Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Μετά τον Στεφάν… ΠΟΙΟΣ???

Tου Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net

Ακόμα μια πολύ μεγάλη χαμένη ευκαιρία για τον Ολυμπιακό να ξορκίσει τα “φαντάσματα” στο ΟΑΚΑ και να πάρει μια νίκη που θα του απέφερε…. δεκάδες κέρδη σε όλα τα επίπεδα.

Ακόμα μια μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού που απέδειξε ξανά ότι όταν ΠΡΕΠΕΙ να κερδίσει τους πρωταθλητές Ευρώπης, βρίσκει τον τρόπο να τα καταφέρνει.

Βιώσαμε ένα πραγματικά μεγάλο παιχνίδι μέσα σε μια παθιασμένη, αλλά αμιγώς μπασκετική ατμόσφαιρα και αυτές είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πρέπει να διεξάγονται ΠΑΝΤΑ τα ντέρμπι αιωνίων. Ο Έλληνας, όμως, παραδοσιακά κάνει τον “μάγκα” εκεί που τον παίρνει και στην Ευρωλίγκα φάνηκε ότι δεν υπάρχει καν σκέψη για φωτοβολίδες, κροτίδες και όλα αυτά τα θρασύδειλα που βλέπουμε όταν οι αγώνες διεξάγονται σε… ελληνικό πλαίσιο και στα δύο γήπεδα. Μπράβο στον Παναθηναϊκό που έκανε το… αυτονόητο, ο Ολυμπιακός οφείλει να απαντήσει με μια παρόμοια ατμόσφαιρα και κάποτε να δούμε ανθρώπινες συνθήκες και στις αναμετρήσεις του ελληνικού πρωταθλήματος. Δύσκολο, βέβαια. 

Εδώ ο εκφωνητής του ΟΑΚΑ όταν τελείωνε το ματς φώναζε σε… δημόσια θέα. “Όχι φωτοβολίδες κτλ τώρα, εδώ είναι Ευρωλίγκα, εδώ είναι Ευρωλίγκα!”. Δηλαδή, ρε μέγιστε, αν ήταν κανένας τελικός Α1 να του δώσουμε να καταλάβει ε;

Βαθμολογικά


Ας ακουμπήσουμε αρχικά στην πρώτη διάσταση, την βαθμολογική. Ο Ολυμπιακός με νίκη θα έκανε ένα διπλό τεράστιο βήμα. Ουσιαστικά θα έκανε άλμα πρόκρισης και θα έχτιζε μια πολύ σοβαρή παρακαταθήκη για την 2η θέση, ρίχνοντας στο κανναβάτσο τον αντίπαλό του, τουλάχιστον σε ότι αφορά τα μεταξύ τους δεδομένα με +2 βαθμούς και την ρεβάνς στο ΣΕΦ.

Ο Παναθηναϊκός για μια ακόμα φορά με την πλάτη στον τοίχο αντέδρασε, πήρε αυτό που ήθελε, ήρθε στα ίσια με τον Ολυμπιακό (4-3 ρεκόρ αμφότεροι) και όλα θα κριθούν στο νήμα. Αυτή την στιγμή Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και Αρμάνι φαίνεται να έχουν το πλεονέκτημα για την πρόκριση.

Δεν θα μου κάνει εντύπωση να μπει και η Φενέρ δυνατά στην διεκδίκηση όσο περνάνε οι αγωνιστικές, ενώ πρέπει να αφήσουμε και ένα… παραθυράκι για την Μάλαγα που υπολείπεται στο τέλος του πρώτου γύρου μόλις νίκη από τους 3 που ισοβαθμούν σε απόσταση 3 νικών από το αφεντικό του ομίλου “του διαβόλου” την Μπαρτσελόνα.

Από εδώ και πέρα και με τον Ολυμπιακό να έχει… ζόρικο πρόγραμμα στον δεύτερο γύρο όλα θα μετρήσουν. Μην σας κάνει εντύπωση αν στο τέλος της διαδρομής αποδειχτεί πως για παράδειγμα η… σέντρα του Πλάνινιτς στο ματς με την Εφές θα κρίνει όλη την ιστορία ή μια…χαζομάρα στιλ Ντάνστον, που αποφάσισε ότι άνευ λόγου και ουσίας, ο Ολυμπιακός πρέπει να φύγει από το ΟΑΚΑ με -4 και όχι με -2.

Κάθε παιχνίδι θα είναι πολύ κρίσιμο και όσο πλησιάζουμε προς το τέλος, κάθε πόντος, κάθε κατοχή, θα κρίνουν όχι απλά το πλασάρισμα, αλλά ακόμα και την πρόκριση.

Ο Ολυμπιακός κλώτσησε μια πραγματικά μεγάλη ευκαιρία να κάνει την διαφορά στον όμιλο, αλλά αλήθεια, είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στο ΟΑΚΑ; Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό είναι ο κανόνας και ακόμα περιμένουμε όλοι να δούμε πότε θα έρθει η… εξαίρεση σε ένα πραγματικά κρίσιμο ματς που έχει ΠΡΕΠΕΙ, στην έδρα του Παναθηναϊκού. Αν το Μιλάνο κερδίσει τους πράσινους την επόμενη εβδομάδα, τότε για… πολλούς λόγους, είναι πιθανό να καταλήξει αυτό δεύτερο στο γκρουπ και να εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας.

Γενική ανάλυση

Στα δικά μου μάτια το συνολικό πλάνο του Ολυμπιακού για αυτό το ματς στο ΟΑΚΑ ήταν σαφώς καλύτερο και ξεκάθαρα πιο δουλεμένο από τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους συνεργάτες του, συγκριτικά με τις δύο προηγούμενες ήττες εκεί. Επέμενα πριν το ματς ότι η επιβολή στο χαμηλό ποστ και το σκορ από εκεί είναι ΠΙΟ σημαντικό διακύβευμα από οτιδήποτε άλλο. Για να ελεγχθεί καλύτερα ο ρυθμός, να αποκτήσει επιτέλους πιο πληθωρική διάστααση η επιθετική ανάπτυξη των κόκκινων που ήταν εντελώς μονόπατη και μονοδιάστατη στα άλλα ντέρμπι και φυσικά όταν απειλείς από μέσα, είναι πολύ πιο εύκολο να δημιουργήσεις “ανοιχτά” σουτ, από ότι όταν παίζεις παράλληλο γύρω – γύρω όλοι μπάσκετ.


Αυτό που έπαιξε, δηλαδή, ξανά ο Ολυμπιακός στο τελευταίο δίλεπτο, που κρίθηκαν τα πάντα… 

Ο Ολυμπιακός από τις πρώτες επιθέσεις φάνηκε πως έχει καλύτερο πλάνο, καλύτερες αποστάσεις και είχε δουλέψει έτσι ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για σκορ κοντά στο καλάθι. Βέβαια, αν το ψάξουμε, θα δούμε ότι τελικά η ομάδα πήρε 14 πόντους από αυτές τις καταστάσεις σε 40 λεπτά μπάσκετ (4 λιγότερους από όσους έβαλε μόνος του ο τρομερός Λάσμε). Έξι ο Ντάνστον, από δύο Σίμονς και Μπέγκιτς και 4 ο Πρίντεζης.

Αν απομονώσουμε τα τελευταία τρίλεπτα των δύο ημιχρόνων, αποδεικνύεται πως σε μεγάλο ποσοστό η ομάδα βγήκε κερδισμένη από τον πιο ισορροπημένο τρόπο που επιτέθηκε. Στα πρώτα 16-17 λεπτά του ημιχρόνου και τα αντίστοιχα στο δεύτερο κέρδισε συνολικά με +10 πόντους. Σπάνιο για ΟΑΚΑ. Στα τελευταία; Έχασε συνολικά με επί μέρους σκορ 19-5(!!!) και δυστυχώς αυτό είναι αντικείμενο προς ανάλυση και ΜΕΓΑΛΟ προβληματισμό.

Έχουμε και λέμε, λοιπόν. Ο Ολυμπιακός ήταν ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΣ σε ότι αφορά το πλάνο, τον προσανατολισμό και την συνολική τακτική του, ΚΕΡΔΙΣΕ την μάχη των ριμπάουντ, σε αντίθεση με τις προηγούμενες μέρες, αλλά πάλι έχασε! 

Κάτι που αποδεικνύει πως το πρόβλημα απέναντι στον Παναθηναϊκό, ειδικά σε αυτό το γήπεδο είναι πιο βαθύ από ότι νομίζουμε, με περισσότερες διαστάσεις.

Η μεγάλη αποτυχία

Στο δεύτερο κομμάτι της γενικής ανάλυσης, θα σημειώση την κατά την γνώμη μου μεγαλύτερη και πιο παταγώδη αποτυχία του Ολυμπιακού. Τελείωσε το ματς με 11 ασίστ και 10 λάθη (+1) και ο Παναθηναϊκός που αντικειμενικά – το λέει και ο κόουτς Πεδουλάκης – είναι η ομάδα με τον πιο μονοδιάστατο τρόπο δημιουργίας (Διαμαντίδης) στο τοπ Euroleague Level είχε +10!!! Δηλαδή, 17 ασίστ και 7 λάθη.

Τεράστια επί μέρους ήττα που κάνει κρα ότι ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΛΟ, δεν υπάρχει δεύτερος πόλος δημιουργίας, σταθερός, ποιοτικός, κλασάτος. Αυτόματα, λοιπόν, ο Ολυμπιακός γίνεται μια πολύ πιο συμβατική ομάδα και με λιγότερο ταλέντο και δυνατότητες στο 5 εναντίον 5. 

Έχω κουραστεί να προσπαθώ να εξηγήσω πόσο μεγάλη είναι η απώλεια του Έισι, πόσο μάλλον όταν ο Σπανούλης με το στιλ που πρεσβεύει ως παίκτης, στην κακή του μέρα δεν το έχει εύκολο να πάει καλά δημιουργικά, γιατί πρεσβεύει ένα διαφορετικό στιλ και δεν διαθέτει την εγκεφαλικότητα και την αντίληψη παικτών στο στιλ του Διαμαντίδη ή του Παπαλουκά παλιότερα.

Όταν οι Σπανούλης, Σλούκας, Μάντζαρης, Κόλινς, Κατσίβελης κάνουν όλοι μαζί 3 ασίστ (δύο ο Βαγγέλης, μια ο Δημήτρης) ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Τώρα, αν στον Ολυμπιακό κρίνουν πως φτάνει ο Κόλινς για να κάνει από ένα καταφανέστατο φάουλ σε κάθε φάση που εμπλέκεται, δικαίωμά τους. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

Η δική μου αίσθηση είναι πως ο Κόλινς προκρίθηκε και από ότι φαίνεται… καθιερώνεται στην ομάδα, απλά επειδή ήταν ο πιο φτηνός. 

Την ίδια εποχή η Αρμάνι έδωσε ένα σκασμό λεφτά για να πάρει τον Ντανιέλ Χάκετ και στον Ολυμπιακό μάλλον το βασικότερο κριτήριο ήταν ένας χαμηλός μηνιαίος μισθός. Αυτό δεν είναι καθόλου κακό, κουμάντο στα λεφτά των προέδρων δικαιούνται να κάνουν μόνο οι ίδιοι και κανένας άλλος. Απλά, να ξέρουμε τι λέμε και να τοποθετούμε τα πράγματα στην αληθινή τους διάσταση, χωρίς να τα ωραιοποιούμε.

Ειδική ανάλυση

Αυτά τα ματς τα κρίνουν οι λεπτομέρειες. Ο Ολυμπιακός κέρδιζε με 55-59 σε πολύ κρίσιμο σημείο κι εκεί φαινόταν πως επιτέλους θα… γίνει. Όχι, όμως. 


Λάθος σε προσπάθεια για αιφνιδιασμό, ΑΝΕΞΗΓΗΤΟΣ δισταγμός στην επόμενη κατοχή ενώ υπήρχαν δύο ελεύθερα τρίποντα ακριβώς σε καταστάσεις που βολεύεται να εκτελεί ο Ολυμπιακός και ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στο γύρω – γύρω όλοι, χωρίς λόγο!

Επί 35-36 λεπτά η ομάδα επέμενε συστηματικά να δημιουργεί τα ρήγματα από το χαμηλό ποστ, όταν η μπάλα “έκαιγε” εξαφανίστηκαν τα πικ, εξαφανίστηκαν τα κοψίματα μέσα στο καλάθι, εξαφανίστηκε η κίνηση χωρίς την μπάλα και εμφανίστηκε ο κλασικός Ολυμπιακός που κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να καταφέρει να… χάσει.

Είναι πολύ σκληρό μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες στο ΟΑΚΑ να είσαι στο +4 στο συγκεκριμένο παιχνίδι, να απομένουν 122 δευτερόλεπτα, να είναι ο αντίπαλός σου πιο πιεσμένος από… ποτέ και να βλέπουμε ξανά το ίδιο τέλος.

Η όλη “ανάγνωση” και αποτίμηση γίνεται ακόμα πιο ΣΚΛΗΡΗ, όταν στο αντίστοιχο δίλεπτο που ήταν από τα πιο κρίσιμα της σεζόν ως τώρα, ο Παναθηναϊκός που συνήθως στο τέλος πάει στην λογική… τρίποντο και άγιος ο Θεός, επέλεξε πολύ σωστά να ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ και αύξησε τις πιθανότητές του για ΚΑΛΑΘΙ ή ΒΟΛΕΣ.
Δηλαδή, η ομάδα με την περισσότερη πίεση έκανε το σωστό και ο Ολυμπιακός που ήταν μπροστά και χρειαζόταν ένα απλό… σπρώξιμο στον Παναθηναϊκό για να πέσει, αποφάσισε να κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έπρεπε, ακριβώς το αντίθετο από ότι προσπαθούσε και αρκετές φορές κατάφερε μέσα στην διάρκεια του ντέρμπι.
Τρείς κατοχές που έκριναν τον νικητή, ΤΡΙΑ τρίποντα από Σπανούλη και Πρίντεζη. 

Χάνει βολή ο Διαμαντίδης, παίρνεις νέα ευκαιρία και ξεκινάς επίθεση στα 48”. Διάολε, αν δεν πας σε 2 κατοχές εναντίον μιας σε μια τέτοια περίσταση, πότε θα χρησιμοποιήσεις υπέρ σου τον χρόνο και τις κατοχές; Μιλάμε για αγώνα που πήγε πάλι στις 62 κατοχές ανά ομάδα, εσύ είχες ΔΥΟ στο τελευταίο λεπτό και την ΜΙΑ την χάρισες!! Ανεξήγητο.

Μηδέν “διάβασμα” έστω στα αυτονόητα και τι έκανε ο Ολυμπιακός; Τρίπλα, τρίπλα, τρίπλα (το αντίθετο από ότι στο πρώτο ημίχρονο) και τρίποντο… Ενώ έχανε με ένα πόντο! Ούτε πικ εν ρολ, ούτε προσπάθεια να πάει μπάλα μέσα, ούτε προσανατολσμός να κερδίσεις την επαφή. “Σκοτάδι στο μυαλό”, που λέμε.

Το φοβερό είναι πως μετά από όλα αυτά, η ομάδα κέρδισε μια ακόμα ευκαιρία, που δεν την άξιζε ίσως. Μια κατοχή για να ισοφαρίσεις ή να νικήσεις με τρίποντο.

Στην μοναδική κατοχή που θα είχε νόημα και λογική να πας για τρίποντο (μέσα από στοχευμένη, οργανωμένη προσπάθεια, δεν εννοώ γιούρια) σκεφτόμενος πως είτε παίρνεις το ματς, είτε χάνεις με -2, τι έκανε ο Ολυμπιακός μετά από τάιμ – άουτ;

Πάλι μια τρύπα στο νερό, πάλι το απόλυτο τίποτα!
Επιλέχθηκε ο Λοτζέσκι για να στήσει ένα πικ εν ρολ και η εντολή του Μπαρτζώκα ήταν να πάρει ο Αμερικανός πικ και να έχει ως πρώτη οψιόν την πάσα μέσα στο καλάθι. ΚΑΝΕΙΣ δεν έκανε κίνηση. Έψαχνε ο Ματ πικ, τίποτα.

Ο Σπανούλης προσπάθησε να βγει από τα σκριν, αλλά ο Γκιστ τον σκέπασε. Βγήκε ο Σλούκας και με το που υποδέχτηκε την μπάλα, την επέστρεψε αυτόματα στον Λοτζέσκι. Ε, δεν απέμενε τίποτα άλλο από το να λειτουργήσει ο Αμερικανός με το ένστικτο – αφού ούτε στην τελευταία ευκαιρία ήρθε κάποιος Χριστιανός για πικ – και να πάρει ένα εκτός ισορροπίας σουτ μετά από τρίπλα.

Ε, αφού τα έκανε όλα λάθος ο Ολυμπιακός, είπε να δώσει και ένα άχρηστο φάουλ για να πάει η διαφορά στους 4.

Εγώ νομίζω πως ο κόουτς Μπαρτζώκας έχει δίκιο σε αυτό που είπε μετά. Πως σε αυτές τις περιστάσεις υπερισχύει το ένστικτο των παικτών και όχι οι οδηγίες. Φάνηκε και στην φάση μετά το τάιμ άουτ που άλλα ειπώθηκαν κι άλλα έγιναν.

Το θέμα είναι, όμως, γιατί οι παίκτες δεν έκαναν αυτό που είχε ζητηθεί – προγραμματιστεί και όταν έκαιγε η μπάλα ο καθένας λειτουργούσε κατά το… δοκούν.

Τα λάθη που νιώθω ότι πρέπει να καταλογίσω στον κόουτς είναι άλλα.

Πάμε και στις τελευταίες σκέψεις, γιατί δεν θέλω να… ανοιχτώ κι άλλο και περιμένω να γίνει σοβαρός διάλογος.

Οι οπαδοί του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και του μπάσκετ είναι ευπρόσδεκτοι στον διαδραστικό διάλογο.
Οι οπαδοί αποκλειστικά της νίκης, να πάνε αλλού. Έχουν, άλλωστε, εκατοντάδες οψιόν και επιλογές να βγάλουν το δηλητήριό τους, το κόμπλεξ τους, την αμπαλοσύνη τους, την ανύπαρκτη ποιότητα στον χαρακτήρα και την ισορροπία τους.
Σκέψεις

*Ο Σπανούλης το πήγε κάπως διαφορετικά αυτή την φορά, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο, μηδέν εις το πηλίκο. Στο πρώτο ημίχρονο πάσαρε ακαριαία, δεν είχε εγωισμό, πήρε ελάχιστα σουτ και τα περισσότερα από αυτά ήταν στο τέλος του χρόνου. Στο τέλος ΕΠΡΕΠΕ να βγει μπροστά και αυτό έκανε. Πήρε τα κρίσιμα σουτ, αλλά ΑΣΤΟΧΗΣΕ, άρα απέτυχε ξανά. Περισσότερο με στενοχώρησε ότι ενώ δεν μπόρεσε να υποστηρίξει την ομάδα στην επίθεση όταν αυτή τον είχε ανάγκη, βοήθησε στο να “αναστήσει” μπασκετικά τον Ούκιτς. Δεν πάλεψε όσο έπρεπε απέναντι στον Κροάτη και στις κακές σου μέρες πρέπει να βρεις τρόπο να βοηθήσεις την ομάδα σου με όποιο τρόπο μπορείς. Έχει ξεκάθαρη ευθύνη στην ήττα, αλλά να επαναλάβω πως τον παίκτη που με έχει κάνει άνθρωπο θα τον ΚΡΙΝΩ, αλλά δεν θα τον ΜΗΔΕΝΙΣΩ. Ο λόγος; Γιατί, δεν είμαι εγώ μηδενικό, ούτε “κωλοτούμπας” ως άνθρωπος. Δεν το κάνω μόνο από μεγάλο σεβασμό απέναντι στον Βασίλη, αλλά και από σεβασμό στον εαυτό μου.


*Τον Σλούκα τον πιστεύω όσο λίγοι. Απογοητεύτηκα πάρα πολύ αυτή την φορά. Να μην μπορέσει ΈΣΤΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑ σε 10 φάσεις που ενεπλάκη να μείνει μπροστά από το σκριν και να μην καταλήγει μονίμως πίσω από τον προσωπικό του αντίπαλο, διαταράσσοντας όλη την αμυντική ισορροπία; Δέχομαι να μην του βγει εκτελεστικά ή δημιουργικά, αλλά βγάλε μια άμυνα ρε άνθρωπέ μου, μια.

*Στα δικά μου μάτια – μπορεί να κάνω και λάθος – ο Κατσίβελης στα 3 λεπτά που έπαιξε, έκανε τα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από όλους τους περιφερειακούς. Έπαιξε δύο πεισμωμένες άμυνες στο χαμηλό ποστ, πήρε σωστά τα σουτ που του έδωσε ο Παναθηναϊκός και έβαλε το ένα αν και εντελώς “κρύος”. Πρόλαβε να κάνει και μια πολύ ωραία δημιουργία. Δηλαδή σε ματς που ήταν κακός ο Σπανούλης, κακός ο Σλούκας και ο Κόλινς σε όποια φάση ήταν μέσα έκανε φάουλ, ο Κατσίβελης έπαιξε πέντε 
λεπτά.

*Ο Μπέγκιτς έπαιξε 4 λεπτά. Στα πρώτα 100” της συμμετοχής του όποιος ήταν μέσα στο ΟΑΚΑ, εισέπραξε πως διαφοροποίησε την αύρα στις εξέδρες. Ένα πανεύκολο καλάθι, μια εντυπωσιακή τάπα. Ωραία, στην δεύτερη φορά που πήγε να παίξει στο ποστ απ έχασε την μπάλα σε μια φάση που κατά την γνώμη μου ο Ματσιούλις του έκανε δύο φάουλ κατεβάζοντας τα χέρια του στην τρίπλα. Έφτανε ένα λάθος μετά από φάουλ για να μην παίξει ΠΟΤΕ ξανά;

*Απαράδεκτος ο Ντάνστον σε μια φάση απίστευτα σημαντική. Έχουν απομείνει μόλις 2” και ο Λάσμε είναι στα 5 μέτρα, στη Base line. Αρκούσε μια μικρή μετατόπιση του κορμιού του, για να λήξει ο χρόνος και να χάσει ο Παναθηναϊκός μια από τις τελευταίες του ευκαιρίες. Και όμως ρε Μπράιαντ, ΚΑΤΟΡΘΩΣΕΣ να το φας το καλάθι.

*Αν ο Ούκιτς ήταν για μια ακόμα φορά ο παίκτης – κλειδί σε ντέρμπι μετά από σερί κακές εμφανίσεις και με… 0/14 τρίποντα σερί πριν από αυτό το ματς, ο Λάσμε ήταν εκείνος που έκρινε το ντέρμπι. Αντικειμενικά, ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ.

*Τέτοια ενέργεια από ψηλό, μόνο από τον Χάινς έχω δει. Βέβαια, εμείς για μήνες και μήνες πετούσαμε… χαρταετό και όταν αποφασίσουμε να του δώσουμε αυτά που άξιζε, το πουλάκι πέταξε για Μόσχα. Ο Λάσμε ήρθε πέρυσι με 380 χιλιάδες δολάρια και ανανέωσε το καλοκαίρι με 900. Αύξηση μεγαλύτερη του 100%. Παραμφερείς περιπτώσεις, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ χειρισμοί και αποτέλεσμα.

*Ο Περπέρογλου εδώ και καμία… δεκαετία είναι το κλασικό παράδειγμα του παίκτη που όταν βρίσκει ρυθμό τα βάζει όλα και το μεγαλύτερο ποσοστό των πόντων του προκύπτει συσσωρευμένο. Απίστευτος στο πρώτο δεκάλεπτο. 11 πόντοι σε 10 λεπτά. Πως γίνεται να παίξει 6:30 λεπτά στα επόμενα 30 ρε παιδιά; Όχι τίποτε άλλο, θυμήθηκα την διαχείριση του Τρινκιέρι στο Ευρωμπάσκετ και ανατρίχισα.

*Νομίζω ότι ο Πρίντεζης έπρεπε να παίξει τουλάχιστον… λίγο περισσότερο από τον Μπρεντ.

*Ο Παναθηναϊκός στο τοπ-16 χρησιμοποιεί συστηματικά ροτέισον 8 παικτών και κάπως έτσι με Φενέρ, αλλά ακόμα πιο ξεκάθαρα με Μπαρτσελόνα και Μάλαγα, ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ στο τέλος. Πως στο καλό γίνεται ΜΟΝΟ με τον Ολυμπιακό να είναι στο -4 στο 38” και να κερδίζει, ειλικρινά ΔΕΝ μπορώ να το εξηγήσω μπασκετικά.

*Εδώ πρέπει να παραδεχτούμε ότι παίζει ρόλο και η ψυχή. Ο Παναθηναϊκός στους περσινούς τελικούς και σε όλα τα σημαντικά ως τώρα παιχνίδια φέτος, την καταθέτει. Ο Ολυμπιακός στην Ευρωλίγκα έχει αποδείξει πολλές φορές ότι το λέει η καρδιά του. Στο ΟΑΚΑ, σε κρίσιμο ματς, ΠΟΤΕ. Ο τελευταίος που “καθάρισε” εκεί και φορούσε κόκκινα σε αγώνα που μετρούσε είναι ο Στεφάν Ρισασέ πριν 12 χρόνια…

*Ξέρω, ξέρω ο Ολυμπιακός έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα κάνει μεταγραφή μέχρι τα μέσα της άλλης εβδομάδας που λήγει η προσθεσμία. Πάντως, ακόμα ΜΙΛΑΕΙ με παίκτες.

*Όταν απολάμβανα τον Λεμπρόν σε ένα ακόμα μανιακό παιχνίδι του για να αποφορτιστώ από το ντέρμπι, είδα την είδηση για τον Σάκη Μπουλά. Για κάποιους ανθρώπους που δεν τους γνωρίζω προσωπικά, κάποιες φορές όταν ακούω ότι φεύγουν, νιώθω μεγάλη θλίψη. Καλό ταξίδι ρε μάγκα, σε ευχαριστώ για την αγαλλίαση που μου χάρισε τόσες και τόσες φορές. Τόσο στην τηλεόραση, όσο και από κοντά, κυρίως με το φοβερό τιμ με Ζούγα κτλ. Κωλοαρρώστια…


πηγή: eurohoops.net


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου