “κοιλιά”, λέγαμε κάτι που δεν αποδεικνυόταν από τους αριθμούς, παρά μόνο από την μπασκετική αντίληψη. Τι; Πως σίγουρα θα συνέλθει όταν κουμπώσει πάλι δίπλα του ο Πετγουέι!

Ήταν τα 17 πιο εντυπωσιακά λεπτά του Αμερικανού σέντερ στον Ολυμπιακό! Αρκεί να σας πως ότι όσο έπαιξε το κοντέρ της διαφοράς “έκατσε” στο +30! Φοβερή ενέργεια, 5/5 δίποντα, όχι πολλά ριμπάουντ για μια ακόμα φορά (3), αλλά και 3 μπλοκ. Ο παίκτης αυτός έχει ποιότητα και όταν βρίσκεται στα καλά του, ανεβάζει επίπεδο την υπόσταση της ομάδας στο χαμηλό ποστ, άρα και την ίδια την ομάδα συνολικά.

Έχω γκρινιάξει αρκετές φορές με τις βοήθειες του Μπράιαντ που τις περισσότερες φορές είναι από αργές ως ανύπαρκτες. Με την Εφές είδα με μεγάλη ικανοποίηση τον Ντάνστον να προσπαθεί να “διαβάσει” την άμυνα και σε 4 περιπτώσεις – περισσότερες από ποτέ φέτος – ακολούθησε τις φάσεις και βγήκε σε βοήθεια.

Ιδίως μια εκπληκτική τάπα που έκανε και χαμογελώντας σε όλη την διαδρομή την ολοκλήρωσε με γκολ – φάουλ στο τρανζίσιον ήταν το “πακέτο” που θέλαμε να δούμε και μη με παρεξηγήσετε, μου θύμισε τον Κάιλ! Βοήθεια, έρχομαι από το… πουθενά, “σβήνουν τα φώτα” και ακαριαία μεταφορά στην επίθεση για τελείωμα της φάσης! Αλήθεια, με ένα δίδυμο Ντάνστον – Χάινς, ποια ομάδα στην Ευρώπη θα κοιτούσε τον Ολυμπιακό κατάματα στο “5”;

Τον ορεξάτο Σπανούλη τον προσπερνάω γιατί δεν υποδύθηκε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από τον… εαυτό του και πάμε στον Λοτζέσκι! Ξεκάθαρα έχει ανέβει και δεν είναι τυχαίο πως στο τάιμινγκ που αυτό συμβαίνει, λειτουργεί καλύτερα και πιο ισορροπημένα η επίθεση του Ολυμπιακού. Εξαιρετικός, εύστοχος και ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ δημιουργικά συγκριτικά με τα άλλα ματς, για ένα απλό λόγο. Οι πάσες του ΗΡΘΑΝ σε τρανζίσιον καταστάσεις, εκεί που μπορεί να πασάρει πολύ καλύτερα από ότι στο σετ παιχνίδι.

Για τον Μπέγκιτς τι διαφορετικό να πω, από όσα υποστηρίζω από το φθινόπωρο; Τον έχουμε δει, τον έχουμε τσεκάρει, τον ξέρουμε με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του. Σε δύο ματς έχει σκοράρει τόσο. Με την Εφές που σε 13 λεπτά έβαλε 10 πόντους με 4/5 δίποντα και ΚΑΘΑΡΕΣ φάσεις από το χαμηλό ποστ με πλάτη και με την Σιένα στην Ιταλία. Όταν ελέω του τραυματισμού του Σίμονς έμεινε στο παρκέ περισσότερο από ότι συνηθίζει.

Έχει συγκεκριμένο στιλ, πλεονεκτήμα και μειονεκτήματα. Όταν παίζει 3 λεπτά θα φαίνονται μόνο τα μειονεκτήματα. Όταν παίζει περισσότερο και σταθερά, θα φαίνονται όλα. Επιμένω πως είναι ο μοναδικός από τους υπάρχοντες ψηλούς – κατά συνθήκη και σε εξάρτηση με τον αντίπαλο και ο Ντάνστον – που μπορείς να του ακουμπήσεις την μπάλα στο ζωγραφιστό και να φτιάξει φάση μόνος του για τον εαυτό του. Τώρα το αν θα μπει το χουκ η όχι, έχει να κάνει με την μέρα που θα βρεθεί, με τον ρυθμό και την ψυχολογία που έχει.

Από τον Σλούκα και τον Μάντζαρη – που πήγε αρκετά καλά τον Πλάνινιτς σε κάποια κομμάτια του ματς – περιμένω πολλά περισσότερα στη συνέχεια σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Πόσο μάλλον τώρα που όπως όλα δείχνουν μένει ο Κόλινς. Η Εφές το λέω ξανά δεν είναι κριτήριο… υπεροχής, για μια ομάδα που θέλει να προκριθεί στο φάιναλ φορ.

Βαθμολογικά

Ο Ολυμπιακός κάλυψε το έδαφος από το αρχικό κακό ξεκίνημα, πατάει ξανά γερά στα πόδια του και ότι κι αν συμβεί στο ΟΑΚΑ, θα τελειώσει τον πρώτο γύρο με θετικό ρεκόρ. Πολύ σημαντικό και θυμάστε που λέγαμε την εποχής της… δίνης, πως είναι SOS να κατορθώσει η ομάδα να διατηρηθεί σε καλό επίπεδο βαθμολογικά μέχρι να συνέλθει και να τελειώσει η διαδικασία μερικής επανεκκίνησης, γιατί το πρόγραμμα στο δεύτερο γύρο είναι σκέτο παλούκι!

Βρίσκεται η ομάδα σε καλό δρόμο για την πρόκριση. Για τον μεγάλο στόχο της δεύτερης θέσης; Ας το συζητήσουμε μετά το τέλος της 8ης αγωνιστικής, όταν ο πρωταθλητής Ευρώπης θα έχει τελειώσει με τις επισκέψεις του σε ΟΑΚΑ και Πόλη (περιμένει η Φενέρ και ο Ομπράντοβιτς εκεί) και θα προετοιμάζεται για την “εκδίκηση” της τριαντάρας, απέναντι στο Μιλάνο!

Αν ο Ολυμπιακός καταφέρει να κάνει ένα διπλό σε οποιοδήποτε από αυτά τα δύο γήπεδα, θα έχει την ευχέρεια πάρα το δύσκολο πρόγραμμα στον δεύτερο γύρο να “χτυπήσει” την δεύτερη θέση με πολλές αξιώσεις, ιδίως αν ο Παναθηναϊκός δεν κερδίσει στο Μιλάνο, την αγωνιστική που οι πρωταθλητές Ευρώπης θα δοκιμάζονται στην Πόλη. Η διαφορά; Αν το κάνει στο ΟΑΚΑ το “χτύπημα” για την 2η θέση, θα είναι πολύ πιο ΑΜΕΣΟ και ΚΑΙΡΙΟ.

Σκέψεις για ΟΑΚΑ

Έχουμε χρόνο μέχρι την μεγάλη μάχη της επόμενης εβδομάδας, όταν και θα λάβει χώρα η 8η αναμέτρηση στην ιστορία των δύο συλλόγων στην Ευρώπη! Τελ – Αβίβ, Σαραγόσα, τα δύο ματς το 1997, τα δύο ματς του ομίλου το 2002, και ο ημιτελικός στο Βερολίνο.

Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα με τους τριγμούς στη παρούσα φάση. Η κρίση μου παραμένει 100% ίδια με αυτή που έκανα σε διεξοδική ανάλυση για τους νταμπλούχους Ελλάδας, όταν ολοκληρώθηκε το ρόστερ τους.

Θεωρώ ατόπημα και πολλή σοβαρή παράλειψη ότι δεν αποκτήθηκε ΚΑΘΑΡΟ πλέι μέικερ κλάσης και ένας δεύτερος ψηλός πίσω από τον Λάσμε, που να μπορεί να έχει αμυντικούς προσανατολισμούς – αφού αυτό το μπάσκετ παίζει ο Πεδουλάκης – και να ανεβάσει επίπεδο την διάρκεια στο παιχνίδι των πρασίνων.

Όλες οι ομάδες έχουν δυνατά και αδύνατα σημεία. Σε άλλα τάιμινγκ βγαίνουν στον αφρό τα καλά, στα άσχημα μομέντουμ, οι αδυναμίες. Για μένα κάνει λάθος και μάλιστα σοβαρό ο Πεδουλάκης που τον τελευταίο μήνα εμμένει σε ένα τόσο κλειστό ροτέισον και αν παρατηρήσετε και στις 3 ήττες από Φενέρ, Μπάρτσα και Μάλαγα, χρησιμοποιούνται μόλις 8 παίκτες.

Ε, συγγνώμη, αλλά με την προσπάθεια που καταβάλλει ο Παναθηναϊκός στην άμυνα, ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ δεν βγαίνουν ματς στο τοπ επίπεδο με 8 παίκτες, ο ηγέτης των οποίων είναι ο Διαμαντίδης στα 34 του.

Οι ελλείψεις ΔΕΝ θα φαινόταν τόσο έντονα, αν ο Ούκιτς ήταν ο παίκτης που είδαμε πέρυσι. Κι αν ο επιθετικός οίστρος και η εκτελεστική δεινότητα του Ραμέλ Κάρι καλύπτουν κάπως τους πόντους που δεν βάζει ο Κροάτης, το να μην απειλει ο Ούκιτς είναι τεράστια ζημιά στο δημιουργικό και τακτικό κομμάτι, γιατί ο 3D μένει εντελώς μόνος του.

Η φάση που ο Δημήτρης δεν έχει δύναμη να σηκωθεί για την πάσα, κάνει λάθος και μετά επιστρέφει στην άμυνα σχεδόν ασθμαίνοντας είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο Παναθηναϊκός υπερβάλει σε επικίνδυνο βαθμό, συνεχίζοντας να περιμένει σχεδόν τα πάντα στην επίθεση, από τον αρχηγό του.

Ο Πλάθα έκανε κάτι ΠΟΛΥ ΈΞΥΠΝΟ, για άλλους… αυτονόητο. ΕΠΙΤΕΘΗΚΕ συστηματικά σε όλο το ματς σημαδεύοντας τον Διαμαντίδη. Συνέπεια; Όχι τόσο ότι δέχτηκε πολλούς πόντους από τους προσωπικούς του αντιπάλους, όσο ότι κουράστηκε, έφαγε μεγάλη φθορά μέσα στο παιχνίδι, αναγκάστηκε να ξοδέψει πολλή ενέργεια κι έτσι όταν το παιχνίδι ΚΡΙΝΟΤΑΝ ο άνθρωπος δεν είχε ούτε (φρέσκα) ΠΟΔΙΑ ούτε καθαρό μυαλό.

Το τεράστιο κλειδί…

Θα σας πως ξεκάθαρα τους στόχους των δύο ομάδων πριν μπούνε στην αρένα του ΟΑΚΑ και ελπίζω αυτή η προσέγγιση να αποτελέσει τροφή για σκέψη και διάλογο στα σχόλια, ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟ.
Ζητώ από όλα τα παιδιά μιας και μιλάμε για ντέρμπι Ευρωλίγκας να προσπαθήσουμε να επικεντρωθούμε στην μπασκετική συζήτηση. Οκ;

Ο Παναθηναϊκός εννοείται πως θα ΠΑΕΙ στο σενάριο παιχνιδιού που του έχει αποφέρει το 5/5 στα κρίσιμα τελευταία παιχνίδια με τον Ολυμπιακό και τις δύο φετινές νίκες με τρόπο – καρμπόν στο γήπεδό του. Θέλει να αλλοιώσει το επιθετικό παιχνίδι και τον ρυθμό των πρωταθλητών Ευρώπης, να τους κατεβάσει χαμηλά στο σκορ και από εκεί και πέρα ζητάει δύο πράγματα στην επίθεση. Καλή κυκλοφορία και ελεύθερα σουτ με ΥΨΗΛΟ ποσοστό και ΠΟΝΤΟΥΣ από συστηματική στόχευση στα μις – ματς στο χαμηλό ΠΟΣΤ. Εδώ έχει καταφέρει να βάλει το νερό στο αυλάκι τόσες φορές απέναντι στον Ολυμπιακό με τα ποστ απ του Ματσιούλις…


Ο Ολυμπιακός ΤΙ ΣΤΟΧΟ έχει για να πάει στο ΟΑΚΑ και επιτέλους να βγάλει στο παρκέ ένα μπάσκετ παραπλήσιο στο στιλ παιχνιδιού που τον εκφράζει; Να παίξει ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ, να ΕΚΤΕΛΕΙ πιο γρήγορα, να κάνει τα πάντα με ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ σε σχέση με τα 80 λεπτά κακού μπάσκετ στο συγκεκριμένο γήπεδο, φέτος.
Νομίζω πως η ομάδα δουλεύει στις προπονήσεις και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι την ώρα του αγώνα, με προσανατολισμό να εκτελεί ενδιάμεσες επιθέσεις και σε ΚΑΘΕ περίπτωση να πηγαίνει 
πιο γρήγορα από τον Παναθηναϊκό.

Η αλήθεια είναι πως για να πετύχει αυτό, χρειάζονται κάποια εύστοχα σουτ που θα “ανοίξουν” τον ρυθμό και θα διαταράξουν τις ισορροπίες και τους κανόνες του παιχνιδιού που θέτει ή αν προτιμάμε επιβάλλει ο Παναθηναϊκός συστηματικά, απέναντι στον Ολυμπιακό. Η γνώμη μου είναι πως αν ο Κάνερ – Μέντλει που είναι θαυμάσιο και σύγχρονο τεσσάρι δεν έβαζε τέτοιες… σουτάρες, το ματς στη Μάλαγα θα κρινόταν στο πόντο. Τεράστια απώλεια ο Γκιστ για αυτό το ματς.

Ποιο είναι το μυστικό για μένα; Να μπουν οι κόκκινοι απόλυτα αποφασισμένοι πως ακόμα και αν ξεκινήσουν με 0/10 σουτ θα ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ σε αυτό το πλάνο και τρόπο παιχνιδιού, χωρίς να επηρεαστούν στο ελάχιστο.

Αυτό είναι το κλειδί, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ συνοδευόμενο από μεγαλύτερη ενέργεια, αποφασιστικότητα, μαχητικότητα και αποτελεσματικότητα από την ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ομάδα που βλέπουμε συνήθως στο ΟΑΚΑ.

Πρώτα θα παίξεις άμυνα και θα ΚΑΘΑΡΙΣΕΙΣ το αμυντικό ριμπάουντ και μετά ναι, είναι βατό να παραμείνεις πιστός σε αυτό που επιδιώκεις. Η άμυνα του Παναθηναϊκού σπάει όταν οι αντίπαλοι επιτίθενται ΓΡΗΓΟΡΑ και ΚΑΘΕΤΑ. Όταν δημιουργούνται ρήγματα και χώροι στη BASE LINE και στην αδύναμη πλευρά, όταν γίνεται παιχνίδι ΚΑΙ από μέσα προς τα έξω, για να έχει ΠΛΑΤΟΣ η επίθεση. Όλοι περιμένουν να βάλει επιτέλους τα σουτ στο ΟΑΚΑ ο Ολυμπιακός.

Εγώ λέω πως θα τα βάλει την πρώτη φορά που το παιχνίδι του εκεί θα έχει πέρα από ΤΑΧΥΤΗΤΑ, ΔΙΑΣΤΑΣΗ και σκορ κοντά στο καλάθι με τους ψηλούς να κάνουν ό,τι και απέναντι σε Μάλαγα και Εφές, αν και με τον Παναθηναϊκό, σίγουρα αυτό το διακύβευμα είναι πιο δύσκολο.

Όταν παίζει ο Ολυμπιακός γύρω – γύρω όλοι με παράλληλες πάσες στα 10 μέτρα από το καλάθι, ΟΛΑ γίνονται απλά για τον Παναθηναϊκό. 

Ως καταλείδα…

Ο Ολυμπιακός αδρανοποιείται, χάνει τον προσανατολισμό και τον εαυτό του, όταν ΔΕΝ μπορεί να σκοράρει στον συνηθισμένο του ρυθμό, όταν ΠΡΕΠΕΙ βάση μοτίβου αγώνα να τα κάνει όλα σωστά στο 5 εναντίον 5 και αποκλειστικά σε σετ παιχνίδι.


Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του αδρανοποιείται όπως τόσες φορές έχουμε δει, όταν ΔΕΝ μπορεί να στραγγαλίσει τον αντίπαλο αμυντικά, όταν δεν καταφέρνει να βγάλει άμυνες σε διαδοχικές κατοχές κι έτσι δημιουργείται το εξής δεδομένο.

ΠΡΕΠΕΙ να γυρίσει τον διακόπτη από την επίθεση. Είναι αποδεδειγμένο στην Ευρωλίγκα που το παιχνίδι είναι διαφορετικό από ότι στην Α1, πως όταν ο Παναθηναϊκός πρέπει να σκεφτεί, να δημιουργήσει και να εκτελέσει στην επίθεση έχοντας ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ, έχει πρόβλημα.

Όπως είναι αποδεδειγμένο με μονότονο και σκληρό τρόπο πως ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα να νικήσει στο ΟΑΚΑ, όταν η επίθεσή του “ελέγεχεται” απόλυτα από την τακτική του Πεδουλάκη και των στιλ των πρασίνων.

Είναι μια μεγάλη μάχη που ΘΑ καθορίσει σε σημαντικό βαθμό τις ισορροπίες και τα βαθμολογικά δεδομένα στην προσπάθεια των δύο ομάδων στον ευρωπαϊκό όμιλο.

Ικανή 100% να δημιουργήσει νέα μομέντουμ.

Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν θα κρίνει τον “πόλεμο” , ούτε για το καλύτερο πλασάρισμα στο γκρουπ ενόψει πλέι οφ – θα απομένει ένας ολόκληρος γύρος – ούτε για τις επικείμενες μάχες στους ελληνικούς τελικούς.

Στην αρχή της σεζόν λέγαμε άλλα, στην αρχή του τοπ-16 πάλι άλλα, πολύ πιθανό είναι να λέμε πάλι 
διαφορετικά πράγματα σε λίγες μέρες και μετά από μήνες.

Αυτή είναι η φύση των σεζόν για όλες τις μεγάλες ομάδες, πλέον, ιδίως από τότε που η δεύτερη φάση της Ευρωλίγκας μεταλλάχθηκε από ένα μίνι – πρωτάθλημα σε μια μάχη χακαρωμάτων που διαρκεί 3,5 μήνες κι έχει σκληρές παρτίδες κάθε εβδομάδα.
Ελπίζω να απολαύσει όλη η Ελλάδα αυτό το μεγάλο παιχνίδι.


Να μυρίσουμε μπάσκετ και πολιτισμό, όχι ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ.


ΥΓ1. Ο Ολυμπιακός φαίνεται ότι επέλεξε να εμπιστευτεί τον Μάρντι Κόλινς. Μπάσκετ ξέρει, ταχύτητα επαρκή για το τοπ επίπεδο δεν έχει. Το καλό στην περίπτωσή του είναι πως ποτέ δεν πρόκειται να διαταράξει την χημεία και την ισορροπία της ομάδας. Το κακό πως αν χρειαστεί να κάνει το κάτι παραπάνω – θα είναι έκπληξη να μη χρειαστεί, αν αναλογιστούμε ότι εκεί ήταν ο Έισι – δύσκολα θα ανταποκριθεί. Ο Ολυμπιακός παίρνει ένα μεγάλο ρίσκο, προφανώς γιατί δεν θέλει να μπει στη διαδικασία ενός διαφορετικού ρίσκου με νέα προσθήκη στη παρούσα φάση.

ΥΓ2. Αυτός ο ήχος γκρίνιας που εισέπραξα στο ΣΕΦ σε φάσεις που μπασκετικά πραγματικά ο Μπέγκιτς δεν έφερε την παραμικρή ευθύνη, είναι κάτι πολύ άσχημο και δείχνει έλλειψη μπασκετικής παιδείας.

ΥΓ3. Τον Σερμαντίνι ο Ολυμπιακός ξεκίνησε να τον σκέφτεται από τις αρχές Δεκέμβρη και έκανε κινήσεις ΜΕΧΡΙ και μέσα στην διάρκεια του ισπανικού Final 8. Χρειαζόταν αρκετά χρήματα, όμως, η Σαραγόσα λογικότατα δεν θα άφηνε τσάμπα τον κορυφαίο της ψηλό.

ΥΓ4. Ο Ζακ Ράιτ που είναι κολλητός του Μπρεντ δεν σουτάρει, αλλά βγάζει πάρα πολλή ενέργεια στο παρκέ, είναι πραγματικός συμπαίκτης, πολύ καλός αμυντικός και καλός δημιουργός. Η αίσθησή μου είναι πως ο Πεδουλάκης θα του δώσει την μπάλα στα χέρια και θα αποφορτίσει τον Διαμαντίδη, που θα μπορεί επιτέλους για αυτόν να μένει και λίγο πλάγια, να παίρνει “ανάσες” και να έχει τα πνευμόνια να κάνει αυτά που ξέρει καλά όταν κρίνονται τα παιχνίδια.

ΥΓ5. Πριν το ματς στο ΟΑΚΑ δεν χρειάζεται να αλλάξει κάτι στην “ενέργεια” και την αύρα των προπονήσεων του Ολυμπιακού. Ένα ματς όπως όλα τα άλλα είναι. Όταν η προετοιμασία σου γίνεται με τον ίδιο τρόπο και με ηρεμία, είναι πιο πιθανό να πας εκεί και να είσαι ο εαυτός σου…

ΥΓ6. Τα λεφτά που δόθηκαν για την wild card ειλικρινά δεν είναι πρόβλημα για μένα, θα ήμουν υποκριτής αν έλεγα κάτι διαφορετικό, σε μια χώρα που έχουν ξοδευτεί αμέτρητα εκατομμύρια Ευρώ για μίζες ή για γελοίους λόγους.

ΥΓ7. Πρόβλημα είναι οι αμόρφωτοι παράγοντες, οι εντελώς ανεπαρκείς που ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ από όλους εμάς με μισθό που ούτε στο όνειρό τους δεν αξίζουν να έχουν. Ε, όταν αυτοί οι τύποι τριγυρνάνε πάνω από τα τραπέζια των παικτών της εθνικής σε αεροδρόμια και αποστολές και γραπώνουν (πόσο γύφτοι, έλεος) αποδείξεις μεγάλης αξίας με ποσά πληρωμένα από άλλους για να τα “περάσουν” στα έξοδά τους και να τα βάλουν κι αυτά τσέπη, ναι, αυτό είναι σκάνδαλο. Δεν θέλει και πολύ να να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου. Ένα μπραφ είναι… 

πηγή: eurohoops.net

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου